สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูอายุ12 หนูรู้สึกไม่มีความสุขเลยค่ะ รู้สึกขาดอะไรบ้างอย่าง ชีวิตหนูก็ปกติเหมือนเด็กคนอื่น ไม่ได้รวยไม่ได้จนอยากได้อะไรก็ซื้อ แต่ครอบครัวมีปัญหาเล็กน้อยคือพ่อแอบแม่มีเมียน้อยแต่ไม่รู้ว่ามีตอนไหน หนูกับแม่รู้เรื่องนี้เมื่อ2ปีที่แล้ว พ่อของหนูพาผู้หญิงคนนั้นมาเปิดตัวให้กับคนในบริษัทของพ่อรู้หมดเลย แม่หนูเคยพูดให้ฟังว่า"พวกเค้าทำให้แม่ดูโง่ในสายตาคนอื่น"ตอนนั้นรู้สึกไม่ดีเลย แต่เรื่องในตอนนี้แม่ก็ปล่อยผ่าน ทำเหมือนว่าไม่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่ นี่อาจจะเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้หนูไม่มีความสุข.
หนูเป็นเด็กคนนึงที่อยากจะมีความรัก เคยมีคนคุยมาหลายคน ส่วนใหญ่คนคุยที่ผ่านมาก็มักจะหายไปช่วงหลังๆ จะว่ายังไงก็ได้แต่ความรู้สึกที่ขาดหายไปนี้หนูรู้แล้วว่าหนูต้องการอะไร"ความรัก"อยากจะมีความรักที่จริงใจ หนูเป็นคนที่ชอบคนง่ายมากแต่ก็มูฟออนง่ายเหมือนกัน แต่ถ้าเราคุยกับคนนั้นมานานแล้วคนนั้นทำให้เรามีความสุขมากๆ แล้วพอคนนั้นหายไป หนูก็ทำใจไม่ได้ทุกทีเลย.

หนูคิดว่าจะพอกับเรื่องความรักก่อน แต่พอทำแบบนั้น ความรู้สึกเราเหงา ไม่มีอะไรทำ เหม่อลอยบ่อย ไม่อยากกินอะไร มันกินไม่ลง อยากจะร้องตลอดเวลาไม่มีความสุขเลย แต่ผู้มีผู้ชายหรือใครสักคนเข้ามาในชีวิตเราก็รู้สึกมีอะไรมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป เราเป็นคนที่โดนหลอกง่ายมาก จริงๆก็ตั้งใจให้หลอก เรารู้ว่าเขามาหลอกแต่เราก็ทำตัวเป็นคนโง่ ปฏิเสธไม่เป็น บ้างทีเราก็คิดว่าเราโง่ เหมือนควายตัวนึง เวลาคนมาขอเงินหนูไม่เคยปฏิเสธเลยนะ แต่ในใจก็ไม่อยากให้เลย พอไม่ให้ก็มาตามตื๊อ มันดูน่ารำคาญหนูเลยไม่ปฏิเสธรู้สึกไม่ดีเลย.
เพื่อนชอบบอกว่าให้หนูลองไปหาหมอเพื่อตรวจสุขภาพจิตดูแต่หนูคิดว่าตรวจไปก็เสียเวลาพ่อก็ไม่มีเวลาให้ เรื่องแบบนี้ก็ไม่กล้าบอกแม่ แม่หนูจะไม่ใช่คนที่หัวโบราณเป็นคนทันสมัยคนนึงเลยแหละ แต่เรื่องแบบนี้หนูก็ไม่กล้าบอกแม่หรอก หนูเชื่อว่ามีคนที่เป็นแบบหนูตั้งมากมาย หนูไม่อยากจะคิดว่าตัวเองมีปัญหาจิต แต่ความรู้สึกของหนูคือมันเจ็บ มันปวดตรงหัวใจแล้วมันก็แน่นหน้าอก แบบอยู่ดีๆก็เป็นมันอยากจะร้องไห้โดยไม่มีเหตุผลอะไรเลย.
หนูเลยอยากถามว่าจะมีอะไรทำให้หนูกลับมามีความสุขมั้ยคะ?