ต้องปูก่อนว่า เราเป็นคนที่ค่อนข้างทำอะไรช้าๆ เรียนจบมหาลัยด้วยเกรดที่สูง ชีวิตไม่เคยเข้าผับหรือไม่เคยกินเหล้าสังสรรค์กับเพื่อนเลย รู้จักแค่วัด ห้องเรียน ห้องสมุด และหอพัก ที่คณะให้ฉายาเราว่า “แม่ชี” เพราะเข้าวัด ปฏิบัติธรรมแล้วก็นิ่งๆ และเราไม่ยอมให้เพื่อนผู้ชายแตะตัวเลย หวงตัวมาก

พอจบทำงานไปเรื่อยๆ ก็แทบไม่มีแฟนเลยจนอายุประมาณ 27 ปี เริ่มแต่งตัวแซ๊ป ปากนี่แดงมาก เริ่มดื่มเหล้า เข้าผับ อยากต้นหาตัวเองในแบบใหม่ๆ แล้วก็เพิ่งมีคนรักคนแรกเป็นฝรั่ง ตอนคบกันก็มีคิสแรก มีครั้งนึงไปดูหนังกัน ขอที่บ้านไปนอนกับเขา ที่บ้านก็ห่วงแหละแต่ก็ไว้ใจแฟนเก่าเรา เราไปอยู่กับเขาที่บ้านคืนนึง ก็อยากลองมีอะไรกัน เราไม่เคยกันทั้งคู่ แต่ด้วยความที่ฝรั่งตัวใหญ่ เราตัวเล็ก ปรากฎมันไม่ได้อะ แล้วต่างคนต่างกลัว เลยยกเลิก สรุปเราไปนั่งทำความสะอาดห้องน้ำให้เขาเพราะรู้สึกผิดที่ให้เขาไม่ได้ แล้วก็กลับไปหาเขาในห้อง เขาไปทำอะไรสักอย่างในห้องน้ำแล้วกลับมานอนกอดเราตัวแข็งแล้วเขาก็บอกนอนไม่ไหว ลุกไปนั่งสมาธิสงบจิตสงบใจ กลับมานอนกอดเราใหม่ เขาบอกนอนไม่หลับ เราก็ไม่กล้าหลับ สรุปเราไม่ได้นอนกันทั้งคู่ ทั้งคืน หลังจากนั้นเราก็กลายเป็นคนขี้เหวี่ยง เขาก็วีนใส่เรา รักๆ เลิกๆ แต่สุดท้ายเราก็เลิกกัน เพราะเราเดินทางกลับมาไทย ความห่างเหินและเขาแอบมาจีบเพื่อนสนิทเราแล้วทำตัวงอแง เราทำอะไรก็ผิดหมด เรารู้เหตุผล เลยบอกเลิกกันให้มันจบๆ ไป หลังๆ เขาก็ทักมาในไอจี เราก็บล๊อคเขา

พอกลับมาไทยเราเล่าเรื่องแฟนเก่าให้คนใหม่ฟัง เรายังเฮิร์ทจากแฟนฝรั่ง แต่เขาก็เหมือนจีบเพื่อมาดามใจเรา วันนึงเขาก็ขอเราเป็นแฟน เราก็โอเค เราให้เขาเข้าออกห้องนอนเรา เขาเคยมาดูแลเราตอนไม่สบาย เขาขอมีอะไรด้วย เราบอกถ้าไม่มีถุงเราไม่ให้ แต่ความจริงเรารู้สึกไม่กล้า ไม่อยากให้ แล้วอีกหลายเดือนเขามาเราพร้อมกับถุงยางเป็นกล่องเลย แต่พอจะมีอะไรกันจริงๆ มันรู้สึกเหมือนสิ่งแปลกปลอมมันจะเข้ามาตรงนั้น เราร้องไห้ กลัวแล้วก็ถีบท้องเขาออก เขาก็พยายามกดเราลง เราเลยร้องไห้ เขาเลยหยุด แล้วเราก็พูดว่าเขาจะปล้ำเรา ลึกๆ เราก็รู้สึกผิด ที่ไม่ยอมเขาตอนนั้น แต่ไม่รู้มันเป็นอะไร มันกลัวแบผวาแล้วไม่ยอมซะงั้น ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น แต่ก็คิดถึงตอนที่เขาจะกดเราทำต่อ ก็รู้สึกแย่ แล้วเราก็คิดฟุ้งไปเรื่อย คุยกับเขาเริ่มไม่ดี เขาก็เริ่มไปคุยกับน้องอีกคนที่ทำงานด้วยกันกับเราทั้งที่ยังคบกับเราอยู่ เราไม่รู้เขาไปกันถึงไหน แต่เพื่อนเราก็เตือนเราหลายครั้งว่าเขาแอบกิ๊กกัน ตอนแรกเราไม่ฟังเพื่อน เพราะรัก แต่ตอนหลังก็เริ่มระหองระแหงกับแฟนคนนี้ เขาไม่ยอมคุยกับเรา เราเลยเลิกกัน  อีกไม่กี่เดือนเขาก็มีแฟนใหม่ เรานั่งร้องไห้เสียใจ จนวันนึงเขาโทรมาหา เราบล๊อคทันที

ระหว่างที่เสียใจอยู่ เราก็มีคุยกับหลายคน แล้วก็มีฝรั่งคนนึง เรานัดไปกินข้าว แล้วก็ไปหาเขาที่ห้อง กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกัน แต่เหมือนเดิมเรากลัวกระทันหัน มันเหมือนผวาอะไรสักอย่าง แล้วเราก็บอกเราไม่พร้อม เขาก็โอเค พาเรากลับ เรากลับหลังจากนั้นก็มีคุยกันบ้างทางแชท แต่เราก็รู้สึกไม่อยากคุยซะงั้น มีวันนึงเพื่อนเราบอกว่าเขาไปเดทกับผู้หญิงอีกคน เราก็เลยใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างไปเบรมเขา เขาก็พยายามง้อเราตลอดจนเขาหมดความพยายาม แล้วเลิกติดต่อเราไปเอง

มีเพื่อนสมัยเรียน เราไปที่รีสอร์ทคนรู้จักเขาที่เขาติดต่อให้ นั่งดื่มเบียร์กัน เราเมาแล้วเราก็เริ่มจะลองใหม่ แม่เขาโทรมาให้กลับบ้าน ปรากฎไม่มีอะไรกัน แค่คิส ทุกวันนี้คนนี้เป็นคนเดียวที่เรายังติดต่อกับเขาในฐานะเพื่อน เพราะไม่ได้มีเหตุผลให้เราอ้างว่าเขาทำอะไรผิดกับเรา ปต่ก็นานๆ ทักถามทุกข์สุขกัน

อีกคนเป็นคนที่คบกันไม่นาน แต่เราหวงตัวไม่ให้แตะตัวเลย แล้ววันนึงเขาก็ไปมีอะไรกับคนอื่น เราใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างในการบอกเลิกเขา

จนเรามีความรู้สึกว่ามันจะยากอะไรกะอีแค่ลองมีอะไรกับใครสักคน ไม่ต้องคิดมาก นัดเจอผู้ชายคนนึงจากทินเดอแล้วก็ให้เขามาหาที่ห้อง แรกๆ เขามานั่งเล่นกินข้าว หลังๆ ลองจะมีอะไรกัน แต่ก็เหมือนเดิมเรามีท่าทีกังวลและกลัว เขาจะมาหาเราอีก แต่เราบ่ายเบี่ยง เหมือนเดิม จนเขาไปมีอะไรกับคนอื่น เราใช้ข้ออ้างนี้ในการเลิกคุย เพราะเราไม่อยากติดโรค ไม่รู้เขาไปอะไรกับคนอื่นมากี่คนบ้าง ขืนคบไปไม่มีอะไรดีขึ้นมา

เราเริ่มมีความสัมพันกันคนที่ร่วมงานด้วยกันคนนึง มีวันนึงเราเมามาก เขาเหมือนจะต้องการ แต่เราก็เกิดความกลัวเหมือนเดิม แต่หลังจากนั้นก็พยายามลองใหม่กับเขา แต่สุดท้ายเราก็กลัวแล้วก็บ่ายเบี่ยงกลางคัน และแล้วเราก็จับได้ว่าเขามีอีกคน และเราเป็นที่จะไม่ถูกเลือก คนนี้เราเสียใจมากที่สุด และเจ็บเกือบมากกว่าแฟนคนแรก เราก็เลยเลิกติดต่อเขาไปเลย

ทุกวันนี้มีคนจีบเราหลายคน แต่เราก็กลัวมันจะเกิดเริ่มเดิมๆ อีก เลยเลือกที่จะไม่ให้มันเกิดขึ้น สุดท้ายแล้วเราก็เสียใจที่ทุกคนนอกใจเราไปมีคนอื่น แต่ลึกๆ แล้วเรารู้สึกว่าเรามีส่วนผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เอาจริงเราไม่ได้ตายด้าน เราก็มีความต้องการ แต่ก็ได้แต่ทำแบบคนโสดเขาทำกันอะ55

เราไม่รู้ว่าเรามีความปกติไหม หรือว่ามันเป็นโรคชนิดนึงทางจิต 55 แต่ก็ไม่กล้าไปตรวจ หรือว่าเป็นเพราะเรายังไม่เชื่อใจ หรือไม่รักจริงๆ มันเลยไม่เกิดขึ้น แต่เรารู้สึกเสียใจที่เขามีคนอื่น เราชอบแสดงความรักด้วยการดูแลและเอาใจใส่เขามากจนเขาลำคาญหรือเปล่าเขาถึงมีคนอื่น แต่ก็โชคดีของเรา ทุกคนที่เราเคยคบยังเป็นคนดี ไม่ทำอะไรเราต่อ เขาจะทำก็ได้แต่ไม่ทำเพราะเลือกที่จะรักษาความรู้สึกของเรา

เราไม่รู้ว่ามันคือความผิดปกติไหม แต่ตอนนี้เราโสดมาจนเกิดความรู้แบบนั้นโดยไม่อยากลองกับผู้ชายคนไหนแล้ว55 มีความสุขด้วยตัวเองได้... ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่านมาถึงตอนนี้ มันยาวมาก ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบทุกคอมเม้นท์นะคะ