เเฟนเราเป็นแฟนที่ดีคนนึงเลยค่ะแต่ใช่ว่าคบคนดีๆแล้วชีวิตคู่จะราบรื่นไปได้ไกลนะคะทุกอย่งมันต้องสมดุลและค่อยๆปรับเข้าหากันแต่บางอย่างก็เกินเยียวยา แฟนเราเป็นรุ่นพี่ค่ะอายุเยอะกว่าเราละนางก็เป็นลูกคนเล็กของบ้าน เราชอบคบกับรุ่นพี่เพราะพวกเค้ามีความเป็นผู้นำและประสบการณ์ดีค่ะยิ่งแฟนรุ่นน้องนี่ไม่เคยเฉียดไปคิดเลยค่ะว่าจะมี แฟนรุ่นพี่ของเราถ้าตัดเรื่องเหนื่อยใจไปแล้วข้อดีของเค้าก็มีอยู่มากกว่าข้อเสียค่ะเเต่ข้อเสียที่มีน้อยกว่ามันคือปัญหาเรื้อรังน่ารำคาญค่ะที่พยายามปรับรึว่าทำความเข้าใจด้วยแล้วก็ไม่ดีขึ้น แฟนเค้าพูดอยู่เสมอว่าอยากมีอนาคตกับเราแต่พฤติกรรมของเเค้าทำให้เราไม่กล้าไปต่อกับเค้านานขนาดนั้นเลยค่ะเพราะรู้สึกเหนื่อย ขอเลือกคบเเบบผ่านมาละก็ผ่านไปไม่ถึงกับเป็นคู่สมรสกันดีกว่า เพราะด้วยความที่นางเป็นลูกคนเล็กของบ้านเลยมีพ่อแม่ละก็พี่ๆคอยช่วยเหลือนางถึงคิดที่จะทำอะไรไม่เป็นต้องรอถามรอคำแนะนำจากพี่ๆแทบทุกเรื่อง ใช้เงินไม่เป็นบริหารชีวิตได้ไม่ดีเท่าที่ควรลูกแหง่ติดพ่อมากไปเห็นละหงุดหงิด การจะรักคนในครอบครัวมันไม่ใช่เรื่องที่ผิดนะแต่...ติดจนไม่นึกถึงความจริงของชีวิตเหมือนคนโง่นี่มันช่างเด็กน้อยเหลือเกิน แฟนเรามีดีเรื่องทำงานบ้านให้เราได้แบบไม่เกี่ยงทำกับข้าวก็อร่อยเพราะเป็นเชฟ ทำดีกับเราเสมอต้นเสมอปลาย รักครอบครัวมาก อ่อนโยน(แต่อ่อนแอ)กับคนและสัตว์ ซื่อสัตย์(ซื่อจนเหมือนโง่) เค้าอยู่บ้านกับพ่อแม่ส่วนพี่ชาย2คนไปทำงานไกลๆจะคอยส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน พ่อกับแม่ไม่ถูกกันตอนนี้พิการอัมพาตครึ่งซีกแต่ก็พอช่วยเหลือตัวเองได้ทำให้ลูกคนเล็กอย่างเค้าต้องมาดูแลพ่อที่บ้านละให้พี่ๆส่งเงินมาให้ใช้เอาพี่คนนึงจะจัดการเรื่องค่ากินของพ่อกับแม่ละก็แฟนส่วนค่าเน็ตค่าไฟค่าน้ำพี่อีกคนจ่าย เป็นอย่างนี้มา2ปี จนเค้ามาเจอเราเค้าบอกเราคือแฟนคนแรกที่รับเราได้เพราะเหล่าแฟนเก่าของนางคบกันได้แค่แปบเดียว(คบนานสุด5เดือน)ละส่วนนึงก็รับไม่ได้กับสภาพของนางเราเลยสงสัยว่ารับไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอแค่พ่อเค้าพิการละอยู่แต่บ้านงานนอกบ้านก็ออกไปทำได้ แต่พอมาอยู่จริงๆนางออกไปทำงานแถวบ้านได้ถ้าต่างจังหวัดไม่ได้เพราะติดดูแลพ่อ นางก็ทำได้แค่แปบเดียวไม่ถึงปีก็ลาออกเพราะห่วงพ่อ เเต่พฤติกรรมลูกแหง่ติดพ่อนี่แหละที่ทำให้เป็นปัญหาชีวิตคู่ของเรา เราใช้ชีวิตด้วยกันในบ้านของเค้าที่อยู่กับพ่อแม่เวลานอนเรานอนด้วยกัน3คนในห้องคือพ่อ แฟน เรา เป็นอย่างนี้อยู่ประจำเพราะเเฟนไม่อยากนอนแยกพ่อเราเลยนอนด้วยกัน3คนในห้อง ถึงพ่อเค้าจะจามจะกระเเอมเสียงดังมากกว่าชาวบ้านเพราะโรคของเค้าแต่พอมาจุดๆนึงที่เรามาทำงานประจำ13ชม.กลับมาก็อยากพักผ่อนดีๆละมาได้ยินเสียงดังยามดึกดื่นแบบนี้ก็ไม่ไหวถามแฟนว่าอยากทำห้องส่วนตัวใหม่มั้ยนางบอกว่าไม่ดีกว่าจะขออยู่กับพ่อแบบนี้เเหละชั้นอึ้ง1 อะไรจะติดพ่อนักหนาใช้ชีวิตด้วยกันตลอดไปทำงานยังโทรคลอหากันบ่อยๆนี่กลับบ้านก็เจอตลอดจะเป็นอย่างนี้จนมีลูกอ่อนเลยหรอนางก็ตอบไม่ได้ อึ้ง2จะไปเที่ยวกับครอบครัวไม่ใช่เรื่องผิดแต่จะแบกพ่อไปเที่ยวด้วยจนไม่มีเวลาส่วนตัวให้แฟนเลยตลอดไปก็ไม่ได้เพราะชั้นไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเค้าตลอดไปเพราะต้องมีสักวันที่ชั้นต้องไปทำงานตามสายที่เรียนไกลๆก็แค่อยากมีช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน2คนบ้าง ไม่ใช้เอาพ่อไปด้วยตลอดทุกทริปแบบนี้อย่างนี้ก็ไม่ควรเอาแฟนปะอยู่กัน2คนพ่อลูกไปเลยค่ะรำคาญ อีกเรื่องเเฟนชั้นนางกินเยอะใช้เงินเปลืองไม่รู้จักประหยัด ต่อให้มี100สุดท้ายก่อนเงินเดือนออก10วันนางก็จะใช้ซื้อขนมกินหมดภายใน1มื้อ มีหลายครั้งที่ชั้นอึ้งเรื่องกินซื้อขนมหมดไป300มีหลายชิ้น ส่วนชั้นหมดไปร้อยกว่าบาทมีเหลือไว้กินพรุ่งนี้ด้วยแต่นางหมดไปแล้วภายใน30นาที สุดท้ายก็ไม่พ้นที่ชั้นต้องแบ่งให้กินพร้อมสอนนางด้วยว่าอย่าตะกละเกินเหตุจนไม่มีกินในมื้ออื่นๆแบบถนอมน้ำใจแต่แฟนชั้นน่ะหรอฟังที่ชั้นสอนบ้างบางทีก็ไม่ฟังบ้างหงุดหงิดใส่ตลอด ก็แกใช้เงินไม่เป็นบริหารชีวิตไม่เป็นจะไม่ให้บ่นได้ไงคนมีภาระค่าใช้จ่ายอย่างชั้นต้องเจียดเงินมาเลี้ยงแกด้วยบางที เรื่องง่ายๆหลายอย่างก็คิดไม่เป็นคำง่ายๆก็อ่านเขียนไม่คล่องทั้งที่โตแล้วสอนได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะเค้าคิดทำไรก็ช้าไปหมด ไม่คิดถึงอนาคตไม่เลยมีแต่จะใช้ชีวิตให้หมดไปวันๆหมดแล้วไงรอขอความช่วยเหลือจากพี่ก็ได้ เราจะสามารถคบกับคนแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหนกันนะ เริ่มท้อบ่อยแฟนเก่าก็ลูกแหง่แฟนใหม่หนักกว่าใดๆคือใช้เงินไม่เป็นทั้งพ่อทั้งลูกลำบากเงินในกระเป๋าชั้นด้วย #ขอระบายใครมีคำแนะนำรึประสบการณ์ดีๆบอกทีแก้ไขยังไงเราอดทนกับใจกว้างไม่พอ