สวัสดีครับ ผมนามสมมุติ T อายุ 27 เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน ถึงมีส่วนใหญ่เพื่อนก็พากันมีครอบครัวซะส่วน มาก โสดมาเข้าปีที่ 5 แล้ว ทำงานตั้งแต่อายุ 18 พออายุใกล้ละ มันเข้าใกล้เลข 3 ละ กลายเป็นว่า เพื่อนไม่ว่าสมัยเรียน สมัยที่ทำงานเก่าค่อยๆหายไป ค่อยๆจางหายไป กลายเป็นคนเคว้งคว้างไปหมด ไม่มีที่ปรึกษา #ก็เลยปรึกษากับแม่ซะส่วนใหญ่# เคยคิดว่าเห้ยเราซื้อแมวมาเลี้ยงนะ ช่วยเราได้ ก็ช่วยได้ครับแค่ตอนเราอยู่บ้านนะ แต่หลังเวลาเราเลิกงานหรือวันหยุด กลับกลายเป็นว่า เราไม่รู้จะไปไหนไม่รู้จะไปกับใคร เที่ยวไหนก็ต้องไปคนเดียวมันเหงานะเออ!!! เลิกงานก็จะเจอพนักงานในบริษัท เค้าไปดื่มกันเค้าชวนไปนู่นไปนี่กันมองไปแล้วก็น่าอิจฉานะครับ บางคนมีแฟนเรามองคนที่มีแฟนแล้ว ยิ่งแล้วใหญ่ ชีวิตเขาดูมีความสุขมาก จนบางครั้ง เรารู้สึกว่าเราโดด เดี่ยวมาก ทางสังคม ความรู้สึกมันดิ่งมากๆ เพื่อนๆคนไหนมีอาการแบบนี้บ้างครับ แล้วรับมือกับความรู้สึกแบบนี้ยังไง ผมเริ่มรับรู้มันได้ 2ปีแล้ว มันรู้สึกแย่มาก หดหู่ไปหมด กับการไม่มีคนคุยไม่มีแฟน ไม่มีเพื่อน