คือเรากับแฟนเจอกันที่โรงเรียนประจำที่นึงในอุบลค่ะเราเรียนอยู่ที่นั่น2ปีเราคบกับแฟนตอนม.2จะขึ้นม.3เราคบกันมา1ปีกว่าๆละค่ะแฟนเราตอนนี้อยู่ม.6เราเลิกกัน3-4รอบแล้วค่ะแต่ตอนนั้นเราอยู่ด้วยกันเลยคืนดีกันง่ายค่ะพอเราจบม.3เราย้ายมาเรียนที่ศรีสะเกษค่ะแต่แฟนเราเรียนอยู่ที่เดิมปีนี้อยู่ม.6ตอนเราย้ายมาแรกๆก็คุยเรื่องอนาคตกันไว้ว่าถ้าแฟนจบม.6แล้วจะมาต่อมหาละยที่ศรีสะเกษจะมาอยู่ด้วยกํนประมาณนี้ค่ะพอเปิดเทอมต่างคนก็ต่างทำหน้าที่แต่เราอยู่ปวช.1มันก็จะเวลาว่างน้อยมากๆเลยแหละค่ะมันก็จะมีช่วงซ้อมรับน้องของเราช่วงนึงค่ะกลับประมาณ2ทุ่มก็ได้คุยกันตอน3ทุ่มแฟนเราก็เหมือนจะเข้าใจนะคะแต่เขาก็งอนเราค่ะถ้าเราหลับเราพยายามไม่หลับแล้วแต่เราเพลียไงคะ1วันลงงานมั่งเรียนมั่งไหนตอนเย็นจะมาซ้อมอีกเขาก็พูดเหมือนเข้าใจเห็นใจแต่ก็งอนตลอดเลยค่ะเขาให้เหตุผลว่าปกติก็คุยกันพอวันนึงคุยกันน้อยลงมันก็น่าน้อยใจประมาณนี้ค่ะเขาก็จ้องจะจับผิดตลอดเลยค่ะทั้งๆที่เราก็ทำหน้าที่ของเราไม่ได้ไปนอกใจหรือทำอะไรไม่ดีเลยค่ะเวลาเขางอนเขาก็จะไม่ฟังอะไรเลยแล้วก็ใช้คำพูดแรงๆพอเป็นทีเขาผิดเขาก็จะใช้คำพูดสวยหรูทำให้มันวนมาเป็นเราที่ผิดเองค่ะเขาไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดขนาดเขาทักไไปหาแฟนเก่าแล้วเราจับได้เขายังพูดให้เราเป็นคนผิดแล้วขอโทษเขาเลยค่ะพอถึงวันนี้วันที่เราไม่อยากง้อไม่อยากสานต่อแล้วกลับเป็นเราเองที่นึกถึงอนาคตที่คุยกันไว้นึกถึงตอนที่เรารักกันทุกเช้าเขาจะโทรปลุกตกกลางคืนมาก็คุยกับเขาใจเรามันก็ย้อนแย้งดีนะคะไม่รู้จะทำใจยังไงไม่รู้ว่าจะพอแค่นี้หรือจะไปต่อดีคะ

ปล.แต่เราก็รักเขานะคะแต่เราก็เริ่มเอือมที่เขาละเลยความรู้สึกเราที่เค้าต้องให้เราเป็นคนง้อตลอด