ตอนผมเริ่มชีวิตคือหลังเรียนจบ ขึ้น กทม มาอาศัยอยู่กับพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ช่วยกันแชร์ค่าห้องกัน
ผมมีคอมมือสองรุ่นโบราณตัวนึง และกระเป๋าเสื้อผ้า

เงินติดตัวมาตอนนั้น 500 บาท ช่วงแรกที่ยังไม่ได้งานก็ขอเงินทางบ้านประทังชีวิต ว่างงานอยู่ได้ประมาณ 2 เดือนก็ได้งานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านโออิชิ หลังจากนั้นก็ไม่เคยขอเงินทางบ้านอีกเลยครับ

ชีวิตช่วงแรกลำบากแต่ก็ท้าทาย เดินไปไหนมาเป็นประจำ กล้ามขาแข็งแรงมาก เพราะไม่นั่งวิน ขึ้นรถอยู่ 2 สาย คือ 24 กับ 70 จะประสบความเร็จมากถ้าได้ขึ้นรถฟรีสาย 24

ในตอนนั้นมีเงินไม่ถึงร้อยบ่อยมาก มีเงินแค่ห้าร้อยหกร้อยในบัญชีก็อุ่นใจแล้วครับ เพราะใช้กินอยู่ได้หลายวัน โทรศัพท์ที่ใช้ก็จีนแดง สมัยแบล็คเบอรี่กำลังฮิต ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแฟน เพราะไม่มีปัญญาเลี้ยงใครจริงๆ

ผ่านมาแล้วก็ทำให้รู้สึกว่าเราผ่านมาได้ เราก็เก่งเหมือนกันนะ เริ่มจาก 0 เลยก็ว่าได้ แล้วเพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้าง แชร์ให้ฟังกันบ้างครับ