เราทำงานอยู่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่ทำเพราะสบายใจ และชอบที่จะบริการลูกค้า ชอบพูดนำเสนอเมนูโปรโมชั่น เพราะเราเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่เราชอบพูดนำเสนอนู่นนี่นั่นพูดขายของชอบมาก ตอนแรกคิดว่าจะทำได้แค่ ไม่กี่เดือนแล้วค่อยลาออก เพราะเงินน้อย แต่สบายใจนะ แต่เราไม่โอเคกับเพื่อนร่วมงานเพราะ ชอบหนีเข้าห้องน้ำนานๆ และไป สบร.นาน เหมือนอู้งานเราทำงานเสิร์ฟมาไม่เคยโดนลูกค้าคอมเพลน ที่นี่ที่แรก ทำมาได้ 7-8 เดือน ผจก.เก่าลาออก และพนง.เก่าลาออกหมด เหลือ 1 คนกับเรา  คิดว่าถ้าได้คนใหม่ทุกอย่างอาจจะโอเคขึ้น แอเรียได้มาคุยกับเราเรื่องตำแหน่ง แต่มีเงื่อนไขที่เราต้องยอมรับโอกาสนี้ จริงๆเราก็ไม่ได้อยากเป็นเพราะไม่อยากรับความกดดันเยอะ ทั้งเรื่องยอด เรื่องคน เรื่องอื่นๆมากมายอาจทำให้เราเครียด แต่เราก็ต้องยอมรับ คิดว่านี่อาจเป็นโอกาสที่ดี แต่ตัวเราเองเป็นคนพูดไม่เก่ง เงียบๆความเป็นผู้นำน้อยมาก แต่เราต้องมาพัฒนาตัวเอง ตั้งแต่ยอมรับตำแหน่งและทดลองงานในตำแหน่งใหม่นี้ เราเจอปัญหาเยอะมาก ทั้งปัญหาภายใน และปัญหาลูกค้าคอมเพลน หลายเรื่องมากๆ จนแบบเหนื่อยใจ จนถอดใจ และแอเรียคนเก่าลาออกได้แอเรียคนใหม่มา มี รผช. แอเรีย เราบอกเขาว่าหาคนใหม่มาแทนเรา เพราะเราเหนื่อย และไม่ไหว เครียดมากจนไมเกรนขึ้น ปัญหาสุขภาพเริ่มตามมา เรามีโรคประจำตัวมันเริ่มกำเริบ แต่เราก็เสียดายโอกาสเหมือนกัน เขาพยายามช่วยดันเรา เขาบอกว่าลองอีกสักครั้ง เขาให้โอกาสเราเยอะมาก ช่วยเราเยอะมาก มีปัญหาเข้ามาหาเราเรื่อยๆ คนไม่ฟัง เด็กบางคนบอกอะไรไปก็ดื้อ คนเก่าที่อยู่กับเรานั่นแหละ เราพยายามบอกว่าถ้าพนักงานใหม่ให้มาทำตัวดีๆให้เป็นตัวอย่างหน่อย แต่ก็ทำตัวแย่ๆ ชอบยืนเล่นโทรศัพท์หลบมุมขณะมีลูกค้าแบบเนี่ยะ ลูกค้าก็คอมเพลนหลายเรื่องเราก็โดนด่า คนในครัวก็อีกแบบไม่สนใจว่าหน้าร้านจะโดนอะไร  เพราะเขาไม่ได้โดนแต่เราโดนไง  ทุกวันนี้ไม่อยากตื่นไปทำงาน อยากลาออกทุกวัน ตอนที่ยังไม่ได้ตำแหน่ง เรามีความสุขกับการทำงานมาก แต่ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆ  เราโทษตัวเองทุกวันว่าเราแย่มาก เราควรทำยังไงดี สุขภาพจิตย่ำแย่ เราคิดว่าเราไม่เหมาะกับการมาเป็น ผจก. คิดว่าทำงานหาเงินไปลงทุนอื่นที่เป็นของตัวเองดีกว่า เราเป็นหัวหน้าคนไม่ได้ แต่เราก็อยากได้โอกาสนี้เพื่อพัฒนาตัวเอง แต่พอโดนก็รู้สึกแย่ทำให้ท้อ ควรทำไงดี ทุกวันนี้เราฟังพอดแคส หาพลังบวกทุกวัน