เหตุการณ์เกิดเมื่อประมาณวันที่ 23 มิถุนายน 2567 เวลาประมาณ 10.xx น. ผมรีบไปทำงานที่จตุจักรก็เดินออกมาเตรียมจะข้ามถนน บริเวณบ้านของผมจะเป็นบ้านที่ติดถนนเเบบถนนหลวงจะมีรถตลอดเวลาไม่ว่าจะตอนไหนก็ตาม ในขณะที่กำลังจะข้ามผมก็สังเกตเเละรอดูรถอย่างตั้งใจเเม้จะรีบเเต่ก็กลัวเพราะเคยมีประสบการณ์วิ่งตัดหน้ารถเเบบไม่ดูมาก่อน ต้องบอกก็ว่าถนนเส้นนี้เป็นเเบบเลนส่วนเลนอย่างละเลน ซึ่งผมก็มั่นใจเเล้วก็เดินไปสักครึ่งทางสักพัก ได้ยินเสียงเเตรรถมอไซค์ดังมากปี๊ดดดดดดดดดด ยาวประมาณ 6-7 วินามี ซึ่งในขณะนั้นหัวผมมองรถอีกฝั่งที่ส่วนมาเพราะคิดว่าจัวเองถึงเกาะกลางเเล้วก็น่าจะปลอดภัยเเต่ไม่ใช่ครับ ผมโดนชนตู้มเเล้วลอยขึ้น ถ้าจะให้อธิบายก็คือเหมือนลื่นล้มอ่ะครับเเบบวูบไปเลยเเล้วก็ได้สติขึ้นมา เเต่สิ่งที่ผมได้ยินก่อนชนคือไม่ทันเเล้ว เป็นเสียงเเววๆของผู้ชาย ซึ่งผมไม่รู้ว่าทั้งที่ผมอยู่เดินมากลางถนนเเล้วเเต่ทำไมยังโดนชน เเละความบังเอิญก็เกิดคือผมไม่เป็นอะไรมากก็เเค่ถลอกเเบบจางๆเฉยๆเเต่ก็เคลมประกันรักษา เเต่สิ่งที่เจอคือ รถรพ.กับตำรวจเดินทางมาพร้อมกันกับรถที่ชนผมเเบบเอ๊ะมาก ก็คือตำรวจบอกผมผิดเเละถามคนที่ชนผมว่าจะเอาความไหม คือในกรณีคนโดนชนผิดเลยหรอครับ อันนี้ไม่ทราบกฎหมายจริงๆครับ เเละรถรพ.ก็พยายามให้ผมบอกว่าไป รพ.ไหมผมก็บอกว่าครับเพราะตอนนั้นเบลอสุดๆ เเต่ก็คิดอย่างเดียวโทรหาเเม่ เเล้วเเม่ก็มาคุยว่าไม่ไปครับเดี๋ยวพาไปกันเองเพราะสำรวจเเล้วมีเเผลเเค่นั้น เเต่สิ่งที่เเปลกกว่านั้นคือหลังจากโดนชนผมรีบลุกขึ้นยืนเลยเเต่คนชนยังนอนอยู่กับเเต่ผมไม่กล้าช่วยเเต่ก็ถามเขาว่าเป็นอะไรเเปลกมากคือนี้สนใจคนอื่นก่อน เเบบกลัวเขาเป็นอะไร เเต่ที่อยากรู้จริงๆก็เรื่องกฎหมายรวมทั้งอยากเตือนทุกคนด้วยว่า"เราไม่ประมาทเขาก็ประมาทใส่เราได้"