คือพ่อกับแม่เราไม่ค่อยจะซัพพอร์ตในสิ่งที่เราเลือกเราชอบ เขามักจะชอบเลือกให้เราอยู่เสมอเลยค่ะ เราเสนอไรไปเขาก็ไม่เอา อย่างเรื่องมหาลัยค่ะ เราอยากเรียนที่หนึ่งมากๆ เพราะค่าเทอมใดเอย คือมันก็ถูกดี สาขาที่เราอยากเรียนคณะที่สนใจมันก็โอเคมากๆแล้ว เราตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนทีนี่ แต่แม่ดันอยากให้เรียนใกล้ๆ คือมจธ.ค่ะ แต่เราเรียนสายอาชีพมา เรียนพณิชบลาๆการตลาดงี้ จะให้เราไปสอบแข่งกับคนที่เขาเรียนวิดนิดสายสามัญ เราก็ไปแข่งไม่ไหว เรารู้ตัวเองดีว่าเราไม่เก่งวิทย์กับคณิตเลยแม้แต่นิดเดียว เราพยายามอธิบายทุกอย่างว่าม.นี้มันเน้นอะไรบ้าง และมันเน้นในสิ่งที่เราไม่ถนัด เน้นในสิ่งที่เราไม่สามารถเรียนได้เลย เขาบอกมันใกล้บ้าน เราเข้าใจแต่เราไม่ได้อยากเรียนเลย แล้วเขาพยายามให้เราไปเรียนอีกที่หนึ่ง ซึ่งอันนั้นไม่เคยมีอยู่ในหัวเลย เราไม่เคยอยากเข้าม.นั้นเลยสักนิดนึง เราเลยพูดไป เขาบอก "น่ะ ก็เลือกอะ รู้ไหมว่าไปเรียนไกลบ้านแล้วมันจะเสียเงินเยอะขนาดไหน ค่ากิน ค่าเดินทางนู้นนี่" เราเลยเงียบเพราะกลั้นน้ำตาจะไม่อยู่แล้ว ก็เราอยากเลือกบ้าง ที่เราต้องมาเรียนสายอาชีพก็เพราะเขาอยากให้เราเรียน เขาไม่เคยถามเลยว่าเราชอบอะไรเราอยากเรียนอะไร มีแต่คอยเลือกให้ ไม่เคยจะสนับสนุนเราสักครั้ง แม่ไม่เคยเลย พ่อยังคอยส่งเรียน แม่แทบจะไม่อยากยื่นมือเข้ามาช่วยเรา ทั้งๆที่ตอนนั้นพูดว่าถ้าเราไม่เรียนสายอาชีพ เขาจะไม่ช่วยเหลืออะไรเราสักนิด แต่พอเราเรียน ก็แทบจะไม่ช่วย เราควรพูดกับเขายังไงดีคะ ว่าเราจะเรียนที่ที่เราชอบ เราจะไม่เปลี่ยน กยศ.เราก็ยอมกู้ ทั้งๆที่ไม่อยากเป็นหนี้ระยะยาว เรายอมทำตามเขาทุกอย่าง เราแค่ขอให้เราได้เลือกในสิ่งที่ชอบ มหาลัยที่อยากเข้า คณะที่สนใจ แค่นั้นเอง เราควรทำยังไงดีคะ