ทุกคนคงอยากมีรายได้ที่พอใช้มีชีวิตที่ร่ำรวย ถึงมันไม่การันตีว่าชีวิตจะมีความสุขก็ตาม แต่ก็ดีกว่ามีไม่พอใช้เนอะ
เราเองก็คิดแบบนั้นเลยพยายามหาความมั่นคงให้ชีวิตตัวเอง สมัยก่อนการเรียนการสอนบ้านเรายังมีวิชาไม่มากที่
จะแนะนำว่าเราจะประกอบอาชีพอะไรได้บ้าง รุ่นก่อนกรอบก็จะแคบๆ มีแค่ไม่กี่อาชีพที่นิยมเรียน หมอ ครู พยาบาล

เรายังเด็กก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองชอบและถนัดอะไรกันแน่ก็ได้แต่เรียนให้เก่งที่สุด จะมาเลือกสายจริงจังก็ตอนม.ปลาย
จะเข้ามหาลัยอยู่แล้วก็ยังไม่แน่ใจเลย บางคนเปลี่ยนคณะหลายรอบ เพราะรุ่นเรามีสอบเทียบยังพอมีเวลาตัดสินใจ
ตัวเรายังสับสน จะเรียนบริหารหรือกฎหมายดีนะ ใจชอบธุรกิจแต่เพื่อนเรามันบอกกฎหมายหางานได้กว้างกว่าและ
มีโอกาสรวยได้ จะเป็นที่ปรึกษา เปิด Lawfirm เป็นอาจารย์ เป็นผู้พิพากษา อัยการได้ เราก็เชื่อแล้วก็เลือกเรียนตาม

ระหว่างเรียนไปเราก็ยังไม่รู้ตัวเองนะ ก็เลยลองหางานเล็กน้อยๆทำ ตรงนี้เพื่อนเราจะไม่ค่อยนิยมทำเพราะเรียนหนัก
และเด็กเรียนโดยปกติเค้าจะเน้นทำเกรดมันเสียเวลาอ่านหนังสือ ตอนนั้นคนในคณะจะงงมากว่าเราไปทำงานทำไม
ช่วงปี 3 เราเริ่มรู้ตัวล่ะ เราไม่อยากทำงานประจำ ไม่อยากไปสมัครงานเอกชนแน่ๆล่ะ ส่วนงานราชการเราคิดว่าลอง
สอบผู้ช่วยดูก็ได้(ผู้พิพากษา อัยการ) ในระหว่างเรียนต่อเราก็ทำงานของเราไปด้วย และเริ่มมองเห็นอนาคตถ้าไม่ได้
ทำงานเราจะอยู่อย่างไง ถ้าเลิกสอบแล้วไม่ทำเอกชนจะมีรายได้ทางไหนบ้าง เราก็ลองหาอาชีพที่คิดว่าน่าจะพอกินทำ

แล้วก็ทำมันทุกอย่าง ขายของอันนี้ทำจนเปิดร้านและคิดว่าจะส่งออก สอนพิเศษจากสอนตามบ้านจนเปิดที่บ้านสอน
งานทนายรับทำหมด ว่าความสัญญา ที่ปรึกษา งานเกษตรเราปลูกผักสลัดส่งตามร้านโรงแรมดัง ว่าจะทำเป็นฟาร์ม
ทำรีสอร์ตตอนนี้ขนาดเล็กอันนี้เดิมเป็นความฝันเราเลยที่อยากทำแต่ที่คิดจะทำใหญ่กว่านี้ ทุกอย่างที่เราทำมาทำเงิน
ทั้งสิ้น แต่ตอนนี้เหลืองานแค่ครึ่งเดียวเพราะเราเลยจับทางได้ว่าเราถนัดงานอสังหาริมทรัพย์ ทั้งซื้อมาขายไปพัฒนา
แล้วขาย เก็งกำไร ปล่อยเช่า อนาคตเราอยากทำบ้านขาย น่าจะเป็นสิ่งที่เราถนัดและชอบที่สุด อนาคตก็ก็ต้องสู้ต่อไป

ในการทำงานแต่ละอย่างเราไม่มีทุนนะ หาเองสร้างเองเริ่มจากทำเล็กๆ เน้นแรงกายสมองลงเงินให้น้อยที่สุด เคยเห็น
คนทำใหญ่ลงทุนเยอะแล้วเจ๊งมามาก บางคนเราก็เคยไปรับจ้างเค้าตอนเรียนมันก็ได้ประสบการณ์มา ข้อดีของเราคือ
ว่างเพราะไม่ได้ทำงานประจำ เลยมีเวลาคิด วางแผนบริหารงานได้เต็มที่ เราว่าเวลาในชีวิตมันสำคัญถ้าเรารู้จักบริหาร
ไม่เอาเวลาไปทำเรื่องไร้สาระเยอะเกินหรือต้องเสียเวลากับสิ่งที่มันไม่คุ้มมากไป มันจะทำให้เราเติบโตเร็วขึ้น แต่เราก็
ไม่ได้เก่งมากมาย คนเก่งและขยันกว่ามีเยอะ เพื่อนเรานี่ล่ะแต่ละคนยอดมนุษย์ทั้งนั้น ทั้งเรียนเก่งทำงานเก่งรวยสุดๆ

ส่วนคนที่ทำงานประจำเราว่าทำได้นะ ถ้าคิดว่ารายได้ยังน้อยและมีเวลาว่างจากงานบ้าง อย่างราชการบางงานสามารถ
ทำงานเสริมได้ อันนี้ดีเพราะก็มั่นคงอยู่แล้ว พ่อแม่เรารับราชการก็ทำงานเสริมด้วย มันก็มีผลมากอยู่คูณสองสามเข้าไป
ลองหางานที่เราชอบดู ตอนนี้เราก็ยังศึกษางานอื่นเพิ่มเรื่อยๆตามยุคสมัย ถ้ามีอะไรน่าสนใจเราก็จะลองทำดูถ้าใครเงิน
ไม่พอใช้ก็ลองหาดูค่ะ ในเน็ตมีหลากหลายอาชีพหลายช่องทางเลย สำคัญคือทำแล้วต้องทำให้ดีมีวินัย ขยันอดทนมากๆ