สวัสดีค่ะวันนี้หนูจะมาระบายสิ่งที่หนูกังวลประสบพบเจอคือพรุ่งนี้ตอนเช้าน่าจะเช้ามากๆคุณแม่ให้หนูไปโรงเรียนหนูเรียนอยู่โรงเรียนค่อนข้างไกลบ้านแล้วก็ขึ้นรถทัวร์ไปตั้งแต่ตอนเช้าเพราะถ้าถึงนู่นจะไม่ดึกมากคุณแม่กลัวว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างหนูถ้าไปขึ้นรถทัวร์สายดึกจะเป็นอันตรายหนูก็คิดเห็นเหมือนกันคุณแม่เลยจะให้หนูไปตอนเช้าแต่ความรู้สึกของวันนี้ที่หนูตื่นขึ้นมาหนูไม่อยากไปเลยค่ะมันว้าเหว่มันรู้สึกเหงาเศร้ารู้สึกว่าเฮ้ยปิดเทอมเลยหรอถึงเราจะได้กลับมาอยู่ที่นี่พรุ่งนี้แล้วทำไมไวจังแถมพรุ่งนี้ก็ยังเป็นตอนเช้าตรู่อีกอยากบอกแม่จังกูไม่อยากไปเลยอยากอยู่ต่ออีกอยากหยุดอยากกลับวันพุธก็ได้วันพฤหัสบดีก็ได้แต่มันไม่อยากกลับวันอังคารจริงๆหนูรู้สึกว่าความรู้สึกตอนนี้ก็คือมันไม่มีความสุขมันต้องการความรักจากครอบครัวจริงๆหนูก็ไม่ค่อยได้คุยกับแม่มั้งคะเราสองคนไม่ค่อยได้แบบคุยเปิดใจกันแล้วก็หนูนอนห้องแยกกับแม่ด้วยเวลาหนูตื่นมานอนเวลาหนูนอนคนเดียวแล้วหนูตื่นมาหนูรู้สึกว่าแบบมันเหงามันเศร้ามันไม่อยากไปคือความรู้สึกที่มันจะทำให้หนูร้องไห้ตลอดเวลาเลยค่ะแต่หนูก็ทำอะไรไม่ได้เพราะว่าคนที่ตัดสินใจเป็นเทียนไขบ้านคือตัวหนูเองแต่พ่อหนูกลับมาคิดหนูอยากหยุดมากๆเลยค่ะอยากไปวันพฤหัสบดีวันพุธวันศุกร์วันเสาร์วันอาทิตย์วันไหนก็ได้หนูอยากยื้อเวลาอีกกูอยากอยู่ที่นี่อีกเพราะว่าหนูไม่รู้ว่าหนูจะได้กลับมาเมื่อไหร่นอกเสียจากว่าหนูจะได้กลับมาครั้งแรกจะปิดเธอทีเดียวเลยค่ะ