ความรู้สึกเกลียดคนในครอบครัวมาตลอด 24 ปี

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังรู้สึกว่าสภาพจิตตัวเองแย่มากๆ และเกิดจากคนในครอบครัว ขอเล่าก่อนว่าแม่เราไม่ถูกกับพี่น้องตัวเองมาตั้งแต่เราเด็กๆแล้ว ตอนเราเด็กๆแม่ได้พาเราย้ายมาอยู่กับตายาย เพราะแม่ไม่มีบ้านของตัวเอง จนเราอายุ 24 แม่ก็ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมาแม่มีปัญหากับคนในบ้านตลอด แม่เป็นคนอารมณ์ร้อนและชอบเงียบเวลาไม่พอใจ ตอนที่มีตายายอยู่เค้าเป็นเหมือนเกราะป้องกันของแม่จากคำพูดพี่น้อง แต่ล่าสุดปัญหาทั้งหมดมันเข้ามาตอนตาเราเสียค่ะ เหลือยายแค่คนเดียวและยายเราโดยนิสัยเป็นคนตี 2 หน้าได้เก่งมาก ชอบพูดลับหลังในเรื่องที่ไม่ดี อยู่กับป้าก็ว่าลุง พออยู่กับลุงก็ว่าป้าเรา และมีนิสัยชอบควบคุมคนอื่นให้ทำตามแบบที่ตัวเองคิด ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง เราเลยไม่ชอบคุยกับยายตั้งแต่เด็กๆแล้ว พอตาเสียยิ่งแล้วใหญ่เพราะตอนนี้เราเพิ่งเรียนจบอยู่ระหว่างหางาน ซึ่งทำให้เราต้องอยู่บ้าน จริงๆเรามีแพลนว่าทำงานแล้วเราจะไปอยู่คอนโด แต่ปัญหาติดที่แม่คนเดียวเลยเพราะเค้าต้องอยู่คนเดียวและตอนนี้เค้าไม่คุยกับคนที่บ้านแล้ว และเราไม่มีบ้านเป็นของตัวเองเหมือนอาศัยเค้าอยู่ 

จริงๆแม่เราเงินเดือนเกือบแสนค่ะ แต่แม่ชอบพูดว่าไม่มีเงินตลอด ตอนมหาลัยค่าเทอมที่ผ่านมายายช่วยทุกเทอมแม่เราไม่ได้จ่ายค่าเทอมให้เราตลอด 3 ปี (ค่าเทอมเทอมละ 30,000+) เพราะเค้าไม่อยากให้เราไปกู้ กยศ เลยจ่ายให้ พอขึ้นปี 4 ถึงตาของแม่ที่ต้องจ่ายเองแล้ว สิ่งที่แม่พูดคือแม่ไม่มี ถ้าจ่ายก็ต้องไปกู้สหกร ตรงนี้เราไม่โอเคเลยค่ะตลอด 3 ปีเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีเงินเก็บ และปีสุดท้ายหน่วยกิตน้อยด้วยเหลือจ่ายเทอมละ 8,000-12,000 

กิจวัตประจำวันของแม่เราคือให้ข้าวหมาจรทุกวันค่ะ ซึ่งตรงนี้มีค่าใช้จ่ายไม่ว่าจะค่าไก่สับ ค่าข้าว ค่าอาหารเม็ด ที่ต้องจ่ายต่อเดือน ไก่สับนี่ซื้อทุกวัน วันละ 100 ไหนจะข้าวสารที่เป็นกระสอบ เคยถามแม่ค่ะว่าไม่คิดบ้างหรอว่ารายจ่ายพวกนี้มันสิ้นเปลืองเพราะเราไม่ได้รวยถึงขนาดมีเงินเหลือเพื่อทำอะไรแบบนนี้ เค้าก็ตอบว่าเค้าทำบุญค่ะเพื่อชาติหน้าจะได้มีชีวิตที่ดี สิ่งที่เราคิดคือแล้วทุกวันนี้เรามีชีวิตที่ดีตรงไหน ในเมื่อเรายังไม่มีบ้านเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ จะบอกว่าตลอด 24 ปี เราไม่เคยขอให้แม่ซื้ออะไรแพงๆให้ ของทุกอย่างเราเก็บเงินเองทั้งไอแพด โทรศัพท์ ของที่เราอยากได้ ค่าเทอมตอน ม.ปลาย ป้าเราก็ช่วยครึ่งนึง ค่าไฟค่าน้ำป้าเราจ่ายให้บ้านเรามาตลอด 23 ปี (ปจุบันแม่จ่าย)  แต่แม่ดูไม่มีเงินเก็บเลยค่ะ อะไรที่ลงทุนกับตัวเราแม่จะไม่มีตลอด ค่าครอบฟันเป็นหมื่นเราก็จ่ายเอง พี่น้องแม่ แม้แต่ยายก็ด่าว่าแม่โง่ที่ไม่รู้จักทำชีวิตตัวเองให้ดีขึ้น เอาแต่ไปโฟกัสเรื่องหมาจรจัด และชอบพูดว่าทำไมคนนั้นรวยจัง คนรวยอย่างนู้นนี่ บ้านเค้ามีเงินบลาๆ เรารู้สึกว่ามายเซ็ทแม่ป่วยมากค่ะ ก่อนจะบ่นทำไมไม่รวยเราต้องเปลี่ยนจากตัวเองก่อนมั้ย? เห็นทุกวันนี้ก็ไม่ได้คิดจะลงทุนหรือหาวิธีหาเงินทางอื่น ตอนนี้เราทนกับความรู้สึกตรงนี้ไม่ไหวแล้วค่ะมันเหมือนทุกอย่างมันกำลังระเบิดจากข้างในเก็บไม่ไหวแล้วค่ะ 

ช่วงหลังเรียนจบเราสอบชิงทุนไปสิงค์โปรได้เป็นทุนค่าเทอม 100% แต่ต้องจ่ายค่ากินเอง แต่เราไม่ได้ไปเพราะแม่ไม่มีเงิน ตอนบอกว่าชิงทุนได้แม่ไม่ดีใจด้วยซ้ำ ขนาดยายยังไม่ดีใจเลยค่ะ 😅 เรารู้สึกแย่มากว่าทำไมเราถึงไม่มีครอบครัวที่ซัพพอร์ตทางจิตใจแบบคนอื่นบ้าง แต่เราไม่ยอมแพ้ค่ะ ตอนนี้เราทำงานหารายได้เสริมระหว่างรองานประจำเพื่อเก็บเงินไปออสเตรเลีย เราจะได้หลุดออกจากตรงนี้สักที ไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวของคนในบ้านนี้อีก

พี่ๆคิดว่าถ้าเราไปออสเตรเลียและปล่อยแม่ให้อยู่กับยาย/พี่น้อง ที่ไม่ถูกกัน เราจะดูเป็นลูกที่แย่มากมั้ยคะ เพราะสถานการ์ณตอนนี้มันไม่โอเคเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่