เนื้อเรื่องเริ่มจากตอนที่ผมอยู่ม.3เทอม2กลับรังจะจบม.3ตอนนั้นที่โรเรียนก็ได้จัดกีฬาสีผมได้ขึ้นสแตนนเเละได้เจอพี่สตาฟคนนึงเขาน่ารักมากครับเวลาซ้อมผมก็ชอบมองหน้าเขาครับแบบบชอบอ่ะครับแต่พี่เขาไม่รู้ผมซ้อมเวลาป่ะมาณ2เดือนตอนนั้นยังไม่มีไอจีพี่เขาครับพอมาถึงวันแข่งงท่าขึ้นสเเตนก็ต้องมีชุดสีใช่ไหมครับผมไม่มีผมก็เลยขอยืมพี่สตาฟคนนั้นครับเขาก็บอกว่าได้วันต่อมาเขาก็เอาชุดสีมาให้ครับเพื่อลงแข่งงพอวันนั้นกีฬาสีจบผมก็ได้คืนเสื้อพี่เขาไปครับแต่ในหัวผมคิดว่าท่าวันนี้เราไม่ขอไอจีพี่เขาเราอาจจะไม่ได้เจอพี่เขาอีกเลยก็ได้นะผมก็ไม่กล้าไปขอครับผมก็เลยขอจากเพื่อนเขาครับเพื่อนเขาก็ให้มาผมก็กำลังกลับบ้านผมก็เจอพี่เขาครับเขาวิ่งหนี้ผมผมก็เห็นพอดีตอนนั้นผมก็เลยทักไปหาเขาครับว่าวิ่งหนี้ผมทำไมหลังจากนั้นก็คุยกันมาเลื่อยๆผมก็ซื้อของให้เขาชิ้นแรกกช่วงนั้นวันคริสมาสก็เลยไปซื้อแคร์์เเบรมาให้พี่เขาเป็นของขวัญพี่เขาก็บอกว่าซื้อมาให้ทำไมเพิ่งรู้จักกันเองผมก็บอกผมให้เพราะผมชอบพี่มากพี่น่ารักก็คุยกันมากันป่ะมาณ1เดือนผมก็เลยขอเขาเป็นแฟนนเขาก็บอกว่าโอเครตอนนั้นผมแบบบคนนี้เเละคนแรกกเเละคนสุดท้าย(บอกก่อนว่าคนนี้แฟนนคนเเรก)มีอะไรผมก็บอกเขาทุกอย่างแต่ก็มีทะเลาะกันบ้างผมเป็นคนตามใจคนด้วยเขารู้ว่าผมตามใจเวลาเขาอยากได้อะไรเขาจะไม่บอกเขาเป็นคนขี้เกรงใจครับเราก็รักกันดีแต่ผมเป็นคนปากไวครับผมก็เคยบ่นเขาให้เพื่อนฝังตามภาษาของคนปากไวเพื่อนคนนั้นก็คิดว่าผมไปด่าเขาครับพอผ่านมาเลื่อยๆวันนึงพี่เขาก็บอกว่าทำไมต้องด่าเขาด้วยผมก็บอกเขาว่าผมก็บ่นไปงั้นและสุดท้ายก็รักเหมือนเดิมหลังจากนั้นเขาก็บอกว่าอย่าพูดอีกนะผมก็บอกว่าโอเครจะไม่พูดอีกแล้ววทุกอย่างก็ดีขึ้นครับและะก็มาถึงช่วงปิดเทอมเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยออกจากบ้านแต่ผมออกได้ตลอดที่บ้านไม่ค่อยมีปัญหาเรื่ิองนี้เราก็ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันทุกอย่างก็ไม่ดีความรักของเราก็เลยลดลงกันพอมาถึงวันนึงเขาก็ขอเลิกกลับผมผมก็เลยถามว่าทำไมเขาก็บอกว่าไม่มีใครคนไหนมาด่าเขาว่าเขาเลยนะผมก็บอกว่าผมก็ไม่ได้ด่าคุณแล้ววไงเขาก็บอกเขาไม่โอเครในหัวผมก็คิดผมบ่นให้เพื่อนฟังนิเเล้วเขารู้ได้ไงผมก็เลยถามเขาแล้ววรู้ได้ไงว่าผมด่าเขาก็บอกว่ามีสายมาบอกผมก็อ่อรู้แล้ววใครแต่ผมก็ไม่ได้ไปว่าเพื่อนคนนั้นเลยนะครับตอนนี้ก็ยังคบเป็นเพื่อนกันอยู่ครับแต่มันก็มีเกตุปลอื่นๆที่เราเลิกกันครับแต่เราก็เลิกกันด้วยดีครับเขาบอกว่ามีอะไรก็ทักมาคุยกันได้นะผมก็ถามว่ายังสามารถกลับมาคบกันอีกได้ไหมเขาก็บอกว่าได้แต่ต้องพิจารณาผมก็บอกว่าโอเครผ่านมา2เดือนผมไม่สามารถเรียนที่เดิมได้ด้วยเหตุปลต่างๆผมก็อาจจะไม่ได้เจอเขาอีกเลยครับผมก็ย้ายโรงเรียนพอหลังจากเลิกกันผมลืมเขาไม่ได้เลยครับผมเคยถามเขาว่ารูปถ่ายของเราถุกอย่างของเราเขาจะทิ้งไหมครับเขาก็บอกว่าไม่ทิ้งเเน่นอนผ่านมาอีก1เดือนผมก็ยังลืมเขาไม่ได้ครับผมคิดถึงเขาทุกวันเลยครับมาวันนึงผมเลยตัดสิ้นใจทักไปหาเขาถามว่าเป็นไงบ้างผมก็บอกว่าผมคิดถึงเขานะเขาก็บอกว่าคิดถึงเหมือนกันเราคุยกันมาป่ะมาณ1อาทิตย์ก็เลยถามว่าตอนนี้สามารถกลับมาคบกันได้ไหมเขาก็บอกว่าอาจจะไม่ได้ผมก็ถามว่าทำไมเขาก็บอกว่ามันไม่เจอหน้ากันอีกทั้งน้องเขาก็เคยเจอความรักทางไกลเเย่ๆด้วยครับเขาก็เลยกลัวว่าจะเป็นแบบนั้นผมก็บอกว่าอ่อเข้าแต่ผมก็ยังทักไปหาเขาแบบทุกวันคุยกันพอมาถึงวันนึงเขาก็บอกว่าท่าคุยกันแบบบนี้มันเสียเวลาทั้ง2นะผมก็บอกใช่เขาก็บอกว่าไปเจอคนที่ดีกว่าไหมผมก็บอกว่าคนที่ดีที่สุดก็คือคุณนั้นและะครับเขาก็บอกว่าพอรู้จักกันจริงๆมันไม่ดีอย่างงั้นหรอกผมก็บอกว่าก็ยังดีสำหรับผมอยู่ดีเเละ(บอกก่อนครับว่าเขาเป็นคนที่นิสัยดีมากน่ารักมากครับ)แล้ววปีนี้เขาจะจบม.6แล้ววเขากำลังจะเข้าสู่รั้วมหาลัยผมก็เลยบอกว่าท่าติดมหาลัยอะไรบอกด้วยนะเขาก็บอกว่าตั้ง1ปีผมก็บอกว่าเวลามันไวมากเลยนะนีก็ครึ่งปีละเขาก็บอกว่าโอเคร (เรื่องทั้งหมดนี้ที่ผมพิมพ์มาคือผมลืมเขาไม่ได้จริงๆครับรูปภาพทุกอย่างของเขาผมเก็บไว้หมดผมลืมเขาไม่ได้จริงๆนึกถึงเขาทุกวันเลยครับ) ผมก็ไม่รู้ว่าควรทำไงกลับความรักครั้งนี้ดีครับผมรักเขามากๆ