ปกติพ่อกับแม่ของเราเป็นคนที่พูดจาไม่ค่อยดีค่ะ เวลาอยู่กับคนอื่นก็ชอบทำให้เหมือนตัวเองเป็นพ่อแม่ที่ดี ใจดี เลี้ยงลูกดี แต่พออยู่กับเรามันต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยค่ะ พ่อแม่ของเราชอบพูดคำหยาบมากค่ะ โดยเฉพาะพ่อ และท่าน2คนก็เป็นคนอีโก้สูง ไม่ฟังใคร และคิดว่าตัวเองถูกตลอดค่ะ เราทนไม่ไหวที่ต้องมีพ่อแม่อารมณ์ร้ายแบบนี้ แม่เราชอบโวยวายชอบวีนมากค่ะแม้แต่เรื่องเล็กๆ อย่างบางทีเราคุยกับน้องอยู่ แล้วคนในบ้านมันเยอะอะค่ะเลยไม่ได้ยินเสียงจากนอกบ้าน แม่เราเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็โวยวายเสียงดังใส่เราค่ะว่าทำไมถึงไม่ตอบ เรียกหลายรอบมาก ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหงุดหงิดขนาดนี้ เราเลยตอบไปว่าเราไม่ได้ยินค่ะ แล้วเราก็ตอบต่อว่าทำไมถึงไม่โทรมา มือถือมันอยู่ใกล้ตัวจะได้ยินมากกว่า แม่ก็จ้องหน้าเราแลเวก็ทำตาแข็งใส่เราค่ะ เราเลยพูดต่อว่าทำไมต้องมองเราแบบนั้นด้วย(เรายอมรับนะคะว่าเราเป็นคนชอบเถียง) พ่อเราอยู่ดีๆก็โวยวายด่าเราว่าปากเสียปากหมา พูดจาให้มันดีๆ ตอนนั้นเรางงนิดหน่อยค่ะ เพราะในใจเราคิดว่าคนที่กริยาไม่ดีเป็นแม่ของเรา ไม่ใช่เรา เราก็เลยตอบไปว่า หนุแค่ถามเองว่าทำไมถึงไม่โทรมา พ่อเราก็ทำท่าหงุดหงิดแล้วก็โวยวายด่าเราค่ะ เราไม่ชอบเวลาพ่อหงุดหงิด พ่อชอบทำเหมือนจะมาทำร้าย ตอนเด็กพ่อทะเลาะกับแม่ เราเข้าไปห้าม พ่อก็จับผมเรากระชาก มีครั้งนึงเราไม่อยากไปห้างกับพ่อเพราะเราแพลนว่าวันนี้จะทำอะไรบ้าง แล้วพ่อเราก็หงุดหงิดมากค่ะ แล้วก็มาตบเรา เราจำไม่ลืมเลยค่ะ แล้วพ่อก็ทำตัวแบบนั้นมาตลอด ช่วงๆหลังๆพ่อเริ่มปรับตัวดีขึ้น แต่เราก็มองเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะบางทีเขาก็ยังทำตัวแบบนั้นอยู่ (แล้วก็ชอบพูดกูใส่ตลอด)ตอนเราทะเลาะกับพ่อเรื่องที่พ่อชอบด่าชอบทำร้ายจิตใจ เราก็อธิบายถึงเรื่องในอดีตว่าทำไมเราถึงไม่ชอบให้พ่อทำตัวแบบนี้ พ่อก็มาหาว่าเรามองเขาไม่ดีอยู่ตลอด ทั้งๆทีเขาเป็รคนทำตัวแบบนั้นเอง เราเครียดมากจนไม่อยากอยู่ในบ้านแล้ว แต่เราอายุแค่16 อยู่ม5 ยังไม่สามารถออกไปอยู่คนเดียวได้ ควรทำยังไงดีคะ