ในชีวิตปกติที่คิดว่าตัวเองไม่ค่อยมีดวง หรือ โชคดีอะไรเลยคะ วันนี้มีคำนึงของพ่อผัว ทำน้ำตาซึมเลย แต่เก็บอาการ เค้าพูดตอนนั่งกินข้าวด้วยกัน
หมดลาคลอดกลับไปทำงานเดือนไหน เดี๋ยวไปคุยกับคนรับเลี้ยงเด็กให้ เดี๋ยวค่าจ้าง ค่านม พ่อจัดการให้ "ไม่ปล่อยให้เดือดร้อนหรอก" นอกจากค่าอื่นๆที่ซื้อเพิ่มก็ให้เรากับแฟนออมไว้ให้ลูกเรียนในอนาคต แล้วเดี๋ยวพ่อจะโอนใส่บัญชีหลานไว้ให้เรียนอีกเล็กน้อย
มันน้ำตาซึมนะเอาดี ลูกก็ลูกเรา จริงอยู่ที่มันหลานเค้าแต่เค้าให้เรา กลัวเราเดือดร้อน มันทำให้รู้สึกแบบทำไมเค้ารักลูกรักหลานขนาดนี้ ทั้งๆที่เค้าก็มนุษย์เงินเดือนไม่ได้มีเงินถุงเงินถังอะไร เสื้อผ้าตัวเองใส่ธรรมดา ซ้ำๆ ไม่มีไรวื้อหวา
คิดๆแล้วในชีวิตยังมีความโชคดีอยู่บ้างแฮะ