คือเราเป็นเด็กซิ่วที่ลาออกจากมหาลัยรัฐดังย่านบางเขนมาแล้วค่ะ เพราะที่บ้านเรามีปัญหา(เรื่องเงินและเมียน้อยพ่อ) แล้วมาเข้ามหาลัยโลว์เกรดลงมาซึ่งค่าเทอมค่าอะไรมันก็ถูกกว่ามาก แล้วทีนี้สังคมในนั้นคือแย่มาก โซตัส ต้องเคารพรุ่นพี่ (ในใจก็อะไรวะ เกิดห่างกันไม่กี่เดือนทำไมมันดูยิ่งใหญ่จัง) คือเราโดนรุ่นพี่เขม่นด้วยค่ะ เราไม่เคยไปด่าหรือแสดงกิริยาท่าทางที่ไม่ดีต่อพวกเขาเลยนะคะ สงสัยว่าทำไมถึงโดนเกลียดได้หว่าTT แล้วก็มหาลัยนี้บังคับเข้ากิจกรรมด้วยค่ะ ถ้าไม่ทำกิจกรรมจะเรียนไม่จบ แต่สาขาที่เรียนนี้มันหางานง่ายมากๆๆๆๆๆ (ใบ้ๆเป็นมหาลัยที่คนด่าเยอะมาก เปิดแทบทั่วประเทศ)

แล้วก็เราเคยคุยกับเพื่อนในเอกด้วยค่ะ มีคนที่รู้สึกเหมือนเราเยอะมากๆ ทั้งมีไม่ชอบสังคมบ้าง ไม่ชอบประเพณีที่นี่บ้าง เรียนแล้วหมดไฟบ้าง มันทำให้เราได้รู้ว่าเราไม่ได้คิดไปเองคนเดียวนะ

เราเลยลังเลว่าจะลาออกดีไหม แต่ก็นั่นแหละถ้ากัดฟันเรียนต่อไปสุขภาพจิตแย่แน่ๆ แล้วอีกใจนึงก็สงสารแม่ด้วยค่ะ อยากรีบเรียนรีบจบจะได้ออกมาเลี้ยงแม่เลี้ยงน้อง จะเอาไงกับชีวิตต่อไปดีคะTT เรียนมาได้2เดือนยังรู้สึกเหนื่อยขนาดนี้เลยค่ะ ไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหน