การที่เราจะรักใครสักคน สิ่งที่ต้องมีให้กันคือ ความเชื่อใจ ความไว้ใจ และความวางใจ

เชื่อใจในอดีตที่ผ่านมา
ไว้ใจในปัจจุบันที่มีกัน
วางใจที่จะก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน

อดีตเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องมี จะก้าวข้ามไปแล้วหรือยังข้ามไม่พ้นเป็นเรื่องของแต่ละบุคคล ซึ่งประสบการณ์ในอดีตย่อมส่งผลต่อปัจจุบัน คำพูดของคนรอบข้าง เสียงกระซิบ คำกล่าวอ้างให้ร้ายป้ายสีไม่ว่าจะจริงหรือเท็จมีอยู่รอบตัว 

หลายคนเลือกที่จะเชื่อใจและไว้ใจคนรักแบบหมดทั้งใจ ไม่เผื่อเสี้ยวใจเปิดรับข้อมูลหรือข้อเท็จจริงอื่นๆ แต่สุดท้ายก็โดนความเชื่อใจเป็นหอกย้อนกลับมาทำร้าย

หลายคู่รับฟังแต่เสียงคนรอบตัว และอยู่กันแบบระแวงคลางแคลงใจ สุดท้ายมันก็เป็นระเบิดเวลาทำลายความสัมพันธ์ ทั้งๆที่แท้จริงแล้วสิ่งที่ระแวงแคลงใจกันมันอาจไม่มีอะไรในกอไผ่ก็ได้

ความพอดีของการเชื่อใจอยู่ตรงไหนครับ?