เรากำลังเริ่มทำงานกับที่บ้านค่ะ แต่ยิ่งทำด้วยกันเรายิ่งไม่อยากจะอยู่บ้านค่ะ ความเห็นเราต่างมาก ทั้งอายุและะวัยที่ต่างกันแบบสุดขั้ว พอยิ่งอยู่ ยิ่งทำให้สุขภาพจิตยิ่งแย่ คำพูดเราแทบจะเป็นศูนย์เลยค่ะ ไม่รับฟังอะไรเราเลย ไม่ให้ความร่วมมือเราซักอย่าง แต่จะฟังคนนอกมากมากกว่า ซึ่งมันทำให้เราท้อมาก เวลาพูดอะไรไปทำอะไรไปเราไม่ดีซักอย่างเลยค่ะ

พอเป็นคนนอกบ้านมาพูดเขาจะเห็นด้วยเเล้วบอกเราว่าทำไมไม่ทำแบบนั้นทั้งๆที่เราเสนอเขาไปแล้ว  เป็นแบบบนี้มานานมาก จนบางทีเรารู้สึกอยากลองกรี๊ดอัดหน้าเขาไป แต่ถ้าทำก็รู้ผลลัพธ์ว่าคงโดนด่าเเน่ๆ 

ยิ่งกับคนที่แก่สุดในบ้านเรายิ่งไม่อยากคุยด้วยเลยค่ะ รายนั้นหัวโบราณแบบโลกหมุนรอบตัวเองสุดๆ เราทำอะไรไม่เคยดี เขาไม่เคยพูดคำหยาลนะคะ
แต่จะเเนวดูถูก กระเเหนะกระแหน๋แทบจะทุกอย่าง โดนทุกวัน คำพูดพูดเเย่ๆ โทษทุกสิ่งยกเว้นตัวเอง แต่เราไม่สามารถตอบโต้ได้ค่ะ ถ้าเราตอบโต้เราจะกลายเป็นคนโดนด่าเอง ว่าเราเป็นลูก จะโดนพูดเสมอ นั่นพ่อนะ นี่แม่นะ อย่าพูดแบบนั้นอย่าพูดแบบบนี้ทั้งๆที่คำพูดที่เราโต้ตอบออกไป
เป็นคำพูดเดียวกับที่เขาว่าออกมาเลยด้วยซ้ำ