เป็นไงหัวข้อน่าโดนกระทืบในสำหรับผมแล้วคิดแบบนั้นจริงๆนะครับ หรือจะให้อีกครั้งอย่างนึงก็น่าจะเป็นของตายนะครับเพราะว่าตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับ Pantip มาผมจะเข้ามาหาความรู้หรือเข้ามาระบายหรือเข้ามาศึกษาก็ตอนในช่วงเวลาที่ผมมีปัญหา แทบทั้งสิ้น
วันนี้ได้มีโอกาสได้ไปนั่งไล่ดูกระทู้เก่าๆนะครับเพราะว่าส่วนมาก..เออมันก็จริงมีแต่เรื่องราวหรือว่ามีปัญหาหรือเราหาทางออกไม่ได้เราอยากจะระบายเราก็เลือกเข้ามาใน Pantip ถามว่าทำไมต้องเข้ามาใน Pantip ก็เพราะย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนที่ผมรู้จักกับ Pantip เป็นครั้งแรกในความคิดผมน่าจะเป็นเพราะว่าเอ่อคอมพิวเตอร์อินเตอร์เน็ตช่วง 10 ปีก่อนช่วงยุค hi5 AI อาจจะไม่ได้ฉลาดเท่ากับทุกวันนี้ Pantip จึงเป็นแหล่งค้นหาข้อมูลที่ดีที่สุดในตอนนั้นนะครับสำหรับของที่ผมนะ
เกิ่นมาซะยาวเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องแรกที่เป็นจุดเริ่มต้นให้ผมได้รู้จักกับเว็บไซต์ ppantip.com เป็นครั้งแรกนะครับต้องออกบอกกันว่าเมื่อสมัยก่อนเนี่ยเรื่องกฎหมายเป็นเรื่องที่ไกลตัวมากและผมก็ไม่มีความรู้ทางด้านแม้แต่น้อยย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วนะครับและทำให้ผมได้รู้จักกับเว็บไซต์ ppantip.com
ย้อนไปกระทู้แรกเลยนะครับเมื่อปี 2556
ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนครับมีล้มบ้างมีลุกบ้างมีขึ้นมีลงไปธรรมดา ช่วงนั้นเป็นช่วงวัยรุ่นและหลังจากเรียนจบใหม่ๆทำงานได้ประมาณ 3-4 ปี ก็เริ่มที่จะกู้เงินเพื่อซื้อบ้านให้เป็นของขวัญกับครอบครัวพ่อแม่และและปัญหามันก็เริ่มเข้ามาแล้วมันก็เริ่มพอกพูนเรื่อยๆเกี่ยวกับเรื่องการเงินขาดส่งบ้างไม่ส่งมั่งจนจบกันไปทบกันมากลายเป็นว่ามีหมายศาลมาที่บ้านจึงมีกรมบังคับ
ถามว่าเราทุกข์ใจไหมทุกข์ใจปรึกษาใครได้ไหมไม่มีเลยนะพ่อแม่ก็ไม่อยากที่จะไปปรึกษาท่านกลัวท่านจะเครียดหรือคิดมากอย่างนี้ครับเลยทำให้รู้จักกับเว็บไซต์ pantip เลยเข้ามาตั้งเป็นกระทู้แรกเกี่ยวกับเรื่องหมายศาลเลย
เพื่อนนัดไปไกล่เกลี่ยว่าจะเอายังไงจะทำยังไงจะย้อมขายทอดตลาดไหมหรือว่าจะแบ่งชำระหรือว่าจะยังไง แน่นอนครับสิ่งที่ชาวพันทิปให้แทบที่จะเหมือนกันทุกๆคนคือว่า "ศาลไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น" "ไปตามนัดทุกครั้ง"
มันก็จิงครับ "ศาลน่ารัก" ภาพในหัวเราคือ ใส่โซ่ยืนหน้าบัลลัง เคาะโต๊ะ ป๊อกๆๆ เราจึงได้คุยกับทนายได้ไกล่เกลี่ยน ช่วงแรกก็ผ่านไป
จนมาถึงกระทู้ที่2
*** ฝากไว้ตรงนี้ก่อนครับ มือถือค่อนข้างพิมยาก
ขอเรียบเรียงด้วย
ชอบไม่ชอบ ติชมเพื่อก่อได่เลยครับ หรือไม่ต้องเล่าไม่น่าฟัง แก้ตรงไหน ติไว้ได้เลยครับ
เดี๋ยวมาต่อให้อีก
Pantip สำหรับผมมันก็คือถังขยะ
วันนี้ได้มีโอกาสได้ไปนั่งไล่ดูกระทู้เก่าๆนะครับเพราะว่าส่วนมาก..เออมันก็จริงมีแต่เรื่องราวหรือว่ามีปัญหาหรือเราหาทางออกไม่ได้เราอยากจะระบายเราก็เลือกเข้ามาใน Pantip ถามว่าทำไมต้องเข้ามาใน Pantip ก็เพราะย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนที่ผมรู้จักกับ Pantip เป็นครั้งแรกในความคิดผมน่าจะเป็นเพราะว่าเอ่อคอมพิวเตอร์อินเตอร์เน็ตช่วง 10 ปีก่อนช่วงยุค hi5 AI อาจจะไม่ได้ฉลาดเท่ากับทุกวันนี้ Pantip จึงเป็นแหล่งค้นหาข้อมูลที่ดีที่สุดในตอนนั้นนะครับสำหรับของที่ผมนะ
เกิ่นมาซะยาวเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องแรกที่เป็นจุดเริ่มต้นให้ผมได้รู้จักกับเว็บไซต์ ppantip.com เป็นครั้งแรกนะครับต้องออกบอกกันว่าเมื่อสมัยก่อนเนี่ยเรื่องกฎหมายเป็นเรื่องที่ไกลตัวมากและผมก็ไม่มีความรู้ทางด้านแม้แต่น้อยย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วนะครับและทำให้ผมได้รู้จักกับเว็บไซต์ ppantip.com
ย้อนไปกระทู้แรกเลยนะครับเมื่อปี 2556
ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนครับมีล้มบ้างมีลุกบ้างมีขึ้นมีลงไปธรรมดา ช่วงนั้นเป็นช่วงวัยรุ่นและหลังจากเรียนจบใหม่ๆทำงานได้ประมาณ 3-4 ปี ก็เริ่มที่จะกู้เงินเพื่อซื้อบ้านให้เป็นของขวัญกับครอบครัวพ่อแม่และและปัญหามันก็เริ่มเข้ามาแล้วมันก็เริ่มพอกพูนเรื่อยๆเกี่ยวกับเรื่องการเงินขาดส่งบ้างไม่ส่งมั่งจนจบกันไปทบกันมากลายเป็นว่ามีหมายศาลมาที่บ้านจึงมีกรมบังคับ
ถามว่าเราทุกข์ใจไหมทุกข์ใจปรึกษาใครได้ไหมไม่มีเลยนะพ่อแม่ก็ไม่อยากที่จะไปปรึกษาท่านกลัวท่านจะเครียดหรือคิดมากอย่างนี้ครับเลยทำให้รู้จักกับเว็บไซต์ pantip เลยเข้ามาตั้งเป็นกระทู้แรกเกี่ยวกับเรื่องหมายศาลเลย
เพื่อนนัดไปไกล่เกลี่ยว่าจะเอายังไงจะทำยังไงจะย้อมขายทอดตลาดไหมหรือว่าจะแบ่งชำระหรือว่าจะยังไง แน่นอนครับสิ่งที่ชาวพันทิปให้แทบที่จะเหมือนกันทุกๆคนคือว่า "ศาลไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น" "ไปตามนัดทุกครั้ง"
มันก็จิงครับ "ศาลน่ารัก" ภาพในหัวเราคือ ใส่โซ่ยืนหน้าบัลลัง เคาะโต๊ะ ป๊อกๆๆ เราจึงได้คุยกับทนายได้ไกล่เกลี่ยน ช่วงแรกก็ผ่านไป
จนมาถึงกระทู้ที่2
*** ฝากไว้ตรงนี้ก่อนครับ มือถือค่อนข้างพิมยาก
ขอเรียบเรียงด้วย
ชอบไม่ชอบ ติชมเพื่อก่อได่เลยครับ หรือไม่ต้องเล่าไม่น่าฟัง แก้ตรงไหน ติไว้ได้เลยครับ
เดี๋ยวมาต่อให้อีก