เราควรรับมือยังไงกับเพื่อนที่ขี้งอนคะ
เพื่อนเราเป็นคนที่ชอบที่จะอยู่กับคนที่สนิทเค้าเป็นคนเฟรนลี่นะคะ แต่ว่าเหมือนเค้าจะหวงเพื่อนจนบางทีเราก็รู้สึกว่ามันเกินไป เช่นเหตุการณ์นึง ตอนนั้นเรา ต้องเดินไปห้องเรียน เพื่อนสนิทเราเค้าไปห้องน้ำเราเลยเดินไปกับเพื่อนคนอื่นๆเพื่อไปห้องเรียนตอนนั้นเรานั่งอยู่ตรงกลางมีเพื่อนประกบข้าง2คนเราก็คุยกันตามประสาเพื่อนร่วมห้องหลังจากนั้นไม่นานเพื่อนเราก็เดินเข้ามาในห้องแต่กลับไปนั่งข้างหลังห้องคนเดียว พอจบคาบเค้าก็ไม่คุยกับเราจนวันถัดไปตอนเช้าเค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคุยกันปกติ แต่พอเที่ยงเค้ากลับไม่คุยกับเรา เราเคยคุยกับเขานะคะว่าถ้าไม่โอเคกับอะไรให้มานั่งคุยกัน เราไม่อยากให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีต่อกันแต่ทุกครั้งที่เค้างอนเค้าก็เลือกที่จะเดินหนี จากนั้นเค้าก็ร้องไห้แต่ก็มีเพื่อนมาปลอบนะคะเค้าเล่าให้เพื่อนในกลุ่มคนนึงฟัง เขาเล่าอะไรก็ไม่รู้ค่ะเราไม่ได้ยินแต่เพื่อนในกลุ่มคนนั้นมาบอกว่า เธอพร้อมจะฟังหรือยัง เราไม่เข้าใจเลยค่ะ การที่เขาพูดแบบนั้นเหมือนเราผิดเลย เราผิดอะไร
. เรารู้สึกว่าสิ่งนี้มันไม่แฟร์กับเราเลยทั้งที่เขาก็เคยเดินกับเพื่อนคนอื่นๆโดยที่เขาก็เห็นเรา แต่เค้าก็ปล่อยเราไว้ข้างหลังเราก็ไม่เคยที่จะคิดโกรธหรืองอนเราก็เข้าใจว่าเค้าก็มีเรื่องที่จะต้องคุยกันแต่ทำไมพอเป็นเราคุยกับเพื่อนคนอื่นถึงทำไม่ได้คะ
เราเหนื่อยกับสิ่งนี้ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว หลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกกับเพื่อนๆ ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาคุยกับเรา เราก็ต้องหันไปมองเขาตลอดซึ่งเรามองจากสายตาเราก็รู้ได้ว่าเค้าไม่ชอบ ในตอนนี้เราเหนื่อยค่ะเราควรทำยังไงดีคะ😭
เพื่อนขี้งอน
เพื่อนเราเป็นคนที่ชอบที่จะอยู่กับคนที่สนิทเค้าเป็นคนเฟรนลี่นะคะ แต่ว่าเหมือนเค้าจะหวงเพื่อนจนบางทีเราก็รู้สึกว่ามันเกินไป เช่นเหตุการณ์นึง ตอนนั้นเรา ต้องเดินไปห้องเรียน เพื่อนสนิทเราเค้าไปห้องน้ำเราเลยเดินไปกับเพื่อนคนอื่นๆเพื่อไปห้องเรียนตอนนั้นเรานั่งอยู่ตรงกลางมีเพื่อนประกบข้าง2คนเราก็คุยกันตามประสาเพื่อนร่วมห้องหลังจากนั้นไม่นานเพื่อนเราก็เดินเข้ามาในห้องแต่กลับไปนั่งข้างหลังห้องคนเดียว พอจบคาบเค้าก็ไม่คุยกับเราจนวันถัดไปตอนเช้าเค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคุยกันปกติ แต่พอเที่ยงเค้ากลับไม่คุยกับเรา เราเคยคุยกับเขานะคะว่าถ้าไม่โอเคกับอะไรให้มานั่งคุยกัน เราไม่อยากให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีต่อกันแต่ทุกครั้งที่เค้างอนเค้าก็เลือกที่จะเดินหนี จากนั้นเค้าก็ร้องไห้แต่ก็มีเพื่อนมาปลอบนะคะเค้าเล่าให้เพื่อนในกลุ่มคนนึงฟัง เขาเล่าอะไรก็ไม่รู้ค่ะเราไม่ได้ยินแต่เพื่อนในกลุ่มคนนั้นมาบอกว่า เธอพร้อมจะฟังหรือยัง เราไม่เข้าใจเลยค่ะ การที่เขาพูดแบบนั้นเหมือนเราผิดเลย เราผิดอะไร
. เรารู้สึกว่าสิ่งนี้มันไม่แฟร์กับเราเลยทั้งที่เขาก็เคยเดินกับเพื่อนคนอื่นๆโดยที่เขาก็เห็นเรา แต่เค้าก็ปล่อยเราไว้ข้างหลังเราก็ไม่เคยที่จะคิดโกรธหรืองอนเราก็เข้าใจว่าเค้าก็มีเรื่องที่จะต้องคุยกันแต่ทำไมพอเป็นเราคุยกับเพื่อนคนอื่นถึงทำไม่ได้คะ
เราเหนื่อยกับสิ่งนี้ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว หลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกกับเพื่อนๆ ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาคุยกับเรา เราก็ต้องหันไปมองเขาตลอดซึ่งเรามองจากสายตาเราก็รู้ได้ว่าเค้าไม่ชอบ ในตอนนี้เราเหนื่อยค่ะเราควรทำยังไงดีคะ😭