เริ่มจากเราได้ทำหนังสั้นกับเพื่อนในคณะที่เราไม่รู้จักเลยซักคน เพราะเราลงวิชานั้นคนเดียว ไปเรียนวิชานั้นคนเดียว พอประชุมงานกันครั้งแรก เราไม่กล้าพูดหรือออกความคิดเห็นอะไรเลย พอเพื่อนๆสรุปบทกันได้แล้ว เรากลับไม่ชอบบทนั้น ไม่อยากทำเรื่องนั้น และคิดว่าพวกเราสามารถคิดบทได้ดีกว่านี้ เรากลับบ้านมาคิดบท คิอเรื่องด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าที่จะส่งไปให้เพื่อนในกลุ่มอ่านกัน เพราะกลัวเพื่อนๆจะไม่เห็นด้วย และคิดว่าเราขัดความคิดเพื่อน ตอนนี้เราเครียดมากเลย เพราะวิชานี้เราตั้งใจลงมาก เพราะชื่นชอบการดูหนังอยู่เแล้ว บางครั้งไอเดียในหัวเรามันพลุ่งพล่านไปหมด แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป กลัวเพื่อนๆไม่เข้าใจ ไม่เห็นภาพในหัวแบบเรา  เราชอบ เต๋อ นวพล มาก เลยอยากทำหนังแบบเค้า เราไม่รู้จะเริ่มอธิบายให้เพื่อนฟังยังไง 

แต่เราก็เข้าใจว่าเพื่อนๆก็ตั้งใจทำกัน ทุ่มเทกันไม่แพ้เรา เราแค่ไม่ชอบบทที่เพื่อนคิดมา แต่อีกใจหนึ่งคือเราก็อยากให้มันออกมาดี เพราะมันก็เกรดเราเหมือนกัน อยากจะให้เป็นผลงานติดตัวเราไปด้วย แบบไม่อายใคร

ตอนนี้เราส่งบทที่เราคิดให้เพื่อนในกลุ่มอ่านแล้ว แต่เพื่อนอ่านไม่ตอบกันเลย เรากังวลมาก เราเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่รึป่าว เราขัดความคิดเพื่อนมั้ย
แต่ถ้าเพื่อนไม่เห็นด้วยกับบทของเราและไม่ลองปรับแก้ไขอะไรบทของเรา แล้วยืนยันกันว่าจะทำอีกบทนึง เราก็คงไม่อยากทำแล้ว

แต่เราออกจากกลุ่มไม่ได้ เพราะรวมเราแล้วคนครบพอดี ถ้าเราเพิ่มถอนวิชานี้ไป เพื่อนๆก็จะขาดคนในกลุ่มหนึ่งคน แล้วตอนนี้ก็ส่งรายชื่อกลุ่มให้อาจารย์แล้วด้วย

เราควรทำยังไงดีคะ ตอนนี้เราเครียดมาก ถ้าได้บทนั้นจริงๆ เราไม่อยากทำมันเลยค่ะ