สำหรับคนที่ติดตามโดเรม่อนมาตั้งแต่เด็กๆ ก็จะรู้เลยว่าชีวิตของโนบิตะที่ขาดโดเรม่อนไปนั้นน่าสงสารมากแค่ไหน อันนี้คืออย่าเหมารวมทั้งเรื่องนะคะ เอาเฉพาะตอนก่อนที่โดเรม่อนจะมาหาโนบิตะเท่านั้น คือโนบิตะโดนกระทำหมดจากทุกคน พ่อก็บ้างาน แม่ก็เข้มงวดมากจนเกินไป (อาจจะเป็นเรื่องปกติของแม่บ้านในยุคหลังสงครามโลกประมาณ 30 ปี) ตอนอยู่โรงเรียนก็มีแต่เพื่อนรังเกียจ โดยเฉพาะไจแอนท์กับซูเนโอะที่ทำทุกวิถีทางที่จะทำให้โนบิตะได้รับอันตรายจนบางครั้งก็เกือบเสียชีวิตไปได้เลยก็มี ขนาดผู้หญิงที่ตัวเองชอบอย่างชิซูกะก็ยังเมินใส่เลย แม้แต่ครูก็ยังไม่เรียนรู้ที่จะเข้าใจในตัวโนบิตะเลย เอะอะก็เอาแต่ทำโทษอย่างเดียว โนบิตะจะทำอะไรก็เจอแต่เรื่องซวยๆ โดนคนอื่นด่าไปทั่ว ไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย ความสามารถที่ตัวเองมีก็ไม่มีใครสนใจ แถมที่บ้านก็ฐานะไม่ค่อยจะสู้ดีด้วย ในโลกแห่งความเป็นจริงสิ่งที่โนบิตะพบเจออาจจะเรียกได้ว่าเป็นจุดที่ดาร์กที่สุดแล้วสำหรับการเกิดเป็นมนุษย์ เราเลยมองว่า ในวัยที่โตขึ้น โนบิตะอาจจะสั่งสมความเก็บกดและความอาฆาตพยาบาทไว้อย่างเต็มเปี่ยมแน่ๆ จากการที่อยู่ในสถานะที่พรมเช็ดเท้ายังดูสูงส่งกว่ามากๆ โดยเฉพาะกับ 2 ศัตรูตัวฉกาจอย่างไจแอนท์และซูเนโอะ อาจจะรวมถึงชิซูกะกับเดคิซูงิด้วยก็ได้นะคะ (ชิซูกะเวอร์ชั่นแรกๆจริงๆก็เลวไม่แพ้ไจแอนท์ซูเนโอะเลยนะคะ บูลลี่โนบิตะฉ่ำมาก) ที่ทำร้ายโนบิตะมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วโนบิตะก็จะพยายามสรรหาทุกวิถีทางที่จะสังหารคนที่ทำกับตัวเองเอาไว้ เอาจริงๆมุมนี้โนบิตะแอบมีความคล้ายวิไลรัมภาอยู่นะคะ อาจจะต่างกันตรงที่วิไลรัมภานางเป็นคนเลวโดยสันดาน จมไม่ลง บูลลี่คนอื่นไปทั่วแม้แต่พี่สาวแท้ๆ เจ้ายศเจ้าอย่าง พยายามวางแผนฆ่าหม่อมย่าเพื่อป้ายความผิดให้เพียงขวัญแต่ก็โป๊ะแตกซะก่อน ทีนี้ก็แค้นจุฑาเทพจนกลายเป็นโรคประสาท คุ้มดีคุ้มร้าย วางแผนจะทำลายจุฑาเทพให้พังพินาศ ส่วนโนบิตะเป็นคนดีโดยพื้นฐานแต่โลกบีบบังคับให้กลายเป็นคนร้ายโรคจิต ซึ่งสิ่งที่โนบิตะเจอมาทั้งชีวิต ก็มีความสอดคล้องกับสถิติคนที่กลายเป็นผู้ป่วยจิตเวชจากการโดนทำร้ายในวัยเรียนอย่างหนักในญี่ปุ่นที่ติดอันดับ top ของประเทศแห่งการบูลลี่