สวัสดีค่ะ นี่เป็นเรื่องที่เราอึดอัดมากๆมานานแล้ว...
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง เราเคยชื่นชมเค้ามากๆคิดว่าเค้าต้องเป็นเพื่อนที่ดีกับเราแน่ๆ จนเค้ามาขอนั่งด้วยวันนั้นเราดีใจมากๆคนที่เราชื่นชมมาอยู่ในกลุ่มเราแล้ว แต่พออยู่ไปเรื่อยๆเราก็เริ่มทะเลาะกันมีปัญหากัน จากเรื่องเล็กๆน้อยๆกลับกลายเป็นปัญหาคาราคาซัง ตอนที่ทะเลาะกันเราเคยบอกไปแล้วว่าเราไม่โอเคยังไง ไม่ชอบเค้าตรงไหน พูดทุกอย่างที่คิดว่าเค้าจะเข้าใจเราแล้วจะปรับแก้ แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ "กูไปทำตอนไหน แล้วกูผิดหรอ กูก็ไม่ได้เป็นอะไร" ทั้งๆที่ใครมองมาก็รู้ว่าเค้ากำลังโกรธเราอยู่ เราพยายามปรับเพื่อให้จูนกันได้เพื่อให้บรรยากาศในกลุ่มไม่อึดอัด ยอมลง เป็นฝ่ายขอโทษทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าผิดอะไร ถ้าเราแสดงความคิดเห็นหรือแย้งอะไรไป ก็จะพาลมาโกรธกันอีก สุดท้ายก็ทำเป็นปล่อยเบลอแล้วก็เงียบกันไป หรือเพราะเราคาดหวังในตัวเค้าว่าเค้าจะเป็นเพื่อนที่ดีให้เราได้ คาดหวังทั้งๆที่ไม่ควรด้วยซ้ำ บางทีก็รู้สึกว่าวันนั้นน่าจะบอกไปว่าไม่มีที่ว่างเหลือแล้วเลย... หรือบางทีมันเป็นเราที่แย่เองนะ
เวลาที่เราทำได้ดีกว่าเค้า หรือทำอะไรที่ดูน่าภูมิใจ เค้าจะกลายเป้นว่าหาข้อด้อยของเรามาจัสเราตลอดเลย ของแค่ติด สอวน.ภูมิศาสตร์ กูติดเศรษฐศาสตร์โอลิมปิก (สอบคัดในรร.)เราก็งงว่ามันไม่ใช่สอวนเหมือนกันหรอ พอเถียงก็ชี้หน้าเราแล้วบอกให้เงียบ เค้าติดอะไรได้ เค้าทำอะไรดีเราดีใจกับเค้าเสมอให้กำลังใจตลอดว่าแกทำได้แล้วนะเห็นมั้ยว่าแกเก่งจะตาย แต่ไหงมามองว่าเราเป็นคนโง่ทำนั่นไม่ได้ทำนี่ไม่ได้ต่อให้ทำไม่ได้จริงๆ แค่ซัพพอร์ตกันมันยากขนาดนั้นเลยหรอ ถ้าคนอื่นดีกว่าตัวเองได้อะไรที่มากกว่าตัวเอง มันน่าโมโหขนาดนั้นเลยหรอ
เรารู้ว่าเค้านินทาเราแน่ๆกับเพื่อนคนอื่น ปฏิกิริยาท่าทางมันต่างออกไปจากที่เคยเป็น ตอบปัดๆ นิ่งเงียบ ไม่เคยเห็นด้วยหรือรับฟังความคิดเห็นเราเลยยิ่งอยู่ก็ยิ่งแย่ ถ้าเราจะออกจากกลุ่มก็ไม่ได้อีกเพราะคนในห้องก็จับตาดูอยู่ แค่ใครมีปัญหากันนิดหน่อยก็รู้กันทั้งห้องนินทากันไปอีก7 8 ห้อง เหมือนใส่หน้ากากหากันเลย5555 บอกไปก็เท่านั้นจริงๆ
เราคิดตลอดว่าเค้าโตมาไม่เหมือนกันคนละสังคมกัน เค้าก็อาจจะทำได้ดีที่สุดในแบบของเค้า เราไม่อยากตัดสินใครแต่มันก็น่าน้อยใจจริงๆ คนที่เราชื่นชมมาตลอดกลับมาทำแบบนี้ เจ็บใจมากๆค่ะ55555 ถ้าไม่ใช่คนที่เคยชื่นชมก็คงไม่นอยขนาดนี้ เราหมดความเชื่อถือในตัวเค้าไปแล้วแต่ไม่รู้จะทำยังไงดีถึงไม่ต้องมาคิดมากขนาดนี้
อาจจะแค่มาบ่นๆแต่ขอบคุณที่รับฟังเรานะคะ
ถ้าเรารู้สึกว่าไม่โอเคกับเพื่อนในกลุ่มมากๆเราจะทำยังไง?
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง เราเคยชื่นชมเค้ามากๆคิดว่าเค้าต้องเป็นเพื่อนที่ดีกับเราแน่ๆ จนเค้ามาขอนั่งด้วยวันนั้นเราดีใจมากๆคนที่เราชื่นชมมาอยู่ในกลุ่มเราแล้ว แต่พออยู่ไปเรื่อยๆเราก็เริ่มทะเลาะกันมีปัญหากัน จากเรื่องเล็กๆน้อยๆกลับกลายเป็นปัญหาคาราคาซัง ตอนที่ทะเลาะกันเราเคยบอกไปแล้วว่าเราไม่โอเคยังไง ไม่ชอบเค้าตรงไหน พูดทุกอย่างที่คิดว่าเค้าจะเข้าใจเราแล้วจะปรับแก้ แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ "กูไปทำตอนไหน แล้วกูผิดหรอ กูก็ไม่ได้เป็นอะไร" ทั้งๆที่ใครมองมาก็รู้ว่าเค้ากำลังโกรธเราอยู่ เราพยายามปรับเพื่อให้จูนกันได้เพื่อให้บรรยากาศในกลุ่มไม่อึดอัด ยอมลง เป็นฝ่ายขอโทษทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าผิดอะไร ถ้าเราแสดงความคิดเห็นหรือแย้งอะไรไป ก็จะพาลมาโกรธกันอีก สุดท้ายก็ทำเป็นปล่อยเบลอแล้วก็เงียบกันไป หรือเพราะเราคาดหวังในตัวเค้าว่าเค้าจะเป็นเพื่อนที่ดีให้เราได้ คาดหวังทั้งๆที่ไม่ควรด้วยซ้ำ บางทีก็รู้สึกว่าวันนั้นน่าจะบอกไปว่าไม่มีที่ว่างเหลือแล้วเลย... หรือบางทีมันเป็นเราที่แย่เองนะ
เวลาที่เราทำได้ดีกว่าเค้า หรือทำอะไรที่ดูน่าภูมิใจ เค้าจะกลายเป้นว่าหาข้อด้อยของเรามาจัสเราตลอดเลย ของแค่ติด สอวน.ภูมิศาสตร์ กูติดเศรษฐศาสตร์โอลิมปิก (สอบคัดในรร.)เราก็งงว่ามันไม่ใช่สอวนเหมือนกันหรอ พอเถียงก็ชี้หน้าเราแล้วบอกให้เงียบ เค้าติดอะไรได้ เค้าทำอะไรดีเราดีใจกับเค้าเสมอให้กำลังใจตลอดว่าแกทำได้แล้วนะเห็นมั้ยว่าแกเก่งจะตาย แต่ไหงมามองว่าเราเป็นคนโง่ทำนั่นไม่ได้ทำนี่ไม่ได้ต่อให้ทำไม่ได้จริงๆ แค่ซัพพอร์ตกันมันยากขนาดนั้นเลยหรอ ถ้าคนอื่นดีกว่าตัวเองได้อะไรที่มากกว่าตัวเอง มันน่าโมโหขนาดนั้นเลยหรอ
เรารู้ว่าเค้านินทาเราแน่ๆกับเพื่อนคนอื่น ปฏิกิริยาท่าทางมันต่างออกไปจากที่เคยเป็น ตอบปัดๆ นิ่งเงียบ ไม่เคยเห็นด้วยหรือรับฟังความคิดเห็นเราเลยยิ่งอยู่ก็ยิ่งแย่ ถ้าเราจะออกจากกลุ่มก็ไม่ได้อีกเพราะคนในห้องก็จับตาดูอยู่ แค่ใครมีปัญหากันนิดหน่อยก็รู้กันทั้งห้องนินทากันไปอีก7 8 ห้อง เหมือนใส่หน้ากากหากันเลย5555 บอกไปก็เท่านั้นจริงๆ
เราคิดตลอดว่าเค้าโตมาไม่เหมือนกันคนละสังคมกัน เค้าก็อาจจะทำได้ดีที่สุดในแบบของเค้า เราไม่อยากตัดสินใครแต่มันก็น่าน้อยใจจริงๆ คนที่เราชื่นชมมาตลอดกลับมาทำแบบนี้ เจ็บใจมากๆค่ะ55555 ถ้าไม่ใช่คนที่เคยชื่นชมก็คงไม่นอยขนาดนี้ เราหมดความเชื่อถือในตัวเค้าไปแล้วแต่ไม่รู้จะทำยังไงดีถึงไม่ต้องมาคิดมากขนาดนี้
อาจจะแค่มาบ่นๆแต่ขอบคุณที่รับฟังเรานะคะ