ขออนุญาตระบายความรู้สึกนะคะ ขอคอมเม้นซอฟ ๆ นะคะ ความรู้สึกบางมากค่ะ
เราตั้งท้องได้ 2 เดือน แล้วญาติสามีเสีย จึงจำเป็นต้องเดินทสงมาร่วมงานศพที่ต่างจังหวัดประมาณ 200 โล เราถามสามีแล้วว่า เราไม่ไปได้ไหม เราขออยู่บ้าน เพราะคนท้องโบราณว่าไว้ห้ามไปงานศพ สามีเป็นห่วง จึงไม่ยอมและให้มาด้วย มาถึงวันแรก ประมาณ 6.30 น. สามีพามาส่งบ้านญาติ ก็คือไม่ต้องไปร่วมงาน แต่ให้รอที่บ้านญาติ ก็ปกติ ไม่มีอะไร พอวันรุ่งขึ้น ตื่นเช้ามา กำลังกินข้าวเช้ากับญาติ ๆ ญาติคนหนึ่ง ถามว่าท้องได้ประมาณ 3 เดือนไหม เราก็ตอบไปยังค่ะ 2 เดือนกว่า วันที่ 29 นี้ได้ 3 เดือนค่ะ แล้วก็เงียบไปแต่หน้าดูไม่โอนะ นิ่ง ๆ ปกติเขาไม่ใช่แบบนี้ สีกพักถามแพ้ท้องไหม เราก็ตอบไป ไม่แพ้มาก แต่กินไม่ค่อยได้ เหม็นกับข้าว เขาก็ถามเหม็นยังไง เราก็บอกนะว่า กับข้าวเก่ากินไม่ได้เลยค่ะ มันได้กลิ่น คนอื่นไม่ได้กลิ่นแต่หนูได้กลิ่น เขาก็ถามอีกว่า กับข้าวเก่ายังไง เราก็บอกว่า กับข้าวที่ซื้อเช้าแช่ไว้อุ่นกินเย็นค่ะ กินไม่ได้ แล้วข้อความช๊อตฟิวคือข้อความนี้ "ความจริงไม่น่ามานะ น่าอยู่บ้าน " เราก็บอกไปว่า สามีเป็นห่วง เขาก็ ออ สามีเป็นห่วง พูดตามข้อความเรา คือเรารู้สึกเศร้ามาก อยากร้องไห้ มันรู้สึกไม่โอเครเลย ตัวคนถามเองก็มีลูกตั้งหลายคน ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกคนท้อง แล้วก็เงียบไปอีกสักพัก ญาติคนเดิมก็พูดอีกว่า เนี้ยเห็นคนท้องคนอื่นเขาติดเข็มกลัดเวลาไป งานศพ งานต่าง ๆ เขาก็ไปกันนะ หรือติดเข็มกลัดตอนออกจากบ้าน
คือเขาไม่พอใจที่เราไม่ไปงานศพญาติเขาใช่ไหม หรือยังไง เราท้องแรกด้วย มีความกังวลเยอะ พออยู่แล้ว