สวัสดีเพื่อนสมาชิกนะครับ

ผมขออนุญาตแตกประเด็นจากกระทู้นี้นะครับ
เมื่อผมพาตัวเองมาอยู่ในสถานะ "เบอร์2" เป็นตัวสำรอง & คนเบื้องหลังในมุมมืดของ "ชายแท้"

จากกระทู้ข้างต้น 

เพื่อนสมาชิกได้กรุณาให้ความเห็นว่า ควรคบกับ LGBT ด้วยกันและ พยายามหลีกเลี่ยงชายแท้หรือbisexual

มันทำให้ผมได้มานั่งคิดต่อถึงสภาวะอารมณ์และความต้องการของตัวเอง

ผมทราบ "แน่ชัด" ว่าตัวเองมีรสนิยมทางเพศแบบใดก็ประมาณมัธยมต้นครับ

ผมเป็นเกย์ ไม่ได้ออกสาว ไม่ได้ตุ้งติ้ง มีงานอดิเรกและความชอบ,ความสนใจ เหมือนผู้ชายปกติทั่วไป
รักและสนใจในวงการยานยนต์ , ชอบท่องเที่ยวในประเทศหรือแหล่งที่เป็นธรรมชาติ , ทักษะช่างพอมี

เพียงแต่ผมมีรสนิยมและความต้องการทางเพศในเพศชาย
 
ผมชอบผู้ชาย ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง 
นอกจาก Figure หรือรูปลักษณ์ปัจจัยภายนอกที่เป็นสารร่าง 
ผมชอบนิสัยของผู้ชาย ที่มีความ ตรงๆ พูดตรงกับความคิด ไม่ลีลาเวิ่นเว้อ ไม่มีพิธีรีตรอง ง่ายๆ
(ท่านสุภาพสตรีอย่าหยุมหัวผมนะ)  พูดตรงๆก็คือนิสัยของผู้ชายมัน matching กับนิสัยและความต้องการของผม

ผมได้รับการศึกษาในโรงเรียนชายล้วนมาตั้งแต่ม.1ครับ 
รู้ตัวเองว่าผมไม่ชอบความตุ้งติ้ง หรือสิ่งที่เรียกว่าเป็นจริตของ LGBT

เพราะฉะนั้นความรักที่เกิดขึ้นในใจผมตั้งแต่วัยมัธยม จนถึงปัจจุบันในวัย30เศษๆ 
จึงเป็นความรักของผม (ซึ่งเป็นเกย์) ซึ่งมีต่อ ผู้ชายแท้ๆ (หรืออาจซ่อนความเป็น Bisexualไว้ ผมไม่ทราบเพราะไม่อยากไปตัดสินใคร)

และแน่นอนครับ ด้วย "ความย้อนแย้ง" นี้

ทุกครั้งมันจบลงที่ผมเป็นฝ่ายเจ็บ 
เรียกได้ว่าเจ็บจนชินชาและมองเป็นเรื่องปกติของชีวิตไปละ 

ผมอยากรบกวนถามความคิดเห็นเพื่อนสมาชิกว่า การเป็นเกย์ที่ชอบผู้ชายแท้ๆ 
มันเป็นความผิดปกติที่ซ้ำซ้อน หรือ เป็นเพียงหนึ่งในรสนิยมทางเพศที่มีความหลากหลายครับ?