สวัสดีค่ะไม่เคยคิดเลยว่าต้องมาตั้งกระทู้เองจนกระทั่งวันนี้ค่ะ ขออภัยหากมีข้อผิดพลาด
เรามีแฟนค่ะเป็นช่วงในวัยมัธยมต้นซึ่งก็คือตอนนี้นี่แหละค่ะ ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันดีมากค่ะเราคบกันแบบเปิดเผยทุกคนรู้(ความสัมพันธ์เริ่มจากเพื่อนพัฒนามาเป็นแฟน) เขาดูแลดีทำทุกอย่างดีไปหมดค่ะ ทีนี้ปัญหามันอยู่ที่เราเองค่ะ เราเป็นคนที่อยู่คนเดียวมาตลอดไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีแฟนจนมีเขามาอยู่ในชีวิตเนี่ยแหละค่ะ ปัญหามันอยู่ที่ว่าเรารู้สึกเบื่อปนกลัวค่ะคือไม่อยากแสดงความรักใดๆเลยอยากอยู่คนเดียวซึ่งในบางจุดเราก็ยังคิดว่ารักอยู่นะคะแต่พอเอาดีๆมันก็ไม่ได้ขนาดนั้นแล้วมันอยู่ในความคิดที่ว่า'ถอยดีไหม' จะบอกว่าพึ่งคบกันได้ไม่นานค่ะยังไม่ถึงอาทิตย์เลยและก่อนหน้านี้ก็เคยมีการคุยกันมาก่อนนานมากๆแต่ก็เลิกคุยกันไปซึ่งสาเหตุก็แบบเดียวกันกับตอนนี้เลยค่ะ เราไม่อยากให้เขาเสียใจที่เลืเลอกเราแต่มันมีความรู้สึกคล้ายๆความอึดอัดสะสมค่ะ ซึ่งเราก็คิดว่าหากจะเลิกจริงๆก็ไม่อยากให้ตัวเองเหลือเศษความชอบแบบนั้นอยู่อีกค่ะ ตอนนี้คือสับสนจริงๆค่ะคิดว่าควรจะทำยังไงต่อดีคะ
ถ้าเป็นความรักแบบนี้ควรถอยไหม?
เรามีแฟนค่ะเป็นช่วงในวัยมัธยมต้นซึ่งก็คือตอนนี้นี่แหละค่ะ ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันดีมากค่ะเราคบกันแบบเปิดเผยทุกคนรู้(ความสัมพันธ์เริ่มจากเพื่อนพัฒนามาเป็นแฟน) เขาดูแลดีทำทุกอย่างดีไปหมดค่ะ ทีนี้ปัญหามันอยู่ที่เราเองค่ะ เราเป็นคนที่อยู่คนเดียวมาตลอดไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีแฟนจนมีเขามาอยู่ในชีวิตเนี่ยแหละค่ะ ปัญหามันอยู่ที่ว่าเรารู้สึกเบื่อปนกลัวค่ะคือไม่อยากแสดงความรักใดๆเลยอยากอยู่คนเดียวซึ่งในบางจุดเราก็ยังคิดว่ารักอยู่นะคะแต่พอเอาดีๆมันก็ไม่ได้ขนาดนั้นแล้วมันอยู่ในความคิดที่ว่า'ถอยดีไหม' จะบอกว่าพึ่งคบกันได้ไม่นานค่ะยังไม่ถึงอาทิตย์เลยและก่อนหน้านี้ก็เคยมีการคุยกันมาก่อนนานมากๆแต่ก็เลิกคุยกันไปซึ่งสาเหตุก็แบบเดียวกันกับตอนนี้เลยค่ะ เราไม่อยากให้เขาเสียใจที่เลืเลอกเราแต่มันมีความรู้สึกคล้ายๆความอึดอัดสะสมค่ะ ซึ่งเราก็คิดว่าหากจะเลิกจริงๆก็ไม่อยากให้ตัวเองเหลือเศษความชอบแบบนั้นอยู่อีกค่ะ ตอนนี้คือสับสนจริงๆค่ะคิดว่าควรจะทำยังไงต่อดีคะ