เรื่องมีอยู่ว่า ต้นปีที่ผ่านมาเราให้ อภัยแฟน เรื่องที่เขานอกกายนอกใจเรา เราจับได้ว่าเขามีสัมพันธ์กับเพื่อนที่ทำงาน (เขาน่าจะเริ่มมีสัมพันธ์กันเมื่อตอนฝ่ายชาย ย้ายออกไปทำงานที่อื่น คือเมื่อกลางปี 66-ถึงปลายปี 66 ) หลังจากจับได้ก็หน้ามืดแปดด้านไปเลย ก็ได้คุยกันทางผู้ใหญ่ฝ่ายเราบอกว่าให้เลิก เราเองก็อยากเลิก แต่พอห่างกัน เราโหยหาแต่เขา จนในที่สุดเราอยู่กับเขาต่อ ลองให้อภัยเพราะเห็นแก่หน้าลูก และอยู่กินกันมา 13-14 ปี แล้วด้วย ช่วงแรกที่ให้อภัย เราคิดว่าแฟนจะตัดขาด แต่ไม่ ก็ยังแอบไปหาฝ่ายนู้นอยู่เรื่อยๆ จนครั้ง 2-3-4 ที่เราเจอภายใน 2 อาทิตย์ จนเราไม่ไหว ขอเลิกแล้วจะย้ายออก เขาถึงหยุดทำ (หรืออาจยังทำ แต่เราจับไม่ได้) จนตอนนี้ 9 ส.ค. 67 เรายังยุด้วยกัน ด้วยปัยจัยหลายๆอย่าง ที่เราอาจต้องพึ่งเขา ปัจจุบันทะเลาะกันง่าย ทะเลาะบ่อย และเคยขอให้เขาไม่ไปเจออีก ไม่ว่าจะสถานการณ์ไหนเขาก็โอเค จะพยายาม จนวันเกิดพี่ทีทำงานเขา เมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา เขาบอกเขาต้องไป สรุปไปเจอกันอีก เราไม่รู้ว่าเป็นการเจอกันครั้งแรกในรอบต้นปีที่ผ่านมาหรือป่าว เพราะเราไม่เชื่อใจแฟนเลย  ทีนี้เราว่าจะไม่พูด ให้ฝ่ายแฟนของชู้รู้ (เรียกงี้น่าจะเข้าใจง่ายกว่า) แต่เห็นหน้ามันแล้ว ก็อยากทำไรสักอย่าง ทำไมเราเจ็บคนเดียว ไอ้นี้มันใช้ชีวิตสุขดีเฉย เคยบอกชู้แฟนว่าขอเจอทีนึงแล้วจะไม่พูดอะไร แต่มันบล็อคหนี เราเลยแค่รู้สึกอยากให้มันโดนอะไรบ้าง  แฟนมันกับแฟนเรารู้จักกัน แต่ไม่สนิท แต่แฟนเรากับชู้ค่อนข้างสนิทมาก เพราะว่าแฟนเราทำงานในแผนกแบบเดียวกับชู้ ในที่ทำงานแฟน ค่อนข้างกลุ่มใหญ่ แต่ที่รู้ว่า2 คนนี้มีสัมพันธ์กัน ไม่กี่คน"  เลยอยากถามว่า เราค่อยปล่อยไปแบบนี้ แต่เราต้องเก็บกดต่อไป หรือ พูดออกไปให้ตัวเองสบายใจ แต่เพื่อนในกลุ่มแฟนจะรู้หมด กลัวจะกระทบงานที่บริษัท แล้วช่วงนี้ค่อยข้างมีปันหาเรื่องเงิน ปัจจุบันเรากับแฟนค่อยข้างจะไม่อะไรกันมาก เพราะแฟนติดเพื่อนค่อยข้างมาก วันปกติเลิกงานแต่ไม่กลับบ้านเลย ต้องแวะไปนู้นบ้างนี้บ้าง ไปคนเดียวก็ไป ทั้งที่เรารอที่บ้าน เราไม่อยากห้ามที่แฟนอยากไปไหน ให้ไปตลอด