เพื่อนสนิทในแบบของเรา คือ คนที่สามารถคุยได้ทุกเรื่อง บอกได้ทุกอย่าง ไม่นกสองหัว คนที่คอยเตือนกันในวันที่ทำผิดหรือคิดจะทำผิด และอีกหลายเรื่อง วันนี่เราอยากมาเล่าเก็บเป็นความทรงจำของเราที่เกี่ยวกับกับเพื่อน ตอนเด็กอ่ะเราไม่สู้คนเลย  เวลามีคนแกล้งก็ร้องไห้บางทีก็เก็บไปคิดคนเดียว  ชีวิตตอนอยู่ประถมอ่ะ โคตรเหนื่อย เหมือนใช้ชีวิตที่แบบมีแต่คนเกลียด โดนแกล้งทีก็เสียความรู้สึกไม่ใช่น้อย แต่พอโตขึ้น ก็ดีเจอสังคมใหม่เจอเพื่อนใหม่ที่โคตรดี ดีจนลบความทรงจำดีจนลบความทรงจำเพื่อนสมัยเด็กอ่ะ เป็นกลุ่มเพื่อนสนิทที่มีกันอยู่แค่สามคนมั้ง  แต่อีกหนึ่งคนในกลุ่มเราไม่ค่อยสนิทมากอ่ะ แต่ก็ยังคุยกันได้อยู่ [22/06/67]วันนี้เป็นวันก่อนวันเกิด ของเพื่อนหนึ่งคนในกลุ่มเรา แต่ว่ามีหนึ่งคนที่ย้ายไปอยู่คนละโรงเรียนแต่ก็ยังมีความคิดถึงเหมือนเดิม วันนี้เราได้มากินเลี้ยงกันสามคนเป็นวันที่มีความสุขมาก เพื่อนยังไงก็คุยเป็นเพื่อนเหมือนเดิมแหละเนอะทั้งคำพูด การกระทำ การแสดงออก เป็นกลุ่มเล็กๆที่ไม่อึดอัดเลยอ่ะ อาจจะมีบ้างคุยไม่ดีบ้างแต่ก็ เป็นคำพูดที่ทำให้รู้สึกสบายใจมันเป็นกันเอง แต่ก็เวลาแห่งความสุขก็อยู่ได้ไม่นานหรอก สุดท้ายเราก็ต้องไปส่งเพื่อนกลับบ้านแล้วก็ต่างคนต่างใช้ชีวิตมอปลายของตัวเอง มันก็ใจหายอยู่เหมือนกันนะถึงจะอยู่ในจังหวัดเดียวกันแต่คนละที่  ตอนที่ไปส่งเพื่อนกลับบ้านน่ะท้องฟ้าตอนกลางคืนโคตรสวย  มีเเสงสีส้มปนมา พอไปส่งเพื่อนคนแรกอ่ะ ท้องฟ้าที่มีแสงสีส้มปนหมากก็เริ่มมีแสงสีส้มน้อยลง แล้วพอมาส่งเพื่อนอีกคนนึงแสงสีส้มก็เหลือเพียงนิดเดียว แล้วหลังจากที่ส่งเพื่อนครบทุกคนแล้ว แสงดีส้มก็หายไปเหมือนจะสื่อว่าหมดวันนี้แล้วนะ (ก็เป็นความคิดของเด็กบ้าบ้าคนนึงแหละเนาะที่คิดเองเออ เธอคิดว่าเราบ้าก็ได้นะ55555)
ถ้าเพื่อนมาเห็นกระทู้นี้แล้วก็ อยากจะบอกเพื่อนว่า เราอาจจะพูดไม่ดีบ้างแกล้งเพื่อนบ้างพูดแรงไปบ้าง แต่อย่าให้รู้ไว้ว่าโคตรรักพวกแกเลยว่ะ อย่าลืมกันนะเว้ย มีอะไรบอกได้เสมอเพื่อนคนนี้อยู่ตรงนี้เสมอ 
{ 22 มิ.ย. 67 }