สวัสดีค่ะ หนูชื่อดีน เป็นเด็กมัธยมคนหนึ่ง
ก่อนอื่นเลยหนูเคยอาศัยอยู่จังหวัดหนึ่งใกล้ๆก.ท.ม. หนูเรียนอยู่โรงเรียนในจังหวัดนี้ตั้งแต่ อนุบาลถึงประถมปลายบอก ในสังคมเมืองที่หนูอยู่ก็แบบว่าเครซี่มากหนูเล่นกับเพื่อนแล้วก็เรียนเก็บเกรดนั่งเล่นหมากเก็บเล่นแม่งูเอ๋ยนั่งดูคริปตลกๆเอาจริงๆยังเล่นบ้านลมอยู่เลย แล้วก็นั่งขำคริปตลกๆกัน5565แล้วก็เรียนช่วยกับติวสอบง่ายๆคือมันธรรมดามากสำหรับเด็กประถมปลายไม่กดดันสบายๆเพื่อนๆเราก็คบกันเป็นเพื่อนแต่ป.2-3 มันก็ความที่สนิทกันมานานแล้วอ่ะมันก็คุยอะไรได้ทุกอย่างเล่นอะไรก็เล่นด้วยกันคือว่าเราอยู่โรงเรียนนี้เครซี่สบายๆเพื่อนดีสังคมดีมากกกจนกระทั่งพ่อกับแม่บอกว่าจะพาหนูย้ายบ้านมาอยู่ที่จังหวัดหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ(พ่อแม่เป็นคนแถบนี้)ตอนนั้นมันก็ช่วงโควิดกำลังซาพ่อแม่คิดว่ารายได้น้อยเลยมาปักฉานอยู่ที่จังหวัดนี้หนูก็เด็กเมืองกรุงภาคกลางความที่อยู่ภาคกลางมาทั้งชีวิตจะย้ายมาอยู่ภาคอีสานก็คงยังไม่ชินพูดยังไม่ถนัดเลย หนูเดินทางมาก็บอกตรงๆว่าไม่ชินเพราะพื้นถนมอะไรแบบนี้ก็จะเป็นปูนทางเดินอะไรอย่างนี้แต่ว่าที่นี่มีแต่ทรายเราก็รับได้ไม่ถึงกับไม่อยากอยู่เพราะเรามาบ่อยตอนเที่ยวกลับต่างจังหวัดมาดีใจด้วยซํ้าแต่มันไม่ใช่ประเด็นหลัก อ่าก็ไม่ได้มีอะไรมากก็สมัคเรียนม.ต้น มาวันเปิดเทอมเลยเข้าเรื่องตอนเปิดเทอมเพื่อนต้อนรับดีมากเขาดูตื่นเต้นมากที่มีเด็กใหม่หนูก็รู้สึกดีใจที่เพื่อนๆในโรงเรียนใหม่ดีกับหนูพอวันนึงเปิดเทอมวันแรกไปก็ดีแหละเรานอนตุบอยู่บ้านเหนื่อยมากหนูนอนเล่นไปซักครึ่งชั่วโมงอยู่ดีมีเสียงรถมอเตอร์ไซค์พลังแรฃบิดบรึ้นมาจอดอยู่ที่บ้านเรา4-5คันประมาณ 9-10คนหนูแบบโอโหนี่เขาขับรถเป็นดับแล้วหรอเนี่ยเขามาชวนหนูไปเที่ยวก็ก็ลองไปดูแต่ว่าก็แบบนอยเพราะว่าอยู่ดีๆก็มาไม่บอกไม่กล่าวเลยพอเปิดเรียนไปหลายๆวันเพื่อนในห้องยกแผงเครื่องสำอางมาโรงเรียนทั้งที่แต่งหน้าเครื่องหนีบผมหนูแบบโอโหเลยมันเยอะมากจริงๆเด็กที่นี่เขาโตไวมากปกติที่ร.ร.เก่าเขาไม่อนุญาติให้เด็กนักเรียนแต่งหน้าเลยแต่งคือห้องปกครองรับจบแต่ร.ร.ที่นี่ก็เสรีแทบทุกอย่างทรงผมไรอย่างนี่ดีมากอันนี้ยอมรับแล้วก็รู้สึกว่าเด็กที่นี่จริงจังเรื่องความรักมากแบบมาจริงๆโคตรของโคตรจริงจังแล้วก็บ้านนั้บบ้านนี้แทงกันเพราะแย่งผู้ชายทั้งที่อายุแต่14 พวกเขาก็เม้ามอยกันส่วนใหญ่นะคะเวลานั่งกินข้าวที่โต๊ะมาเลยนินทาบ้านนี้ผู้หล่อมากอีปูบ้านนี้มีแฟนแล้วคือแฟนเก่าชั้นเองทุกอย่างคือเรื่องผู้ค่ะและก็พูดเรื่องบ้านนั้นบ้านนี้อีนั่นอีนี่ความที่หนูก็พึ่งย้ายมาอยู่อ่ะเนอะเราก็ไม่รู้จักและไม่อยากพูดด้วยส่วนใหญ่ที่เขาพูดบุลลี่Toxicมากๆเราก็เงียบนั่งปิดหูปิดตาใช้คำง่าทุกวันเวลาที่เขาพูดกับก็เรื่องแบบนี้กลายเป็นว่าพวกเขาคิดว่าหนูไม่พูดกับพวกเขา
สังคมเด็กนักเรียนที่ภาคกลางกับภาคอีสาน
ก่อนอื่นเลยหนูเคยอาศัยอยู่จังหวัดหนึ่งใกล้ๆก.ท.ม. หนูเรียนอยู่โรงเรียนในจังหวัดนี้ตั้งแต่ อนุบาลถึงประถมปลายบอก ในสังคมเมืองที่หนูอยู่ก็แบบว่าเครซี่มากหนูเล่นกับเพื่อนแล้วก็เรียนเก็บเกรดนั่งเล่นหมากเก็บเล่นแม่งูเอ๋ยนั่งดูคริปตลกๆเอาจริงๆยังเล่นบ้านลมอยู่เลย แล้วก็นั่งขำคริปตลกๆกัน5565แล้วก็เรียนช่วยกับติวสอบง่ายๆคือมันธรรมดามากสำหรับเด็กประถมปลายไม่กดดันสบายๆเพื่อนๆเราก็คบกันเป็นเพื่อนแต่ป.2-3 มันก็ความที่สนิทกันมานานแล้วอ่ะมันก็คุยอะไรได้ทุกอย่างเล่นอะไรก็เล่นด้วยกันคือว่าเราอยู่โรงเรียนนี้เครซี่สบายๆเพื่อนดีสังคมดีมากกกจนกระทั่งพ่อกับแม่บอกว่าจะพาหนูย้ายบ้านมาอยู่ที่จังหวัดหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ(พ่อแม่เป็นคนแถบนี้)ตอนนั้นมันก็ช่วงโควิดกำลังซาพ่อแม่คิดว่ารายได้น้อยเลยมาปักฉานอยู่ที่จังหวัดนี้หนูก็เด็กเมืองกรุงภาคกลางความที่อยู่ภาคกลางมาทั้งชีวิตจะย้ายมาอยู่ภาคอีสานก็คงยังไม่ชินพูดยังไม่ถนัดเลย หนูเดินทางมาก็บอกตรงๆว่าไม่ชินเพราะพื้นถนมอะไรแบบนี้ก็จะเป็นปูนทางเดินอะไรอย่างนี้แต่ว่าที่นี่มีแต่ทรายเราก็รับได้ไม่ถึงกับไม่อยากอยู่เพราะเรามาบ่อยตอนเที่ยวกลับต่างจังหวัดมาดีใจด้วยซํ้าแต่มันไม่ใช่ประเด็นหลัก อ่าก็ไม่ได้มีอะไรมากก็สมัคเรียนม.ต้น มาวันเปิดเทอมเลยเข้าเรื่องตอนเปิดเทอมเพื่อนต้อนรับดีมากเขาดูตื่นเต้นมากที่มีเด็กใหม่หนูก็รู้สึกดีใจที่เพื่อนๆในโรงเรียนใหม่ดีกับหนูพอวันนึงเปิดเทอมวันแรกไปก็ดีแหละเรานอนตุบอยู่บ้านเหนื่อยมากหนูนอนเล่นไปซักครึ่งชั่วโมงอยู่ดีมีเสียงรถมอเตอร์ไซค์พลังแรฃบิดบรึ้นมาจอดอยู่ที่บ้านเรา4-5คันประมาณ 9-10คนหนูแบบโอโหนี่เขาขับรถเป็นดับแล้วหรอเนี่ยเขามาชวนหนูไปเที่ยวก็ก็ลองไปดูแต่ว่าก็แบบนอยเพราะว่าอยู่ดีๆก็มาไม่บอกไม่กล่าวเลยพอเปิดเรียนไปหลายๆวันเพื่อนในห้องยกแผงเครื่องสำอางมาโรงเรียนทั้งที่แต่งหน้าเครื่องหนีบผมหนูแบบโอโหเลยมันเยอะมากจริงๆเด็กที่นี่เขาโตไวมากปกติที่ร.ร.เก่าเขาไม่อนุญาติให้เด็กนักเรียนแต่งหน้าเลยแต่งคือห้องปกครองรับจบแต่ร.ร.ที่นี่ก็เสรีแทบทุกอย่างทรงผมไรอย่างนี่ดีมากอันนี้ยอมรับแล้วก็รู้สึกว่าเด็กที่นี่จริงจังเรื่องความรักมากแบบมาจริงๆโคตรของโคตรจริงจังแล้วก็บ้านนั้บบ้านนี้แทงกันเพราะแย่งผู้ชายทั้งที่อายุแต่14 พวกเขาก็เม้ามอยกันส่วนใหญ่นะคะเวลานั่งกินข้าวที่โต๊ะมาเลยนินทาบ้านนี้ผู้หล่อมากอีปูบ้านนี้มีแฟนแล้วคือแฟนเก่าชั้นเองทุกอย่างคือเรื่องผู้ค่ะและก็พูดเรื่องบ้านนั้นบ้านนี้อีนั่นอีนี่ความที่หนูก็พึ่งย้ายมาอยู่อ่ะเนอะเราก็ไม่รู้จักและไม่อยากพูดด้วยส่วนใหญ่ที่เขาพูดบุลลี่Toxicมากๆเราก็เงียบนั่งปิดหูปิดตาใช้คำง่าทุกวันเวลาที่เขาพูดกับก็เรื่องแบบนี้กลายเป็นว่าพวกเขาคิดว่าหนูไม่พูดกับพวกเขา