ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะ คือตอนนี้เราอายุ18จะย่าง19แล้ว ส่วนตัวเราเป็นคนที่ไม่เคยแต่งหน้าเลย
แต่ก็ชอบที่จะนั่งดูเพื่อนๆของเราแต่งหน้า จนเรารู้สึกอยากจะลองแต่งหน้าดู เพราะอยากสวยเหมือนวัยรุ่นและเด็กๆสมัยนี้ที่แต่งหน้ากันเก่งมากๆแล้วก็สวยดูดีกันทุกคนเลย อีกอย่างเราก็เป็นคนที่รักสวยรักงามชอบของสวยๆงามถึงแม้จะไม่เคยจับต้องของพวกนั้นหรือเครื่องสำอางค์มาก่อน เราเริ่มเก็บเงินเพื่อแอบเอามาสั่งเครื่องสำอางค์ตั้งแต่ต้นปี แล้วก็แอบดูคลิปวิดีโอสอนแต่งหน้าจากสื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ จนได้มาลองแต่งกับหน้าตัวเองจริงๆเมื่อคืนนี้ค่ะ เรารอจนกว่าทุกคนในบ้านจะหลับกันหมด กว่าได้แอบแต่งอีกทีก็ประมาณตี1-2ได้ค่ะ เราแต่งหน้าตามทุกขั้นตอนในวิดีโอ เมื่อแต่งเสร็จเราก็แอบถ่ายรูปเก็บไว้ดู
เป็นเวลานานสองนานเลยกว่าจะได้มุมที่ถูกใจ จนกระทั่งจู่ๆ เราได้ยินเสียงห้องตรงข้ามของเราซึ่งเป็นห้องที่คุณแม่ของเรานอนอยู่ ท่านเดินตรงมายังห้องของเราและเปิดประตูออกมา เมื่อท่านได้เห็นใบหน้าของเราที่เต็มไปด้วยเครื่องสำอางค์ ท่านก็หุบยิ้มลงและเดินมาถีบทุบหลังของเราอย่างรุนแรง ด่าทอสารพัดต่างๆนานา แต่ที่รุนแรงสำหรับเรามากที่สุดก็คือ " มีแต่พวก
เท่านั้นแหละที่แต่งหน้าแต่งตา ฉันล่ะรังเกียจของพวกนี้มากเลย " ตอนที่ได้ยินคือเรารู้สึกผิดหวังกับท่านมากๆ ขนาดที่ท่านทำอาชีพรับราชการท่านก็ยังแต่งหน้าได้เลย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอาชีพนั้น..ทำไมท่านถึงไปดูถูกพวกเค้า..
ทั้งที่คนเหล่านั้นก็คนเหมือนกัน เราอยากจะตบสั่งสอนแม่เรามากๆค่ะ แต่เราทำไม่ได้ เพราะเรายังอาศัยอยู่ใต้ปีกของท่านอยู่ กะอีแค่การแต่งหน้า
เราไม่ได้ไปแต่งให้ใครดูหรืออะไร เรามองเห็นว่า
มันคือความสุขเล็กๆของเรา แต่ความสุขของเราก็พังลงเพียงเพราะคำพูดและการกระทำของท่านทั้งนั้น
เรียนเราก็ตั้งใจเรียนมากถึงมากที่สุด ไม่เคยเกเร ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ไม่ให้คบเพื่อนเราก็ยอมไม่คบ
ท่านต้องการอะไรจากเราหรอคะ? เราควรปรับอะไรรึเปล่า? เพราะตอนนี้เรามองหน้าท่านไม่ติดเลย มันเลยกลายเป็นว่าท่านตัดสินเราไปแล้วว่าเราไม่ดี ท่านตัดสินเราไปแล้วว่าเราจะเป็น..เห้อ..เหนื่อยใจมากค่ะ
ทุกคนคิดเห็นยังไงก็พิมพ์มาแลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะคะ (ปล. ครอบครัวของเราเป็นคนเคร่งครัดกันมากๆจนรู้สึกอึดอัดเลยค่ะ )
แต่งหน้ามันผิดมากหรอคะ?
แต่ก็ชอบที่จะนั่งดูเพื่อนๆของเราแต่งหน้า จนเรารู้สึกอยากจะลองแต่งหน้าดู เพราะอยากสวยเหมือนวัยรุ่นและเด็กๆสมัยนี้ที่แต่งหน้ากันเก่งมากๆแล้วก็สวยดูดีกันทุกคนเลย อีกอย่างเราก็เป็นคนที่รักสวยรักงามชอบของสวยๆงามถึงแม้จะไม่เคยจับต้องของพวกนั้นหรือเครื่องสำอางค์มาก่อน เราเริ่มเก็บเงินเพื่อแอบเอามาสั่งเครื่องสำอางค์ตั้งแต่ต้นปี แล้วก็แอบดูคลิปวิดีโอสอนแต่งหน้าจากสื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ จนได้มาลองแต่งกับหน้าตัวเองจริงๆเมื่อคืนนี้ค่ะ เรารอจนกว่าทุกคนในบ้านจะหลับกันหมด กว่าได้แอบแต่งอีกทีก็ประมาณตี1-2ได้ค่ะ เราแต่งหน้าตามทุกขั้นตอนในวิดีโอ เมื่อแต่งเสร็จเราก็แอบถ่ายรูปเก็บไว้ดู
เป็นเวลานานสองนานเลยกว่าจะได้มุมที่ถูกใจ จนกระทั่งจู่ๆ เราได้ยินเสียงห้องตรงข้ามของเราซึ่งเป็นห้องที่คุณแม่ของเรานอนอยู่ ท่านเดินตรงมายังห้องของเราและเปิดประตูออกมา เมื่อท่านได้เห็นใบหน้าของเราที่เต็มไปด้วยเครื่องสำอางค์ ท่านก็หุบยิ้มลงและเดินมาถีบทุบหลังของเราอย่างรุนแรง ด่าทอสารพัดต่างๆนานา แต่ที่รุนแรงสำหรับเรามากที่สุดก็คือ " มีแต่พวก
ทั้งที่คนเหล่านั้นก็คนเหมือนกัน เราอยากจะตบสั่งสอนแม่เรามากๆค่ะ แต่เราทำไม่ได้ เพราะเรายังอาศัยอยู่ใต้ปีกของท่านอยู่ กะอีแค่การแต่งหน้า
เราไม่ได้ไปแต่งให้ใครดูหรืออะไร เรามองเห็นว่า
มันคือความสุขเล็กๆของเรา แต่ความสุขของเราก็พังลงเพียงเพราะคำพูดและการกระทำของท่านทั้งนั้น
เรียนเราก็ตั้งใจเรียนมากถึงมากที่สุด ไม่เคยเกเร ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ไม่ให้คบเพื่อนเราก็ยอมไม่คบ
ท่านต้องการอะไรจากเราหรอคะ? เราควรปรับอะไรรึเปล่า? เพราะตอนนี้เรามองหน้าท่านไม่ติดเลย มันเลยกลายเป็นว่าท่านตัดสินเราไปแล้วว่าเราไม่ดี ท่านตัดสินเราไปแล้วว่าเราจะเป็น..เห้อ..เหนื่อยใจมากค่ะ
ทุกคนคิดเห็นยังไงก็พิมพ์มาแลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะคะ (ปล. ครอบครัวของเราเป็นคนเคร่งครัดกันมากๆจนรู้สึกอึดอัดเลยค่ะ )