หนูอ่ะค่ะไม่แน่ใจว่ามันผิดปกติรึเปล่า คือหนูชอบคุยคนเดียว แบบเหมือนจินตนาการไปด้วยอ่ะค่ะว่ามีคนคุยอยู่ด้วย หนูไม่รู้จะอธิบายยังไง อารมณ์แบบ หนูคุยอยู่คนเดียวแต่ในความคิดหนูคือมีคนมาคุยอยู่ด้วย จะเข้าใจกันมั้ยคะ บางครั้งหนูคุยคนเดียวบ่อยมากจนสงสัยว่ามันปกติมั้ย บางครั้งก็จินตนาการว่ามีเพื่อนมาเดินข้างๆตอนออกไปข้างนอก เพื่อนในที่นี้มันหลายแบบมากหนูชอบจินตนาการเป็นศิลปินหนือตัวละครอนิเมะไม่ก็ตัวละครในนิยาย หรือเพื่อนที่รร. หนูชอบสมมุติสถานการณ์ว่าเเบบถ้าพูดแบบนี้ออกไปเพื่อนจะทำยังไงหรือคิดยังไง
หรือแบบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปแล้วหนูเอามาจินตนาการใหม่ว่าถ้าหนูตอบอีกแบบในสถานการณ์นั้นเหตุการณ์นั้นมันจะเปลี่ยนเป็นยังไงต่อ แล้วหนูก็ชอบคุยเล่นกับเพื่อนที่หนูจินตนาการขึ้นมาแบบบ่อยมากๆมันสนุกมากจริงๆ ในหัวมันสามารถพูดได้แบบไม่เขินอายได้สนิทสนมกับคนที่จินตนาการขึ้นมา ได้เล่าเรื่องต่างๆในแต่ละวันให้ฟัง มันสบายใจมากๆ หนูเป็นแบบนี้มา6ปีกว่าแล้ว
หนูสงสัยว่ามันเป็นโรคทางจิตรึเปล่าคะ แงงงมันดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ พ่อแม่เห็นหนูทำท่าทางในการพูดคนเดียว พ่อเเม่ก็คิดว่าหนูเป็นบ้า😭😭แต่จริงๆเหตุการณ์เรื่องที่คุยคนเดียวยังมีมากกว่านี้แต่หนูพิมพ์ไม่หมด😭
ชอบคุยคนเดียว
หรือแบบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปแล้วหนูเอามาจินตนาการใหม่ว่าถ้าหนูตอบอีกแบบในสถานการณ์นั้นเหตุการณ์นั้นมันจะเปลี่ยนเป็นยังไงต่อ แล้วหนูก็ชอบคุยเล่นกับเพื่อนที่หนูจินตนาการขึ้นมาแบบบ่อยมากๆมันสนุกมากจริงๆ ในหัวมันสามารถพูดได้แบบไม่เขินอายได้สนิทสนมกับคนที่จินตนาการขึ้นมา ได้เล่าเรื่องต่างๆในแต่ละวันให้ฟัง มันสบายใจมากๆ หนูเป็นแบบนี้มา6ปีกว่าแล้ว
หนูสงสัยว่ามันเป็นโรคทางจิตรึเปล่าคะ แงงงมันดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ พ่อแม่เห็นหนูทำท่าทางในการพูดคนเดียว พ่อเเม่ก็คิดว่าหนูเป็นบ้า😭😭แต่จริงๆเหตุการณ์เรื่องที่คุยคนเดียวยังมีมากกว่านี้แต่หนูพิมพ์ไม่หมด😭