สวัสดีครับทุกท่านตอนนี้ผมกำลังจะเลิกกับแฟนที่คบกันมารวมๆแล้ว 7ปี 7เดือน มันไม่ง่ายเลย

แต่อยากให้หลายๆคู่ได้มาอ่านเผื่อจะได้เป็นอุทาหรณ์ครับ

          ผมกับแฟนคบกันมาตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย ผมเมื่อก่อนค่อนข้างคุยหลายคน ผมกับแฟนเป็นเพื่อนเรียนกันมาก่อนแต่ตอนแรกเธอมีแฟน.    แล้วก็เลิกลากันไป ผมยอมรับว่าผมก็ชอบเธอเหมือนกัน ตอนเราคบกันยังไม่กล้าเปิดตัวกับเพื่อนเท่าไหร่ เขินๆอายๆ จนสักพักก็บอกเพื่อนทั้งหมด แรกคบกันผมเป็นคนที่ไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ซึ่งเอาจริงๆผมชอบเที่ยวแต่ไม่ค่อยมีเวลา  ส่วนเธอชอบเที่ยวปาร์ตี้  กินดื่ม ปัญหาเริ่มจากตรงนี้ครับ ผมชอบบังคับเธอไม่ให้ไปดื่มไปกิน ไม่ค่อยได้พาไปเที่ยว หลังจากคบกันสักระยะ เธอบอกเรื่องนี้กับผมตลอดว่าไม่ชอบชีวิตแบบนี้ ผมก็ได้แต่รับฟังเเต่ไม่ได้แก้ปัญหาให้เธอแต่อย่างใด สิ่งเดียวที่ผมทำให้เธอได้ที่ชัดสุดคือมีเธอคนเดียว จากที่คุยเยอะ เหลือแค่เธอคนเดียวผมคิดว่าคงเป็นสิ่งที่จะทำให้คู่เราไปรอดแค่ซื่อสัตย์ก็พอ แต่มันไม่ใช่ครับ เธอได้งานทำเป็นงานบริษัทเเห่งหนึ่งเงินไม่ได้เยอะมากมาย พออยู่ได้ อยู่ใกล้บ้านผม  แต่ก็ปัญหาเดิมคือผมยังบังคับ ห้ามเธอไปเที่ยวดื่ม จนวันนึงเธอก็บอกว่าไม่ไหวแล้ว และจะออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง ผมเสียใจมากคิดได้ก็ตอนที่จะเสียเธอไปเสียแล้ว ลึกๆ ผมยังหวังเสมอว่าสักวันเราจะได้กลับมาเจอกันอีก ถ้าเธอรู้ว่านี่คือเรื่องของเธอ ผมอยากจะบอกเธอว่า เป็นกำลังใจให้เสมอไม่ว่าจะทำอะไร เหนื่อยเมื่อไหร่ยังคงให้กำลังใจอยู่ตรงนี้ที่เดิม ยังรักเสมอ ตอนนี้ถ้าได้กลับมารักกัน ผมจะไม่ห้ามสิ่งที่เป็นความสุขของเธออีก เพราะผมรู้แล้วว่า ความสุขของเธอ คือ ความสุขของผม

💙 Valuntime

ปล.เธอจะไปสิ้นเดือนนี้แล้ว รักเธอเสมอ