คือ ขออนุญาตระบายนะคะ คือ
ตอนนี้หนูเหนื่อยมาก อึดอัด รู้สึกเหมือนกำลังโดนสิ่งรอบๆบีบอัดให้แหลกละเอียดเหมือนพวกขยะพลาสติดที่ถูกบับอัดแน่นๆตอนรีไซเคิล อึดอัดมากค่ะ มีความคิดหลายๆครั้งที่คิดว่าอยากหาอะไรมาพันคอตัวเองแล้วรัดให้มันแน่นๆจะได้ตายๆไปซะ55 แต่ก็ไม่ทำเพราะคิดว่ายังไม่ได้ทำตามที่ฝันเอาไว้เลย บางทีหนูก็รู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะ พอมองดูรอบอีกทีก็พึ่งเหมือนมาเห็นหลายครั้งย้ำกับตัวเองว่า' ว้าวชีวิตตอนนี้แทบไม่มีคนที่ไว้ใจให้ระบายได้เลย ทั้งเพื่อน ครอบครัว คนอื่นๆรอบๆตัว' มันเป็นความรู้สึกที่แบบว่าว่างเปล่ามากค่ะ แบบว่าอยู่ในจุดที่มองว่าตัวเองไม่ไว้ใจใครเลย กลัวไปหมด กลัวว่าถ้าเล่าให้ครอบครัวฟังครอบครัวจะทำเป็นเหมือนมันเป็นปัญหาเล็กๆ บางครั้งก็ไม่เชื่อ คิดว่าตัวหนูเพ้อเจ้อคิดไปเองแฃ้วก็ชอบพูดบ่นย้ำๆว่าเนี่ย เพราะทำแบบนั้นแบบนี้ไง จนรู้สึกว่าครอบครัวไม่เคยฟังอะไรจากหนูเลย เพื่อนก็ให้ความรู้สึกคล้ายกับครอบครัว รอบๆตัวบางคนดูแทบไม่น่าเชื่อถือเวลาจะระบายให้ฟังก็หัวเราะแล้วบอกว่าเออๆทำใจแล้วก็พากันเปลี่ยนเรื่อง หนูพยายามยิ้มสู้มาก็ แบบ พยายามคิดในแง่ดีพยายามฉุดรั้งตัวเองสุดๆ แต่บางครั้งหนูก็รู้สึกอยากร้องอยากตะโกนดังๆออกมาหรือไม่บางทีก็คิดอยากกระโดนตึกหรือเอามีดมาแทงตัวเองให้ตายๆไปให้รู้แล้วรู้รอแหรือไม่ก็หลับๆตายไปแบบนั้นเลย บางครั้งก็ภาวนาขอให้ม่มีวันพรุ่งนี้ขึ้นมา แต่อีกใจก็ห้ามตัวเองไว้และบอกตัวเองซ้ำๆว่าแบบ เออ แล้วสิ่งที่อยากทำล่ะ ความฝันล่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมากเลยค่ะแต่พรุ่งนี้ตื่นมาก็อาจจะหายไปแบบ มันอาจจะฟังดูเบียวเกินไป ขอโทษนะคะ แต่ตอนนี้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ อึดอัดมากๆเลยค่ะ อยากระเบิดมันออกมาให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ไม่ทำเพราะถ้าทำแบบนั้นอาจจะเห็นแก่ตัวและรำบากคนอื่นๆเปล่าๆเลยพยายามเก็บมันเอาไว้ ตอนนี้ไม่รู้เลยค่ะว่ามันจะระเบิดออกมาตอนไหน ปัจจุบันเวลาหนูเหนื่อยหรือหนูอึดอัดทีไรก็ทำได้แต่ล็อคห้องพยายามร้องไห้เงียบๆไม่ให้ใครรู้เพราะยังไงในใจก็รู้สึกว่าถึงคนอื่นรู้ว่าร้องไห้ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมากอยู่ดี หนูเคยคิดว่าจะไปหาจิตแพทย์นะคะ แต่คิดว่าอาจจะไม่จำเป็นขนาดนั้น แล้วก็อยากไปหาจิตแพทย์คนเดียวด้วยค่ะแต่คงไม่มีทางเป็นแบบนั้นได้ หนูไม่ต้องการให้ใครรอบๆตัวหนูรู้ว่าเป็นแบบนี้ ถ้ารู้คงน่าอึดอัดกว่าเดิม... หรือบางทีปัญหาอาจจะเป็นที่ตัวหนูเอง ขอโทษค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ5555