คนที่หวังจะบรรลุความสำเร็จเล็กๆน้อยๆ จะต้องเสียสละเพียงนิดๆหน่อยๆ 

คนที่มุ่งหวังความสำเร็จอันใหญ่โต จะต้องเสียสละมากมาย 

ส่วนคนที่มุ่งหวังความสำเร็จอันสูงส่ง ก็จะต้องเสียสละอย่างยิ่งใหญ่

.

อ่านจากหนังสือหน้าต่างสู่โลกกว้าง ตอนของประเทศเนปาล

บอกว่าประเทศนี้เต็มไปด้วยหุบเขา ทำการเพาะปลูกลำบาก ชาวบ้านจึงนิยมเลี้ยงปศุสัตว์ และมีมากที่นับถือศาสนาพุทธ แต่ปัญหาก็คือถ้าถือศีลข้อหนึ่งเคร่งเกินไป มีหวังต้องอดตายแน่ เลยมีอาชีพผู้รับบาป(จำศัพท์เรียกไม่ได้)ประจำหมู่บ้าน ทำหน้าที่ฆ่าสัตว์ทั้งหลาย โดยมีจุดมุ่งหมายคือ ยอมตกนรกเพื่อให้ผู้คนได้อยู่ดีกินอิ่ม พวกชาวบ้านจะนำสัตว์เลี้ยงมาให้ผู้รับบาปฆ่า จากนั้นก็แบ่งเนื้อบางส่วนให้เป็นสินนํ้าใจ

กรณีนี้พวกผู้รับบาปรู้ว่ามันบาปและต้องตกนรกแน่ แต่เพื่อปากท้องของหมู่บ้าน จึงต้องมีการเสียสละ เลยอยากรู้ว่าการทำแบบนี้จะได้บุญหรือบาปมากกว่ากัน?