คือว่าเรามีเพื่อนสนิทคนนึง เขาเป้นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจแต่เราก็ยอมเขาตลอดเพราะไม่อยากมีปัญหาเพราะตัวเราเองก็เป้นคนง่ายๆไม่เลือกเยอะแต่บางทีตัวเราเองก็อึดอัดที่เขาไม่ถามความสมัครใจของเราแต่เราก็ไม่ได้คัดค้านเขาเพราะถึงคัดค้านไปก็รู้อยู่ว่าจะไม่ได้ตามที่คิดไว้ จนวันหนึ่งมีเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มเขาเริ่มมาสนิทกีบเราสองคนเพื่อนสนิทของฉันดูจะเริ่มคลิกกับคนนั้นมากกว่าฉัน แต่ฉันก็สนิทกับเพื่อนคนนั้นไม่น้อยแต่ฉันเป้นคนพูดน้อยเลยไม่ค่อยมีความตลกมากนัก บางทีฉันก็น้อยใจที่เขาไม่ค่อยคุยกับฉันเลยคุยแต่ละวันก็นับคำได้ อยู่มาวันหนึงเขาทำตัวแปลกไปเหมือนฉันและเพื่อนคนนันทำอะไรผิดแต่ฉันก็สงสัยเพราะฉันเองก็ไม่ได้คุยกับเขาฉันจะไปทำอพไรให้เขาโกรธต่างจากเพื่อนอีกคนที่เขาคุยทั้งวัน ฉันไปปรึกษาเพื่อนคนนั้นแบะบอกเพื่อนคนนันว่าฉันจะไปคุยกับเขาในวันถัดไปเพื่ให้เข้าใจกัน แต่เขาทักมาบอกฉันว่าำม่ต้องมาคุยเพราะเขารู้ว่าถ้าหากคุยกันก็จะยิ่งมีปัญหากันมากกว่านี่และเขาบอกว่าหลังจากนี่ถ้าอยู่กันไม่ได้ก็คิดสะว่าทุกคนโตขึ้นจนเข้ากันไม่ได้ทั้งๆที่ฉันคืดว่าทุกคนก็เป้นเหมือนเดิม และการกระทำเหม่อนเดืมทุกอย่าง ฉันจึงไปทราบมาจากเพื่อนอีกคนว่าเขาน้ยใจที่ฉันไม่ทำตามที่พูดว่าจะไปคุยกับเขา ฉันยิ่งแปลกใจไปอีกเพราะเขาเป็นคนบอกฉันเองว่าไม่ต้องไปคุยกับเขา และเขายังทิ้งท้ายด้วยประโยคที่ว่าถ้าใครจะไปอยู่กับใครก็เชิญเลย หลังจากนั้นที่รร.เขาก็ไม่คุยกับฉันแม้แต่มองหน้าเขายังมองแรงใส่ฉันเขาบอกฉันว่าเขายังมองหน้ากันได้แต่ถ้าจะให้กลีบมาเป็นเหมืนเดิมคงจะยาก ตอนแรกฉันคืดว่าฉันจะง้อเขาทั้งๆที่ฉันก็ไม่รุ้ว่าเขาโกรธอะไรฉันแต่ฉันก็เข้าไปในไอจีเขาและไปเห้นเขาบอกเพื่อนอีกคนหนึงว่า
เพื่อนอีกคนหนึ่ง=ดีกับ(ชื่อฉัน)รึยัง
เพื่อนสนิทของฉัน=ไม่มีคำว่าดีอยู่แล้ว
พอฉันเห็นประโยคที่เขาพิมฉันเลยเลิกที่จะพยายามเพราะเหตุการณ์พวกนี้ฉันเจอมาบ่อยมากกับเพื่อนคนนี่ตนเดิมและเป้นฉันเสมอที่เป้นฝ่ายยอมเขาและเข้าใจเขา ฉันอยากทราบว่าการที่ฉันเลิกพยายามที่จะเป้นเหมือนเดิมกัยเพื่อนคนนี้ฉันผิดหรือไม่