พ่อแท้ๆของเราขอมาอยู่ที่คอนโดด้วยเพราะหนีออกจากบ้านที่อยู่ต่างจังหวัด
ปัญหาเริ่มจากเดิมเราไม่ได้เติบโตหรือพ่อไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงลูก เพราะพ่อมีครอบครัวใหม่และทิ้งให้เราอยู่กับปู่ ย่า และพี่สาว แต่เมื่อพ่อล้มละลาย และหย่าทำให้เขากลับมาอยู่กับที่บ้าน แต่ปู่กับพ่อเราไม่ถูกกัน มีอะไรต้องทะเลาะกันทุกเรื่อง พ่อก็เลยออกจากบ้านแบะมาหางานทำที่ กทม.
พอช่วงเราอยู่ปีสี่ จะต้องไปฝึกงานที่ กทม. ย่าเลยไปอยู่กับพ่อ ด้วยความฝืนใจและอึดอัดเพราะเรากับพ่อก็ไม่ได้สนิทกัน
พอไม่สนิทกัน บวกกับพ่อเป็นคนอารมณ์โมโหร้าย ทำให้หลายๆอย่างก็ไม่เข้ากัน เช่น เข้าห้องน้ำ พ่อฉี่เลาะโถ พ่อดูดบุหรี่เหม็นทั่วหอ เข้าๆ ออกๆ ห้องชอบลืมล็อกประตู หรือ กลับบ้านไม่เป็นเวลา
เราเลยทะเลาะกับพ่อบ่อย และทุกครั้งพ่อบอกว่าเราเกิดมาเป็นภาระเขาตลอดเวลา
และจุดที่ไม่ไหวจริงๆ คือครั้งแรก พ่อทะเลาะกับวินมอไซค์และต่อยวินจนเข้า รพ. อาการสาหัส และขับรถหนี จนทิ้งให้เราแก้ปัญหาคนเดียว
ครั้งที่สองขับรถยนต์ (ที่บนรถมีเรา พี่สาว พี่เขย และหลานอายุ 1 ขวบ) พ่อเราเจอคนแซงขวาขึ้นมาบีบแตรใส่ ก็เลยโมโหพ่อเราขับรถไล่ตามจะไปด่ามัน จนรถเกือบชนตอม่อกลางถนนวิภาวดี พอเราบอกพ่อว่าหยุดได้ไหม เขาก็ด่าเราบอกว่า กลัวตายหรอ เป็นแค่ลูกกูอย่ามาสั่ง พอเราเริ่มโมโห พ่อก็บอกจะฆ่าเราที่อยู่บนรถให้ตายให้หมดจะได้เลิกพูด ตั้งแต่นั้นมาเรากับพี่สาวกลายเป็นภาวะซึมเศร้า และฝังใจเรื่องนั่งรถยนต์ไปตลอด
พอเกิดเหตุการณ์เหล่านั้น เราย้ายหอใหม่ และสักพักพ่อก็มาอยู่กับเราเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่เคยขอโทด
เราอดทนไม่พูดจนเรียนจบและอยู่ด้วยกันอีก 4 ปี เราเก็บเงินได้ 1 ก้อน เลยตัดสินใจเพื่อกู้คอนโดเป็นของตัวเองและผ่อนกับธนาคาร
เพื่อที่ว่าอยากมีที่อยู่และทรัพย์สินของตัวเอง แต่พ่อเราก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ขอเงินเรากับที่บ้าน เล่นพนัน และทะเลาะกับคนนอกคอนโดจนเราเอือม
แต่ช่วงพลิกผันคือ ย่าเราป่วยจนทำงานไม่ไหว พ่อเลยตัดสินใจอยากกลับไปอยู่บ้าน ลาออกจากงาน และกลับบ้านโดยไม่บอกเรา (นึกจะไปไหนมาไหนก็ไม่บอก) ซึ่งตอนแรกเหมือนจะดี แต่ทำได้แค่ 8-9 เดือนก็ทะเลาะกับที่บ้านเหมือนเดิม และหนีออกจากบ้าน 2 ครั้ง
เมื่อวานคือครั้งที่ 3 ขับรถมาหาเราและบอกจะอยู่กับเราเหมือนเดิม แค่เราอึดอัดใจมาก เพราะ ด้วยอารมณ์ของพ่อและเราไม่อยากทะเลาะ
เราเลยตัดสินใจจะออกเงินค่าเช่าให้พ่ออยู่คนเดียว อยากทำอะไรหรืออยากสร้างปัญหาแค่ไหนก็ตามใจเลย
เพื่อความสบายใจของเรา เราเลยไม่แน่ใจว่าเราทำถูกไหม หรือเราแย่เกินไปไหมคะ
หรือจะไม่ช่วยเหลือ ตัดขาดไปเบย เพราะกลัวเจอแบบเดิมอีก ถ้าเจอแบบเราเดิมจิตใจเราคงไม่ไหวแน่ๆค่ะ
อยู่คอนโดกับพ่อแท้ๆ แล้วอึดอัดใจค่ะ
ปัญหาเริ่มจากเดิมเราไม่ได้เติบโตหรือพ่อไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงลูก เพราะพ่อมีครอบครัวใหม่และทิ้งให้เราอยู่กับปู่ ย่า และพี่สาว แต่เมื่อพ่อล้มละลาย และหย่าทำให้เขากลับมาอยู่กับที่บ้าน แต่ปู่กับพ่อเราไม่ถูกกัน มีอะไรต้องทะเลาะกันทุกเรื่อง พ่อก็เลยออกจากบ้านแบะมาหางานทำที่ กทม.
พอช่วงเราอยู่ปีสี่ จะต้องไปฝึกงานที่ กทม. ย่าเลยไปอยู่กับพ่อ ด้วยความฝืนใจและอึดอัดเพราะเรากับพ่อก็ไม่ได้สนิทกัน
พอไม่สนิทกัน บวกกับพ่อเป็นคนอารมณ์โมโหร้าย ทำให้หลายๆอย่างก็ไม่เข้ากัน เช่น เข้าห้องน้ำ พ่อฉี่เลาะโถ พ่อดูดบุหรี่เหม็นทั่วหอ เข้าๆ ออกๆ ห้องชอบลืมล็อกประตู หรือ กลับบ้านไม่เป็นเวลา
เราเลยทะเลาะกับพ่อบ่อย และทุกครั้งพ่อบอกว่าเราเกิดมาเป็นภาระเขาตลอดเวลา
และจุดที่ไม่ไหวจริงๆ คือครั้งแรก พ่อทะเลาะกับวินมอไซค์และต่อยวินจนเข้า รพ. อาการสาหัส และขับรถหนี จนทิ้งให้เราแก้ปัญหาคนเดียว
ครั้งที่สองขับรถยนต์ (ที่บนรถมีเรา พี่สาว พี่เขย และหลานอายุ 1 ขวบ) พ่อเราเจอคนแซงขวาขึ้นมาบีบแตรใส่ ก็เลยโมโหพ่อเราขับรถไล่ตามจะไปด่ามัน จนรถเกือบชนตอม่อกลางถนนวิภาวดี พอเราบอกพ่อว่าหยุดได้ไหม เขาก็ด่าเราบอกว่า กลัวตายหรอ เป็นแค่ลูกกูอย่ามาสั่ง พอเราเริ่มโมโห พ่อก็บอกจะฆ่าเราที่อยู่บนรถให้ตายให้หมดจะได้เลิกพูด ตั้งแต่นั้นมาเรากับพี่สาวกลายเป็นภาวะซึมเศร้า และฝังใจเรื่องนั่งรถยนต์ไปตลอด
พอเกิดเหตุการณ์เหล่านั้น เราย้ายหอใหม่ และสักพักพ่อก็มาอยู่กับเราเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่เคยขอโทด
เราอดทนไม่พูดจนเรียนจบและอยู่ด้วยกันอีก 4 ปี เราเก็บเงินได้ 1 ก้อน เลยตัดสินใจเพื่อกู้คอนโดเป็นของตัวเองและผ่อนกับธนาคาร
เพื่อที่ว่าอยากมีที่อยู่และทรัพย์สินของตัวเอง แต่พ่อเราก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ขอเงินเรากับที่บ้าน เล่นพนัน และทะเลาะกับคนนอกคอนโดจนเราเอือม
แต่ช่วงพลิกผันคือ ย่าเราป่วยจนทำงานไม่ไหว พ่อเลยตัดสินใจอยากกลับไปอยู่บ้าน ลาออกจากงาน และกลับบ้านโดยไม่บอกเรา (นึกจะไปไหนมาไหนก็ไม่บอก) ซึ่งตอนแรกเหมือนจะดี แต่ทำได้แค่ 8-9 เดือนก็ทะเลาะกับที่บ้านเหมือนเดิม และหนีออกจากบ้าน 2 ครั้ง
เมื่อวานคือครั้งที่ 3 ขับรถมาหาเราและบอกจะอยู่กับเราเหมือนเดิม แค่เราอึดอัดใจมาก เพราะ ด้วยอารมณ์ของพ่อและเราไม่อยากทะเลาะ
เราเลยตัดสินใจจะออกเงินค่าเช่าให้พ่ออยู่คนเดียว อยากทำอะไรหรืออยากสร้างปัญหาแค่ไหนก็ตามใจเลย
เพื่อความสบายใจของเรา เราเลยไม่แน่ใจว่าเราทำถูกไหม หรือเราแย่เกินไปไหมคะ
หรือจะไม่ช่วยเหลือ ตัดขาดไปเบย เพราะกลัวเจอแบบเดิมอีก ถ้าเจอแบบเราเดิมจิตใจเราคงไม่ไหวแน่ๆค่ะ