เราเคยมีแฟนอยู่คนหนึ่งอายุมากกว่าเรา 1 ปี เราคบกันตอนเราอายุ 17 เขาอายุ 18 เราสองคนอยู่คนละจังหวัดภาคเหนือกับภาคใต้ แต่เราไปมาหาสู่กันตลอดจนผู้ใหญ่รู้เรื่องฝั่งแม่เราบังคับแต่งงาน ผช.บอกเราว่าเค้าไม่พร้อมเราโอเค คุยกับแม่ว่าเราพึ่ง17เรายังอยากจะเติบโตไปใช้ชีวิต จนเข้ามหาลัยประมาณปี3พ่อแม่ฝั่งแฟนเราบอกกับแฟนเราว่าจะเปิดธุรกิจเล็กๆอีกที่ที่จ.จันทบุรี ไว้เราเรียนจบให้ไปช่วยกันทำและแต่ง จนเราเรียนจบเรื่องธุรกิจเงียบ เรื่องแต่งแฟนเราบอกขอเวลา2ปีในการเก็บเงิน เราทำงาน แฟนทำงาน จนครบ2ปี แฟนเราก็เงียบ เราก็คอยถามเสนอตลอดว่ามาอยู่กับเราไหม?แฟนเราปฏิเสทลอกว่าเค้าไม่สามารถทิ้งธุรกิจของที่บ้านได้ เราเลยถามว่างั้นเราไปสมัครงานแถวๆที่แฟนอยู่ไหม ไว้ว่าง ส-ท ค่อยมาหากันก็ได้แฟนเราบอกถึงเราไปก็ไม่มี้วลามาหาเค้าต้องทำงาน เราเลยโอเคทำงาน ซื้อบ้าน ชวนเค้ามาดู เรียกให้มาหา เค้าไม่มา เราขอไปหา ขอไปเจอบอกติดงาน เราถามถึงตรงกลางระหว่างเรา2คนว่าจะอยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ในเมื่อนั้นไม่เอานี่ไม่เอา เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้ เราบอกเค้าว่าเราไม่เคยได้รับอะไรจากคยที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเลย ยกลังน้ำเรายกได้แต่ถ้าเรามีแฟนทำไมแฟนเราถึงไม่มายกน้ำให้เรา ขับรถไปเที้ยวเองได้แต่ถ้าเรามีแฟนทำไมแฟนเราถึงไม่มาขับรถให้เรา แฟนเราบอกกับเราแค่ทนหน่อยนะ ขอเก็บเงินก่อน จนเดือนมีนาปี67 แฟนเราเลิกกับเราทุกสิ่งอย่างเราคือคนผิด จนวันนี้เดือนกรกฎา เราเห็นเฟสเขาเปลี่ยนรูปโปรเป็นรูปชุดสูทสีฟ้าน้ำทะเลแบบที่เราชอบและเรากับเค้าเคยคุยกันว่าถ้าแต่งงานกันเอาแบบนี้นะ สีนี้นะ เราเลยโทรติดต่อเค้า ถามเรื่องรูปโปร ตอนแรกๆเค้าไม่รับ ตัดสาย จนมาโทรกลับตอนเที่ยง ผลสรุป เค้าแต่งงานวันที่ 16/05/67 ผู้หญิงคนนั้นท้อง ใจเรามันพังทลายจนไม่มีชิ้นดี เค้าโทษว่าเป็นความผิดเราทั้งหมด เราผิดหวัง เราล้มเหลว เราเหนื่อยล้า ทุกสิ่งของเราพังทลาย "ถ้าเราทำหน้าที่ของเราดีกว่านี้ เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นไหม?" "ถ้าเราดื้อแต่งตั้งแต่ตอนนั้นตอนนี้เราจะยังมีเค้าในชีวืตไหม?" เราหยุดโทษตัวเราเองไม่ได้ ทุกการกระทำมันเป็นภาพที่เราและเค้าร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา เราและเค้าเชื่อมั่นในรักทางไกลตลอด ว่างไปหากัน ว่างมาเจอกัน แต่ ณ ตอนนี้ เค้าไปมีชีวิตที่ดี เรายินดีกับหลานที่จะเกิดมา แต่เราหยุดคิดไม่ได้ เราทำอะไรน้ำตาเราไหลไปหมด มันเหมือนเค้ายังบอกเราไม่หมด เรายังค้างคาใจ และเราไม่รู้จะหาทางออกกับความรู้สึกของเรายังไง ทำไมถึงใจร้ายกับเราขนาดนี้นะ