สวัสดีค่ะ และแล้วก็ถึงวันที่ลูกชายและผองเพื่อน
กลุ่มนักเรียนวิทยาลัยเทคนิคนครปฐมที่ได้
ไปเรียนที่วิทยาลัยโปลีเทคนิคถังซาน
มณฑลเหอเป่ย ประเทศจีน
ในโครงการทวิวุฒิ
ตั้งแต่เมื่อวันที่ 5 มีนาคม จนถึง 5 กรกฎาคม
ก็ถึงเวลาปิดเทอม เด็กๆก็จะบินกลับมาเมืองไทย
เพื่อมาเรียน และฝึกงานในภาคปกติอีก 2 เดือน
ก่อนจะบินไปเรียนที่จีนอีกเทอม ก็จบหลักสูตร
วันนี้ที่รอคอย ทั้งเด็กๆ และผู้ปกครอง ที่จะได้
เจอกันซักที
วันเสาร์ที่ 6 กรกฎาคม เวลาที่บินคือ 17.15 น.
....ขอใช้เวลาที่จีนนะคะ....
หมายกำหนดการคือทางวิทยาลัยถังซาน
ได้จัดรถบัสขับพานักเรียนมาส่งยังสนามบิน
ปักกิ่ง เวลานัดหมายคือ 12.00 น.
รถมาถึงเวลา 11.45 น. เด็กๆก็รีบขึ้นรถ
เพราะระยะทางค่อนข้างไกลใช้เวลาหลาย ชม.
รสบัสเขาดูดีมีคุณภาพเลยค่ะ วิ่ง 90 กม./ชม.
นั่งกันชิว ชิว เลย
และแล้ว เหตุที่ทำให้หัวใจว้าวุ่นก็เริ่มขึ้น...
ระยะเวลาที่เคยนั่งมาประมาณ 3 ชม.เศษ
15.00 น. น่าจะถึงสนามบิน แต่ก็ยังไม่ถึง
เด็กๆเริ่มวิตกกังวล ส่งข่าวมาทางเมืองไทย
แม่ๆทั้งหลายก็เริ่ม อยู่ไม่นิ่ง
สาเหตุที่การเดินทางล่าช้าเพราะไปติดตรง
ด่านตรวจคนเข้าเมืองปักกิ่ง อยู่ประมาณ
40 กว่านาที พวกเด็กๆถึงได้กระวนกระวายใจ
เพราะเสียเวลาไปเกือบชั่วโมง
จนกระทั่งเวลา 15.40 น. เด็กๆส่งภาพเข้ามา
ในกลุ่มไลน์ว่าถึงสนามบินแล้ว ใช้เวลานั่งรถ
ทั้งสิ้น 4 ชม. ซึ่งจริงๆแล้วต้องไม่นานขนาดนั้น
15.50 น.รีบเข้าสนามบินไปเช็คอิน
และเข้าตรวจกระเป๋า แต่ก็มีเหตุล่าช้า
บางประการ เล็กๆน้อยๆ
16.23 น. เข้าด่าน ตม.ในกลุ่มของเด็กๆเพิ่ง
ผ่านการตรวจไปได้แค่ครึ่งเดียว จะทันมั้ยยยย
เกจจะปิดเวลา 16.45 น. เลทได้ถึง 16.50 น.
ลุ้นนนนนนนน
16.33 น. ผ่าน ตม.แล้วค๊าบบบบ
เป็นภาพที่เด็กๆส่งมา แม่ๆก็ถอนหายใจ
ไป 1 กรุบ
อาจารย์ที่เคยไปมาก่อนหน้า ก็แนะนำเด็กๆ
ตลอดเวลาให้ไปตรงไหน เข้าช่องไหน
เหล่าซือ ที่ไปส่ง ก็ไม่คุ้นชิน กับสนามบิน
อาจเพราะไม่เคยบินก็เป็นได้
เด็กๆจึงต้อง วิ่งงงง กันขาแทบขวิด
แม่ๆทางเมืองไทย ก็จ้องแต่จอโทรศัพท์
กันตาแทบไม่กระพริบ ทักไปที่ลูกๆ
แต่ไม่มีใครอ่าน ไม่ตอบคำถามใดๆทั้งสิ้น
วิ่งกระหืดกระหอบ หาเกท หาทางกันเอง
จนท.สนามบิน ก็ไม่สื่อสารภาษาอังกฤษ
กันด้วย ภาษาจีนของเด็กๆ ก็ไม่แม่น
งูๆปลาๆ สำเนียงไม่ได้ ไม่เข้าใจกันอีก
17.11 น. เป็นภาพที่แม่ๆเห็นแล้ว โล่งงง อก
ถอนหายใจกันเป็นแถว
ได้ขึ้นเครื่องแล้วค๊าบบบบ
และเลทเวลาไปอีก 10 นาที
บินจากสนามบินปักกิ่ง จะถึงสนามบิน สุวรรณภูมิ
เวลาไทยประมาณ
21.00 น. ใช้เวลาบิน 5 ชม.
แม่ออกเดินทางจากบ้าน ไปสนามบินสุวรรณภูมิ
เวลา 17.45 น. ฝนก็กระหน่ำจากบ้านไปถึงปิ่นเกล้า
ไม่หยุด จนน้ำท่วมถนน ก็ลุยกันไป ในใจก็
เป็นห่วง ภาวนาให้ดินฟ้าอากาศ อย่าเลวร้าย
ให้ลูกๆเดินทางกันปลอดภัย
ในกลุ่มไลน์ ผู้ปกครองทุกคนก็ส่งข้อความ
ขอให้เด็กๆเดินทางปลอดภัย กันกรี๊งกร๊าง
ตลอดเวลา แต่เด็กๆอยู่บนเครื่องแล้ว
ไม่สามารถโต้ตอบใดๆได้
เฝ้าดูหน้าจอกันตลอดเวลา ว่ามาถึงไหนแล้ว
และแล้ว เครื่องก็ลงตามกำหนดเวลา 21.00 น.
ลูกแม่มาแว๊วววว
อ้อมกอดแรกในรอบ 4 เดือน...มันช่างอบอุ่น
คณะอาจารย์ 4 ท่าน ก็ไปรอรับลูกศิย์
ที่สนามบินด้วย ส่วนผู้ปกครองบางคน
ก็ไม่สะดวกที่จะไปรับที่สนามบิน ก็รอ
รับที่วิทยาลัย โดยเด็กๆบางส่วนนั่งรถตู้
กลับไปที่วิทยาลัยเทคนิค
ส่วนแม่ ก็แบ่งเด็กๆ มา 2 คน และขับไป
ส่งถึงประตูบ้านอย่างปลอดภัย
หิว อ่ะแมร๊......เพราะเด็กๆได้กินข้าวเช้า
จากวิทยาลัยถังซาน มื้อเดียว แล้วก็ยาว
มาถึงเย็น ได้กินอาหารบนเครื่องรองท้อง
อิ่มพอประมาณ
เนื่องจากเวลาขณะนั้น เที่ยงคืนแล้ว
หาร้านข้าวยากนิดนึง ยังดีมีร้านก๋วยเตี๋ยว
ข้างทางให้กินพออิ่มได้
กลับถึงบ้าน ตี 1 กว่า
สวัสดีเช้าวันแรกในไทย
แม่ทำอาหารใส่ลูกไปใส่บาตร เพื่อเป็นสิริมงคล
แม่ทำ ปลานิลทอด ผัดกะเพรา และ
ขนมจากจีน ให้ลูกไปใส่บาตรค่ะ
มื้อกลางวัน ขับรถไปหาของแซ่บๆกินไกลหน่อย
ร้านยำ 20 บาท แถวๆบ้านแพ้ว สมุทรสาคร
คนเยอะตั้งแต่เปิดร้าน 10 โมง เลยค่ะ
รสชาติ เปรี้ยวนำ ไม่หวานเท่าไหร่
คุณภาพ ปริมาณ ใช้ได้เลยค่ะ มื้อนี้ 350.-
กินกันพอกรุบกริบค่ะ
แล้วก็ไปต่อกันที่ เมนูโปรดที่ลูกชาย
เรียกร้อง ตั้งแต่ยังไม่กลับไทย
พิชซ่า ร้านโปรดดดดด
ที่ถังซาน ก็มีร้านพิชซ่า แต่ราคาแพง เด็กๆ
ก็เลือกที่จะกินปิ้งย่าง แบบบุฟเฟ่ต์ที่ราคา
หัวละ 300+ พอๆกับเมืองไทย เพราะอิ่มกว่า
มาถึงเมนู ที่แม่ทำให้กินเช้านี้ เติมพลัง
ก่อนออกไปปฏิบัติภาระกิจ ที่คิวแน่น
ทุกวัน ต้องรีบดำเนินการใน 2 เดือนนี้
ให้เสร็จเรียบร้อย
ข้าวเนื้อทอดกระเทียมพริกไทย
ไข่ดาวสุกๆ
อิ่มอร่อย ด้วยฝีมือแม่...หรือเปล่านะ
กระทู้นี้ เป็นกระทู้ตั้งใหม่ หวังว่าจะไม่ผิดกฏ
ที่ผิดพลาด แท็ก ไม่เข้ากับเนื้อหาที่ตั้ง
เพราะความรีบร้อน ใกล้หมดเวลา เลยใส่
เนื้อหา ภาพถ่าย ไม่ครบถ้วน
ขออภัยสำหรับ ท่านที่เข้ามาอ่านอีกครั้งนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะที่เข้ามาอ่าน
เมื่อลูกชายปิดเทอมใหญ่ บินกลับไทย แม่ก็หัวใจว้าวุ่น