ขอเกริ่นก่อนนะคับ ตอนนี้ผมอายุ 19ปี ทำงานพาททามมา2-3ปีแล้ว มีเงินเดือนหมื่นกว่าบาท
คือ พอดีผมอยากมีมอไซไว้ใช้ขับไปทำงานอะครับ แต่ติดตรงที่ว่าที่บ้านผมก็เอารถยนต์มาให้ขับซะงั้น
ขอย้อนความก่อนนะคับ ตอนเด็กๆพ่อกะแม่ผมชอบพาไปสอนพาขับรถยนต์มาตั้งแต่ผมเด็ก ผมทำงานมาตั้งแต่16ปี ก่อนผมจะ18 ปี ผมก็นั่งสองแถวไปกลับทำงานตลอด บางทีให้พ่อมารับส่งบ้าง พอผมเข้าอายุ18ปีจริงๆ อยู่ดีๆที่บ้านผมก็ยัดเยียดให้ผมเอารถยนต์ที่บ้านไปใช้ทำงาน แค่ใช้ทำงานเท่านั่นห้ามใช้แวะไปที่อื่น ละต้องเอาหนี้รถไปจ่ายด้วย ซึ่งเดือนละ5พัน โดยที่ไม่ถามผมสักคำ พอผมจะเอ่ยไม่อยากใช้ไม่อยากจ้าย เขาก็จะหาคำพูดจะที่ทำให้ผมรู้สึกภูใจที่ขับรถดีกว่าไปขับมอไซให้โดนฝนโดนแดดบลาๆๆ ซึ่งไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรเลย เพราะผมไม่ได้อยากใช้รถยนต์ ขับไปได้สักครึ่งปี ผมก็เปิดใจคุยว่าอยากได้มอไซขับไปทำงาน อยากให้พ่อค้ำให้ประมาณนั้น พ่อผมก็พูดเหมือนจะให้แต่ก้ไม่ จนสุดท้ายก็จบที่ว่า ออกได้แต่ต้องจ่ายทั้งค่ารถละมอไซที่ผมอยากได้ เท่ากับว่าผมก็ต้องมีภาระสองเท่าเลย ผมก็ยอมเขาโดยไม่ออกมอไซ ผมก็ไปต่อใบขับขี่ไรมาเรียบร้อย
ซึ่ง ก่อนที่ผมจะไปทำเรื่องใบขับขี่ ภาษ พรบ.เนีย พ่อผมก็บอกว่า ถ้าทำเสร้จ หลังจากนี้อยากขี้ไปไหนก็ไป ผมก็ใจชิ่นขึ้นมาหน่อย ผมก็ไปต่อพอหลังทำเรื่องรถเรียบร้อย พ่อผมก็กลับคำซะงั้น ไม่ให้ขับไปไหนให้แค่ไปทำงานเท่านั้น ผมก็งงเลย จนถึงทุกวันนี้ก็เป็นแบบนี้มาตลอดคับ ผมอึดอัดมากจากคุยกับพ่อเรื่องนี้ตรงๆสักทีครับ พอมีวิธีบ้างมั้ยคับ ?
** ปัจจัยที่ไม่อยากขับรถยนต๋
1. เปลืองค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่น ค่าน้ำมัน ค่าดูแลรถ แพงมากกก
2. สภาพรถที่เก่ามากๆ ต้องเปลียนทุกอย่าง (ทุกอย่างจริงๆ) ผมตามซ่อมไม่ไหว
3. มีข้อจำกัดในการไปที่อืน
4. อันนี้เปนข้อที่ทำให้ผมอยากมีมอไซ ก็คือ ลานจอดรถกับตัวบ้านผมอยูห่างไกลกันมาก เพาะว่า บ้านผมไมามีที่จอดรถ ผมก็ต่องไปจอดอีกที่นึงเปนลานดินอยู่ข้างป่าทึบ ละผมต้องเดินย้อนกลับเข้าบ้านประจำ ซึ่งทางผมอันตรายมากครับ ไฟก็ไม่มี ละผมเลิกงานกลับบ้านตี1ทุกวัน ละแถวบ้านผมที่เรื่องโดนปล้น ดักทำร้าย คนโรคจิตเยอะมากคับ
5.ไม่ได้อยากได้
บางคนอาจจะมองว่ามันดีที่ได้รถยนต์ตั้งแต่ตอนนี้ แต่ผมก็ดีนะแต่ ผมไม่ได้รู้สึกอยากได้นะสิครับ ใจผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น
อยากมีมอไซแต่ที่บ้านให้รถยนต์
คือ พอดีผมอยากมีมอไซไว้ใช้ขับไปทำงานอะครับ แต่ติดตรงที่ว่าที่บ้านผมก็เอารถยนต์มาให้ขับซะงั้น
ขอย้อนความก่อนนะคับ ตอนเด็กๆพ่อกะแม่ผมชอบพาไปสอนพาขับรถยนต์มาตั้งแต่ผมเด็ก ผมทำงานมาตั้งแต่16ปี ก่อนผมจะ18 ปี ผมก็นั่งสองแถวไปกลับทำงานตลอด บางทีให้พ่อมารับส่งบ้าง พอผมเข้าอายุ18ปีจริงๆ อยู่ดีๆที่บ้านผมก็ยัดเยียดให้ผมเอารถยนต์ที่บ้านไปใช้ทำงาน แค่ใช้ทำงานเท่านั่นห้ามใช้แวะไปที่อื่น ละต้องเอาหนี้รถไปจ่ายด้วย ซึ่งเดือนละ5พัน โดยที่ไม่ถามผมสักคำ พอผมจะเอ่ยไม่อยากใช้ไม่อยากจ้าย เขาก็จะหาคำพูดจะที่ทำให้ผมรู้สึกภูใจที่ขับรถดีกว่าไปขับมอไซให้โดนฝนโดนแดดบลาๆๆ ซึ่งไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรเลย เพราะผมไม่ได้อยากใช้รถยนต์ ขับไปได้สักครึ่งปี ผมก็เปิดใจคุยว่าอยากได้มอไซขับไปทำงาน อยากให้พ่อค้ำให้ประมาณนั้น พ่อผมก็พูดเหมือนจะให้แต่ก้ไม่ จนสุดท้ายก็จบที่ว่า ออกได้แต่ต้องจ่ายทั้งค่ารถละมอไซที่ผมอยากได้ เท่ากับว่าผมก็ต้องมีภาระสองเท่าเลย ผมก็ยอมเขาโดยไม่ออกมอไซ ผมก็ไปต่อใบขับขี่ไรมาเรียบร้อย
ซึ่ง ก่อนที่ผมจะไปทำเรื่องใบขับขี่ ภาษ พรบ.เนีย พ่อผมก็บอกว่า ถ้าทำเสร้จ หลังจากนี้อยากขี้ไปไหนก็ไป ผมก็ใจชิ่นขึ้นมาหน่อย ผมก็ไปต่อพอหลังทำเรื่องรถเรียบร้อย พ่อผมก็กลับคำซะงั้น ไม่ให้ขับไปไหนให้แค่ไปทำงานเท่านั้น ผมก็งงเลย จนถึงทุกวันนี้ก็เป็นแบบนี้มาตลอดคับ ผมอึดอัดมากจากคุยกับพ่อเรื่องนี้ตรงๆสักทีครับ พอมีวิธีบ้างมั้ยคับ ?
** ปัจจัยที่ไม่อยากขับรถยนต๋
1. เปลืองค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่น ค่าน้ำมัน ค่าดูแลรถ แพงมากกก
2. สภาพรถที่เก่ามากๆ ต้องเปลียนทุกอย่าง (ทุกอย่างจริงๆ) ผมตามซ่อมไม่ไหว
3. มีข้อจำกัดในการไปที่อืน
4. อันนี้เปนข้อที่ทำให้ผมอยากมีมอไซ ก็คือ ลานจอดรถกับตัวบ้านผมอยูห่างไกลกันมาก เพาะว่า บ้านผมไมามีที่จอดรถ ผมก็ต่องไปจอดอีกที่นึงเปนลานดินอยู่ข้างป่าทึบ ละผมต้องเดินย้อนกลับเข้าบ้านประจำ ซึ่งทางผมอันตรายมากครับ ไฟก็ไม่มี ละผมเลิกงานกลับบ้านตี1ทุกวัน ละแถวบ้านผมที่เรื่องโดนปล้น ดักทำร้าย คนโรคจิตเยอะมากคับ
5.ไม่ได้อยากได้
บางคนอาจจะมองว่ามันดีที่ได้รถยนต์ตั้งแต่ตอนนี้ แต่ผมก็ดีนะแต่ ผมไม่ได้รู้สึกอยากได้นะสิครับ ใจผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น