เรากับแฟนครบกันมา3ปี เราสองคนไม่มีอะไรเข้าได้ได้สักอย่าง แต่ก้ครบกันมาถึงทุกวันนี้ เราสองคนทะเลาะกันบ่อยเรื่องเล็กๆน้อยแต่ทุกวัน เราจะเป็นฝ่ายที่โวยวายเพราะเขาไม่สนใจใส่อะเราเราอ่อนแอร์แทบร้องไห้ทุกครั้ง ส่วนเขาก้ไม่ค่อยใส่ใจอะไรเราเลย แต่เรากับทำให้เขาทุกอย่างแทบเหมือนขี้ข้า ส่วนเขาก้ไม่ช่วยอะไรเลยงานบ้านก้ไม่ พอกินไรใช้อะไรก้ว่างไว้ที่นั้นเราก้ไล่เก็บไล่เช็ดทุกครั้ง แต่เรื่องนี้เราทำให้ได้ถึงเราบ่นเราก้ทำให้เขาตลอด ส่วนเรื่องมือที่3เคยจับได้แต่เรายอมให้โอกาสเขา จนเราเผลอไปคุยกับคนอื่นคนพอเขารุ้ก้ทะเลาะกันใหญ่เลย ที่จิงเราไม่ได้ตั้งใจจะคุยกับใครหรอก แต่เขาคนนั้นค่อยเล่นเกมค่อยพูดคุยค่อยทำให้เราไม่ไปเรียกร้องอะไรจากแฟนเราอีก ส่วนที่เราคุยกับคนอื่นเพราะแฟนเราไม่สนใจไม่มีเวลาให้สนใจเพื่อนคนรอบข้างมากกว่าเราพอจะมีเวลาให้เราคือตอนไม่มีเพื่อนคุย ถึงมาแบ่งเวลาให้ พอเราเรียกร้องก้ว่าไม่ชอบๆ เราก้บอกเขาว่าถ้าเขาไม่ทำแบบที่เราไม่ชอบเราก้ไม่เป็นแบบนี้ แต่เขาก้ดูลำคานสุดท้ายก้เป็นเราที่ต้องเริ่มเข้าหาเขาก่อนเพราะเขาไม่ง้อไม่คิดจะอะไรกับเราด้วยซ้ำจนมาถึงทุกวันนี้ก้วนเวียนแบบนี้ตลอด พอมาถึงทุกวันนี้แฟนเราได้กลับไปคุยกับเพื่อนผญคนหนึ่ง คุยกันสนิทเวลาแฟนเรามายุกับเราก้คอยทักตามเข้าไปคุย ค่อยปรึกษาความรักแทบทุกวัน เราเคยเตือนแฟนเราหลายรอบแล้วแฟนเราก้เฉยบอกว่าแค่เพื่อน แต่ปกเพราะปกป้องไม่ให้เราไปวุ่นวายกับสิ่งที่เขาคุยเขาพูดเราทะเลาะกันเรื่องผญคนนี้บ่อย เราพยายามทำให้ผญคนนั้นรุ้สึกตัวว่ามารบกวนพวกเราแต่ผญก้เหมือนไม่รุ้สึกทำเฉยๆ เราร้องไห้หลายครั้งเรานอยเสียใจมันรวมกันไปหมดอธิบายยากมากตอนนี้ เหมือนเราไม่มีค่าไม่มีตัวตนอะไรเหมือนสำคัญแค่ตอนเขาไม่มีใคร🥺แต่ก้เพราะรักจนเราไม่รู้แล้วว่าต้องทำตัวยังไงต้องจัดการความรู้สึกยังไง มันรุ้สึกแย่รุ้สึกว่าเราไม่ควรยุตรงนี้ต่อไปแต่เราทำไม่ได้เรารักเขาฝ่ายเดียวมาตลอด ถ้าทุกคนเจอแบบเราทุกคนจะจัดหารความรุ้สึกยังไงหรอคะ