หมู่บ้านที่เราอาศัยอยู่เป็นหมู่บ้านชนบทค่ะ บ้านๆนอกๆ แท้ๆ เลย ที่บ้านคือจนมาก พ่อแม่ไม่มีเงินส่งเราเรียนต่อป.ตรี เราเลยเริ่มทำธุรกิจส่วนตัวด้านเสื้อผ้า โดยเก็บเงินจากงานพาร์ทไทม์ ก็ใช้เวลาเยอะพอสมควร พอลงมือทำแล้วกำไรค่อนข้างดี ระหว่างทางกว่าจะสำเร็จก็ค่อนข้างทุลักทุเล คิดแบบเอง ถ่ายแบบเอง ทำทุกอย่างเองจนเราเริ่มมีเงิน เราก็บอกทางครอบครัวไว้แล้วว่าเออ ตอนนี้เราไม่ได้มีฐานะยากจนเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ เราพอมีพอกิน แต่ไม่ได้รวย ย้ำว่าไม่รวย บอกพ่อกับแม่ว่าไม่ให้ป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ว่ามีเงิน ( ด้วยความหมู่บ้านเล็กๆในชนบทอะ มันค่อนข้างเสี่ยงอยู่แล้วถ้าเรากลายเป็นคนรวย ) แล้วก็ห้ามบอกรายละเอียดงานของหนูให้พี่ให้น้อง ให้ญาติโกโหติการฟัง หนูทำก็คือหนูทำ ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมารู้รายละเอียดในงานของหนู เพราะมันสำคัญกับหนูมาก
ทำมาปีสองปี รายได้ดีเลี้ยงพ่อแม่ได้ ส่งตัวเองเรียนได้ แต่บ้านก็ยังเป็นบ้าน รถเป็นรถ ไม่ได้สร้างใหม่ซื้อใหม่ เพราะเราถือว่าเรายังไม่รวยพอที่จะทำ ยังต้องเก็บอีกเยอะ แต่วันหนึ่ง แม่เราทนไม่ไหว จริงๆแกก็ไม่ไหวมาตลอด มันคันปากมันอยากเล่าซุบซิบกับคนอื่น แม่เราเที่ยวป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ว่า ฉันมีเงิน ตอนนี้ฉันรวย ฉันจับจ่ายใช้สอยโดยไม่ต้องคิด พอคนอื่นถามว่ารวยได้ไง แม่ก็เล่ารายละเอียดงานที่เราทำ ขั้นตอนงาน เบื้องหลังงาน จำนวนเม็ดเงินที่ได้ต่อเดือน หลังจากนั้นสิ่งที่เกิดขึ้น
1. มีโจรมางัดบ้าน
2. คนมายืมเงินวันหนึ่ง 3-4 คนต่อวัน
3. เวลาไปใหนมาใหน มีแต่คนเสแสร้งแกล้งทำมิตร
จากเมื่อก่อนไม่เคยมายุ่งกัน
4.ญาติพี่น้องเดินมาเคาะห้องเรามายืมเงินยิบย่อย ( แม่เป็นคนให้เข้ามาในบ้าน )
5. เงินในห้องเราหาย ( แม่บอกแม่เป็นคนเอา ) ก็จริงเพราะแม่มีกุญแจ
6. คนรู้จักห่างๆของแม่เริ่มให้ลูกหลานตัวเองทำงานเหมือนเรา โดยใช้แพทเทิร์นเสื้อผ้าร้านเรา ( ซึ่งได้ตย.มาจากแม่5555)
เราบอกแม่แล้ว บอกตั้งแต่ต้นว่าให้อยู่เงียบๆ ไม่ต้องอยากให้คนอื่นรู้ จนกระทั่งเกิดเรื่องพวกนี้เราคุยกับแม่ถึงผลที่มันเกิดขึ้น แม่กลับบอกว่า ตัวเขาทำอะไรก็ผิด เห็นมีเงินหน่อยจะว่าอะไรเขาก็ได้ ลูกทรพี…. คือเราควรทำยังไงดี เรื่องโจรงัดบ้าน มันก็มาตลอดจนต้องติดกล้อง ลงบันทึกกับตำรวจ เรื่องญาติยังแก้ไม่ได้ ยังมาขอพึ่งบุญ ยังมาเคาะห้องเรียก โดยมีแม่เปิดทางให้ ยังมีคนมาฝากขอให้ลูกหลานตัวเองเข้ามาทำงานด้วย จากชีวิตสงบสุข เราปวดหัวเรื่องพวกนี้มากแต่ละวัน จากที่คิดแค่เรื่องเรียน เรื่องทำงาน
แม่ชอบเอาเรื่องในครอบครัวไปเล่าให้คนอื่นฟัง แก้ยังไง
ทำมาปีสองปี รายได้ดีเลี้ยงพ่อแม่ได้ ส่งตัวเองเรียนได้ แต่บ้านก็ยังเป็นบ้าน รถเป็นรถ ไม่ได้สร้างใหม่ซื้อใหม่ เพราะเราถือว่าเรายังไม่รวยพอที่จะทำ ยังต้องเก็บอีกเยอะ แต่วันหนึ่ง แม่เราทนไม่ไหว จริงๆแกก็ไม่ไหวมาตลอด มันคันปากมันอยากเล่าซุบซิบกับคนอื่น แม่เราเที่ยวป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ว่า ฉันมีเงิน ตอนนี้ฉันรวย ฉันจับจ่ายใช้สอยโดยไม่ต้องคิด พอคนอื่นถามว่ารวยได้ไง แม่ก็เล่ารายละเอียดงานที่เราทำ ขั้นตอนงาน เบื้องหลังงาน จำนวนเม็ดเงินที่ได้ต่อเดือน หลังจากนั้นสิ่งที่เกิดขึ้น
1. มีโจรมางัดบ้าน
2. คนมายืมเงินวันหนึ่ง 3-4 คนต่อวัน
3. เวลาไปใหนมาใหน มีแต่คนเสแสร้งแกล้งทำมิตร
จากเมื่อก่อนไม่เคยมายุ่งกัน
4.ญาติพี่น้องเดินมาเคาะห้องเรามายืมเงินยิบย่อย ( แม่เป็นคนให้เข้ามาในบ้าน )
5. เงินในห้องเราหาย ( แม่บอกแม่เป็นคนเอา ) ก็จริงเพราะแม่มีกุญแจ
6. คนรู้จักห่างๆของแม่เริ่มให้ลูกหลานตัวเองทำงานเหมือนเรา โดยใช้แพทเทิร์นเสื้อผ้าร้านเรา ( ซึ่งได้ตย.มาจากแม่5555)
เราบอกแม่แล้ว บอกตั้งแต่ต้นว่าให้อยู่เงียบๆ ไม่ต้องอยากให้คนอื่นรู้ จนกระทั่งเกิดเรื่องพวกนี้เราคุยกับแม่ถึงผลที่มันเกิดขึ้น แม่กลับบอกว่า ตัวเขาทำอะไรก็ผิด เห็นมีเงินหน่อยจะว่าอะไรเขาก็ได้ ลูกทรพี…. คือเราควรทำยังไงดี เรื่องโจรงัดบ้าน มันก็มาตลอดจนต้องติดกล้อง ลงบันทึกกับตำรวจ เรื่องญาติยังแก้ไม่ได้ ยังมาขอพึ่งบุญ ยังมาเคาะห้องเรียก โดยมีแม่เปิดทางให้ ยังมีคนมาฝากขอให้ลูกหลานตัวเองเข้ามาทำงานด้วย จากชีวิตสงบสุข เราปวดหัวเรื่องพวกนี้มากแต่ละวัน จากที่คิดแค่เรื่องเรียน เรื่องทำงาน