สวัสดีครับ ผมตัดสินใจซิ่วไปเรียนไปแค่เทอมแรกครับ เพื่อมหาลัยในฝัน
ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้วสมัยม.6 ผมไม่คิดอะไรเลยนอกจากเข้านิติมธ.มันคือตัวเลือกเดียวของผม ซึ่งในตอนนั้นไม่ตัดสินใจสอบTgat A-levelหรือว่ายื่นพอร์ตใดๆเลย โดยเลือกชอบแค่วิชาเฉพาะโดยผมชวนเพื่อนอีกคน มาตั้งเป้าหมายไว้ว่าจะสอบเข้าให้ได้และไปเรียนมหาลัยนี้ด้วยกัน ไม่ว่ายังไงจะเข้ามธ.ให้ได้+เพื่อนอีกคนสายรัฐศาสตร์ ตอนนี้ติดแล้วเรียนคณะสหวิทยา
ซึ่งทางครอบครัวก็สงสัยกันทั้งบ้านครับบ้ารึเปล่า ซึ่งใช่ครับตอนนั้นเป็นการตัดสินใจที่บ้ามาก ผมในตอนนั้นไม่คิดอะไรเลยนอกจากถ้าไม่ติดนิติมธ.ก็จะเรียนราม เหตุผลก็คือเพราะ
1.ผมชอบเรียนรามไม่บังคับเข้าห้องเรียนและเป็นถึงอันดับ3ด้านนิติศาสตร์ของประเทศ
2.ผมเรียนพรีดรีกรีรามอยู่แล้วผมอยากจะรีบจบก่อนเพื่อนๆ ผมเก็บได้แค่23หน่วยกิต
ผลที่ออกมาคือผมคะแนนวิชาเฉพาะไม่ถึงติดมธ.ทั้งสองศูนย์ครับ โดยเพื่อนอีกคนติดลำปางแต่เขาตัดสินใจไม่ไปเพราะไกลบ้านครับทำอะไรก็ลำบากผมก็เข้าใจเพราะเขาเป็นผู้หญิงแถมบ้านเขาก็ไม่มีปัญหาเรื่องเงินครับเลยตัดสินใจเรียนม.กรุงเทพเลย ซึ่งก็โดดเด่นด้านนิติเหมือนกัน
จุดหักเปลี่ยน หลังจากเรียนรามไปได้1เดือนครับ โดนไปมหาลัยแค่บางวันไปเฉพาะวันที่มีเรียนมากๆ ผมก็ตระหนักได้ว่ามันสนุกนะครับได้ไปเรียนแต่มันไปไม่สุดครับ
ผมได้เรียนในคณะที่ชอบแล้ว ผมได้เรียนในมหาลัยที่อยากเรียนแล้ว สังคมก็ดีครับช่วยเหลือกันสู้ชีวิตมากๆ การเดินทางถือว่าไกลแต่ไม่เหนื่อยมากครับ แต่กลับทีบางอย่างที่ขาดหายไป
สิ่งที่ขาดหายไปคือความสุขแบบสมบูรณ์แบบของผม ผมเคยคาดหวังถึงมหาลัยในฝันมาก่อนแล้วมันเป็นฝันที่ไม่มีทางจะมาลบเลือนได้  หากผมทำฝันนั้นให้เป็นจริงได้มันจะเป็นฝันที่ผมนั้นมีความสุขที่สุดและไม่อาจหาอะไรมาเปรียบเทียบได้อีกเลยตลอดชีวิต
บางคนที่อ่านมาอาจจะไม่เข้าใจครับ เพราะว่าคณะก็คณะเดียวกันแถมชื่อเสียงก็ตามๆกัน นิติมันวัดที่คุณภาพของบุคคลแต่ละคนอยู่แล้วในการหางาน เครดิตม.รามก็ไม่ได้แย่ รุ่นพี่คอนเนคชั่นก็โคตรจะดี
เหตุผลหลักๆก็คือ ผมยังไม่พอใจก็แค่นั้นเองครับ ผมอยากลองอีกรอบครั้งสุดท้าย จบช้าจบเร็วผมไม่ค่อยสนอะครับ ผมรู้สึกตัดสินใจผิดพลาดที่หักโอกาสหนีTgat A-levelมา เพราะไม่แน่ ผมอาจจะติดเกษตร มศว. มันก็ใกล้บ้านผม ผมก็ไม่เกี่ยงครับ แถมมธ.ก็โคตรใกล้บ้านผมเลยสามารถนั่งรถเมล์ไปเรียนได้ แต่ม.รามค่อนข้างไกลครับรู้สึกเหนื่อยในการเดินทางมากๆแถมแพงอยู่พอตัวครับ จากรังสิตคลอง1ไปหัวหมากครับลองคิดดู
นั้นแหละครับ ผมเลยอยากลองอีกซักรอบครับ ถ้ารอบนี้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอให้ได้ลองจะได้ไม่มาติดใจเสียใจอีกทีหลัง +ผมคงอยากอยู่บ้านไปอีก8เดือนด้วย55555
ใครว่าไงผมไม่สนแล้วละครับ ผมตัดสินใจไปแล้วถึงจะมีคนมาค่อยGaslightใดๆก็ตามแต่เนี่ยคือชีวิตผมครับ ผมเลือกเองได้
จำไว้นะครับทุกคน ชีวิตเราเองเลยเลือกเองได้
ชีวิตของเราจะเลือกนอนอยู่แต่บ้านก็ได้ครับแต่ต้องมีกินก็อาจจะทำงานจากบ้านก็ได้ครับ จะทำยทูปเขียนโค้ดใดๆก็ดีครับ ไม่ต้องออกไปทำงานเหนื่อยๆ
หรือ ชีวิตของเราจะไปทำงานก่อสร้างเหนื่อยๆไม่เรียนก็ได้ครับ คุณอาจจะชอบงานนี้งานก่อสร้างเหนื่อยก็จริงครับแต่บางคนก็อาจจะชอบก็ไม่ว่ากันแต่ส่วนใหญ่ไม่มีใครอยากทำงานเหนื่อยๆเหรอ ทุกคนชอบนอนอยู่บ้าน
นั้นแหละครับ ชีวิตเราควรเลือกเองได้นั้นก็คือสาเหตุที่ผมตัดสินใจซิ่วครับ เพื่อนๆคิดว่ายังไงกันบ้าง ผมก็แค่อยากลองซักครั้งในชีวิตให้มันจบๆ ทนได้แหละ8เดือนแค่นี้เอง ถ้าไปทำงานอีกละจะทนได้ไหม ถ้าผิดหวังโดนไล่ออกจะรับมือได้ไหม โดนเขาปฏิเสธ ผมคิดว่าการที่มธ.ไม่สมหวังผมก็มีผลดีเหมือนกัน มันทำให้ผมมีภูมิคุ้มกันต่อโลกมากครับ ถึงไม่เรียนมหาลัยก็ไม่ตายครับแต่ต้องเหนื่อยกว่าคนจบตรีแน่นอน แต่ก็ขึ้นอยู่กับโอกาสแต่ละคนอยู่ดี
นั้นแหละครับผมเลือกแล้ว หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นข้อคิดให้แต่ละคนได้นะครับ ชีวิตเราควรได้เลือกเองคุณยังโชคดีที่พ่อแม่ไม่บังคับแบบคนอื่นๆจงจำไว้ เด็ก68สู้ๆนะครับทำเต็มทีพออย่างอื่นไม่ต้องสน