ซ้อมหนักแต่ไม่ลงรายละเอียด เน้นปริมาณแต่ไม่เน้นคุณภาพค่ะ ยกตัวอย่างง่ายๆ สมมติเราซ้อมเสริฟวันละพันลูก ถ้าเสริฟแบบพู่ แล้วทีมงานบอกว่าดีแล้ว เสริฟแบบนี้แหละ OKแล้ว ต่อให้ซ้อมเสริฟวันละ10ชั่วโมง ไม่บอกให้นางแก้ไข นางก็จะเสริฟแบบนั้น10ชั่วโมง และคิดว่าดีแล้วค่ะ และนางก็เสริฟแบบนั้นในสนามแข่งจริง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย เพราะโค้ชบอกว่าดีแล้ว 10ชั่วโมงผ่านไปก็ได้แบบที่เห็นในสนาม
   แต่ถ้ามีคนโค้ชที่เคี่ยวๆบอกให้เปลี่ยน เสริฟง่ายไป แบบนี้ไม่ผ่าน กดดันคู่แข่งไม่ได้ เคี่ยวเข็ญให้ได้ ขีดเส้นตายเลยว่าขอแค่3ชั่วโมงให้เธอปรับปรุง แต่ต้องมีการเปลี่ยนแปลง บอกรายละเอียดเลยว่าเสริฟยังไง ใช้ฝ้ามือ ข้อมือการกระแทกบอลยังไง เชื่อเถอะว่า จะเป็น3ชั่วโมงที่มีคุณภาพกว่า10ชั่วโมง มันจะเกิดการเปลี่ยนแปลงแน่นอนค่ะ ไม่มากก็น้อย
    แต่ที่เราเห็นในสนาม แม้แราจะเป็นแค่คนนอก ไม่เคยไปดูเขาซ้อม แต่ฟอร์มการเล่นของนักกีฬาในสนามนั่นแหละคือคำตอบ ที่สามารถบ่งบอกคุณภาพของทีมงานว่าสอนมายังไง
    เปรียบเทียบเหมือนกับตอนเด็กเราเรียนคณิตศาสตร์กับครู2คน  คนแรกสอนยังไงก็ง่วงนอน นักเรียนไม่ค่อยตั้งใจเรียน ไม่แอคทีฟ  จำได้บ้างลืมบ้าง สอนไม่สนุก กับครูคนที่2 สอนสนุกมาก มีเทคนิกดีๆให้จำให้ท่องสูตร นักเรียนก็ชอบเรียนกับครูคนนี้ ตั้งใจเรียน และผลการเรียนก็ออกมาดี  ทั้งๆที่ครูทั้งสองก็มีเวลาสอน1คาบเท่ากัน  แต่เป็น1คาบที่ง่วงนอน กับ1คาบที่ได้ความรู้มากกว่า   

เห็นมั้ยคะ  ใช้เวลาเท่ากัน แต่คุณภาพต่างกัน
ไทยซ้อมวันละ3ชั่วโมง
ญี่ปุ่นอาจจะวันละ2ก็ได้  แต่คุณภาพที่ได้ต่างกัน