เค้าเป็นคนติดเพื่อนมากค่ะ เมื่อก่อนเพื่อนชวนไปไหนขอช่วยให้ทำอะไรส่วนใหญ่ก็จะคอยอยู่ด้วยคอยช่วยมาตลอด จะคอยปลอบเวลามีเรื่องไม่สบายใจ แต่ช่วงนี้ในบางครั้งก็เหมือนเค้าทำอะไรผิดไป เพราะบางครั้งเพื่อนนั่งคุยกันและมีเราอยู่ในวงสนทนาด้วยแต่เค้ากลายเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยในบทสนทนานั้น พอเค้าถามก็จะมีคำตอบกลับมาว่า ”ป่าว/ไม่มีไร“ เค้าก็เข้าใจได้ว่าเพื่อนไม่อยากให้รู้ก็จะไม่รบเร้า บางครั้งที่เพื่อนคุยกันแล้วเค้าก็พูดไปบ้าง เพื่อนๆจากที่หัวเราะกันอยู่ก็จะเงียบแล้วแค่ยิ้มๆ ก็เลยคิดว่าหรือเพื่อนจะรำคาญ จะอึดอัดกันไหมนะ ไอ้ตัวเค้าก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้วก็จะไม่มีอะไรดีๆในหัวเลย จะคอยคิดแค่ว่าเพื่อนจะรำคาญไหมนะ เราควรนั่งฟังเพื่อนคุยกันเงียบๆดีกว่า เวลาเพื่อนนัดกันจะไปไหนช่วงนี้ก็พยายามเลี่ยงเพราะคิดว่ามีกันอยู่แค่นั้นเพื่อนๆน่าจะสนุกกว่าถ้าเค้าไปบรรยากาศมันจะต้องกร่อยแน่ๆเลย เคยคุยนะกับเพื่อนอีกคนแต่เพื่อนก็จะบอกว่าเค้าคิดมาก เค้าก็เลยเออออไปว่าอาจจะแค่คิดมากไปเองจริงๆ แต่เคยได้มาสังเกตไม่ว่าจะในแชทหรือต่อหน้าเพื่อนๆคนที่คุยกับเค้าก็ทำให้เค้ารู้สึกว่าคงต้องเงียบฟังเขาคุยกันจริงๆแหละ เหมือนจะพูดอะไรไปก็ทำให้บรรยากาศแย่ไปหมดเลย ซึ่งตอนนี้ทุกคนก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่ๆเพราะเรียนคนละสาขาวิชา แต่ก็จะหาโอกาสไปนั่งเล่นไปเที่ยวเล่นด้วยกันบ้าง ถ้าเป็นเค้าในตอนนี้ก็จะเลี่ยงไม่ไปแล้วกลัวเพื่อนจะไม่สนุกกัน แต่เวลาเรียนก็มีเพื่อนในกลุ่มที่เรียนด้วยกันอยู่แต่ก็ไม่เหมือนเดิมอีกแหละเหมือนความสนิทมันจะลดลง ก็ไม่เป็นไรเข้าใจ ก็กลายเป็นว่าตอนนี้เค้าเองพยายามตีตัวออกห่างจะนัดอะไรก็ไม่ค่อยไปอย่างที่ว่าไม่อยากไปทำให้เสียบรรยากาศ มาลองอยู่คนเดียวก็ไม่ได้แย่แต่ตอนเรียนก็ยังอยากมีเพื่อนเรียนอยู่ก็จะตัวติดกันหน่อยเวลาเรียน แต่ส่วนใหญ่เวลาว่างหรือวันหยุดก็จะอยู่บ้าน อยู่เงียบๆสงบๆกับตัวเอง และเลือกที่จะไปออกกำลังกายเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมากฟุ้งซ่าน คิดแหละว่าตัวเองคิดมากไปแต่ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงแล้วเหมือนกัน หากอ่านจบแล้วมีอะไรแนะนำก็แนะนำได้เลยกั๊บ อยากจะปรับตัว ปรับความคิด อยากให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วก็ต้องขอโทษด้วยหากพิมพ์เนื้อหากลับไปกลับมาจนทำให้ไม่เข้าใจเพราะเค้าก็เรียบเรียงออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ค่อยถนัด😣 ขอบคุณมากๆนะคะหากใครจะให้คำแนะนำ