สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกเลยที่เราเขียนขึ้นมา วันนี้เราอยากจะมาบอกเล่าเรื่องราวของการชอบคนๆนึงที่นานมาเกือบ6-7ปีแล้วค่ะ
เราชอบเค้าตั้งแต่ที่อยู่มัธยม พอแยกย้ายกันไปเติบโตจนเราจะจบมหาวิทยาลัยแล้วเรายังชอบเค้าอยู่เลยค่ะ ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นความรักนี้ว่ายังไงดี เราก็ไม่แน่ใจว่าเค้ารู้มั้ยว่าเราชอบที่แปลว่าเราอยากจะคบหากับเค้า เราไม่เคยคุยเรื่องนี้กับเค้าจริงจังเลยค่ะ ไม่รู้เลยว่าจะต้องเริ่มต้นยังไงดีเพราะไม่ได้คุยกันมานานมากแล้วตั้งแต่ที่เราจบมัธยมมาแต่ก่อนก็มีทักไปคุยบ้าง ตอนนั้นเราเชิงถามไถ่ชีวิตเค้ามากกว่า ยังไม่เคยพูดกับเค้าตรงๆเลยว่าเราชื่นชอบเค้าเพราะอะไร
เราพยายามเปิดโอกาสให้ตัวเองแล้วเพื่อจะบอกตัวเองว่าเราควรก้าวไปด้านหน้าและคิดเสมอว่ายังมีคนที่คู่ควรกับเรา แต่มันไม่เคยมูฟไปไหนเลย เค้าคือส่วนนึงทำให้เราอยากพัฒนาตัวเองทุกวันเลย ไม่ว่าจะเรื่องการเรียน การใช้ชีวิต หรือแม้กระทั่งอยากเป็นคนที่มีแพชชั่นแบบเค้าค่ะ ทุกคนน่าจะสงสัยสินะว่าทำไมเราถึงอยากพัฒนาตัวเองขึ้นทุกวัน เพราะเค้าเป็นคนที่น่ารัก เป็นผู้ชายใส่แว่นเรียกได้ว่าหน้าตาดีเลยค่ะ เค้าปั่นจักรยานไปโรงเรียนทุกวัน มีน้ำใจ เฟรนด์ลี่ เป็นที่รักของคุณครู เพื่อนๆและพ่อแม่ นี่คือในมุมมองของเราที่เราได้เห็นและฟังจากทุกคนที่เล่าให้เราฟังนะคะ เค้าน่ารักกับทุกคนเสมอเลยค่ะ ไม่ว่าจะมีงานอะไรที่ต้องการให้เค้าช่วย มักจะมีเค้าที่ไปช่วยเสมอ เขาเป็นคนตลกด้วยนะคะ กลัวหมาเด็ก แล้วก็ที่สำคัญเรียนเก่งด้วย เค้าชื่นชมในตัวคนอื่นเสมอเลยค่ะ เราเคยถามเค้าว่าเราดูเด๋อและแปลกมั้ย? เพราะเราไม่มั่นใจเรื่องทรงผมที่ไปตัดมา เพราะรู้สึกมันสั้นจนดูตลกเลยค่ะบวกกับช่วงนั้นก็ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองด้วย แต่พอเราถามเค้าเสร็จ....เค้าย่อตัวลงมาต่อหน้าเราแล้วก็มองเราแบบตั้งใจมากเลย เค้าตอบเราว่าไม่เด๋อนะครับ พี่ก็ยังเหมือนเดิมทุกวัน ไม่แปลกเลยครับ ตอนนั้นเราเขินมากจนอยากเอาหน้ามุดดิน ถึงมันจะเป็นคำพูดที่ธรรมดาสำหรับคนอื่น แต่เรารู้สึกว่ามันทำให้เรามั่นใจมากขึ้นเลยในช่วงนั้น เราเริ่มรู้สึกว่านี่รึเปล่านะความรักที่เราตามหา แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่หรอกมั้ง เค้าคงพูดปกติแหละ ทีนี้มันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่านี่แหละ ความรักที่เราตามหา ^^ เราเคยไปดึงลูกแม็กออกจากผ้าตรงหน้าเวที เค้าก็มาช่วยค่ะ มีเพื่อนๆที่ทำอยู่ตรงนั้นก็ประมาณ7-8คนได้ เราก็ดึงแม็กออกปกติ แต่ตรงที่เรากำลังดึงมันดันเอาไม่ออก เค้าเลยบอกว่า พี่ครับเดี๋ยวผมดึงให้ มันแน่น เดี๋ยวพี่จะเจ็บมือ....ใช่ค่ะทุกคน หนูเจอแล้วผู้ชายที่เป็นห่วงหนู ตั้งแต่นั้นมาเรารู้สึกว่าเค้าคือผู้ชายที่น่ารัก และก็เป็นผู้ชายสีเขียวมากๆๆ แต่มันดันติดที่ว่าเราไม่รู้จะบอกความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าออกไปยังไงดี ว่าเราก็รู้สึกชอบเขามากๆ ชอบมาตั้งนานแล้ว (ตอนนี้เหมือนตัวเองเป็นน้องน้ำกับพี่โชนเลยค่ะ) เราก็พัฒนาตัวเองทุกวันเลยเพื่อหวังว่าสักวันนึงเราอยากเป็นคนที่ดูดี มั่นใจในสายตาของเขา พอเราจบมัธยมแล้วก็ไม่ได้มีโอกาสคุยกันอีกเลย เรารับรู้เรื่องราวของเค้าผ่าน story ig ค่ะ เราอยู่ใน close friends เค้า และเค้าก็อยู่ใน close friends เราค่ะ แต่ไม่เคยมีการ reply อะไรใดๆทั้งสิ้น มีกดใจไปบ้าง เราก็กลัวเราจะดูไม่ดีที่เราทำแบบนั้นไป เจอกันสงกรานต์ล่าสุดแต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับเค้าเลยค่ะ มีแค่เพื่อนที่ให้เราไปปะแป้งเค้า แต่ก็ไม่ได้มีบทสนทนาอะไรเลย พอปะแป้งเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายเลยค่ะ
ทุกคนคะหรือจริงๆแล้วเราควรกล้าที่จะเริ่มทักเค้าไปใหม่ แล้วก็คุยกับเค้าเลย หรือว่าถ้ามันจะใช่มันคงใช่ไปนานแล้ว เราก็รู้สึกว่าเราก็อยากมีความรักบ้าง แต่ความรักของเรามันเหมือนเส้นตรงที่ไม่อะไรขึ้นลงเลยค่ะ มันยังคงตรงเหมือนเดิมตลอด6เกือบ7ปีมาเสมอ เราควรทำยังไงดีคะกับความรักที่มันไม่มีทางไปเลย เราควรจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี หรือเราควรแก้อะไรจากตัวเราก่อน ทุกคนสามารถบอกหรือว่าให้คำปรึกษาเราได้ไหมคะ เราก็อยากจะมีความรักที่มันชัดเจนสักทีค่ะ 😢
ชอบคนนึงมา 6 เกือบ 7 ปีแล้วค่ะ
เราชอบเค้าตั้งแต่ที่อยู่มัธยม พอแยกย้ายกันไปเติบโตจนเราจะจบมหาวิทยาลัยแล้วเรายังชอบเค้าอยู่เลยค่ะ ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นความรักนี้ว่ายังไงดี เราก็ไม่แน่ใจว่าเค้ารู้มั้ยว่าเราชอบที่แปลว่าเราอยากจะคบหากับเค้า เราไม่เคยคุยเรื่องนี้กับเค้าจริงจังเลยค่ะ ไม่รู้เลยว่าจะต้องเริ่มต้นยังไงดีเพราะไม่ได้คุยกันมานานมากแล้วตั้งแต่ที่เราจบมัธยมมาแต่ก่อนก็มีทักไปคุยบ้าง ตอนนั้นเราเชิงถามไถ่ชีวิตเค้ามากกว่า ยังไม่เคยพูดกับเค้าตรงๆเลยว่าเราชื่นชอบเค้าเพราะอะไร
เราพยายามเปิดโอกาสให้ตัวเองแล้วเพื่อจะบอกตัวเองว่าเราควรก้าวไปด้านหน้าและคิดเสมอว่ายังมีคนที่คู่ควรกับเรา แต่มันไม่เคยมูฟไปไหนเลย เค้าคือส่วนนึงทำให้เราอยากพัฒนาตัวเองทุกวันเลย ไม่ว่าจะเรื่องการเรียน การใช้ชีวิต หรือแม้กระทั่งอยากเป็นคนที่มีแพชชั่นแบบเค้าค่ะ ทุกคนน่าจะสงสัยสินะว่าทำไมเราถึงอยากพัฒนาตัวเองขึ้นทุกวัน เพราะเค้าเป็นคนที่น่ารัก เป็นผู้ชายใส่แว่นเรียกได้ว่าหน้าตาดีเลยค่ะ เค้าปั่นจักรยานไปโรงเรียนทุกวัน มีน้ำใจ เฟรนด์ลี่ เป็นที่รักของคุณครู เพื่อนๆและพ่อแม่ นี่คือในมุมมองของเราที่เราได้เห็นและฟังจากทุกคนที่เล่าให้เราฟังนะคะ เค้าน่ารักกับทุกคนเสมอเลยค่ะ ไม่ว่าจะมีงานอะไรที่ต้องการให้เค้าช่วย มักจะมีเค้าที่ไปช่วยเสมอ เขาเป็นคนตลกด้วยนะคะ กลัวหมาเด็ก แล้วก็ที่สำคัญเรียนเก่งด้วย เค้าชื่นชมในตัวคนอื่นเสมอเลยค่ะ เราเคยถามเค้าว่าเราดูเด๋อและแปลกมั้ย? เพราะเราไม่มั่นใจเรื่องทรงผมที่ไปตัดมา เพราะรู้สึกมันสั้นจนดูตลกเลยค่ะบวกกับช่วงนั้นก็ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองด้วย แต่พอเราถามเค้าเสร็จ....เค้าย่อตัวลงมาต่อหน้าเราแล้วก็มองเราแบบตั้งใจมากเลย เค้าตอบเราว่าไม่เด๋อนะครับ พี่ก็ยังเหมือนเดิมทุกวัน ไม่แปลกเลยครับ ตอนนั้นเราเขินมากจนอยากเอาหน้ามุดดิน ถึงมันจะเป็นคำพูดที่ธรรมดาสำหรับคนอื่น แต่เรารู้สึกว่ามันทำให้เรามั่นใจมากขึ้นเลยในช่วงนั้น เราเริ่มรู้สึกว่านี่รึเปล่านะความรักที่เราตามหา แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่หรอกมั้ง เค้าคงพูดปกติแหละ ทีนี้มันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่านี่แหละ ความรักที่เราตามหา ^^ เราเคยไปดึงลูกแม็กออกจากผ้าตรงหน้าเวที เค้าก็มาช่วยค่ะ มีเพื่อนๆที่ทำอยู่ตรงนั้นก็ประมาณ7-8คนได้ เราก็ดึงแม็กออกปกติ แต่ตรงที่เรากำลังดึงมันดันเอาไม่ออก เค้าเลยบอกว่า พี่ครับเดี๋ยวผมดึงให้ มันแน่น เดี๋ยวพี่จะเจ็บมือ....ใช่ค่ะทุกคน หนูเจอแล้วผู้ชายที่เป็นห่วงหนู ตั้งแต่นั้นมาเรารู้สึกว่าเค้าคือผู้ชายที่น่ารัก และก็เป็นผู้ชายสีเขียวมากๆๆ แต่มันดันติดที่ว่าเราไม่รู้จะบอกความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าออกไปยังไงดี ว่าเราก็รู้สึกชอบเขามากๆ ชอบมาตั้งนานแล้ว (ตอนนี้เหมือนตัวเองเป็นน้องน้ำกับพี่โชนเลยค่ะ) เราก็พัฒนาตัวเองทุกวันเลยเพื่อหวังว่าสักวันนึงเราอยากเป็นคนที่ดูดี มั่นใจในสายตาของเขา พอเราจบมัธยมแล้วก็ไม่ได้มีโอกาสคุยกันอีกเลย เรารับรู้เรื่องราวของเค้าผ่าน story ig ค่ะ เราอยู่ใน close friends เค้า และเค้าก็อยู่ใน close friends เราค่ะ แต่ไม่เคยมีการ reply อะไรใดๆทั้งสิ้น มีกดใจไปบ้าง เราก็กลัวเราจะดูไม่ดีที่เราทำแบบนั้นไป เจอกันสงกรานต์ล่าสุดแต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับเค้าเลยค่ะ มีแค่เพื่อนที่ให้เราไปปะแป้งเค้า แต่ก็ไม่ได้มีบทสนทนาอะไรเลย พอปะแป้งเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายเลยค่ะ
ทุกคนคะหรือจริงๆแล้วเราควรกล้าที่จะเริ่มทักเค้าไปใหม่ แล้วก็คุยกับเค้าเลย หรือว่าถ้ามันจะใช่มันคงใช่ไปนานแล้ว เราก็รู้สึกว่าเราก็อยากมีความรักบ้าง แต่ความรักของเรามันเหมือนเส้นตรงที่ไม่อะไรขึ้นลงเลยค่ะ มันยังคงตรงเหมือนเดิมตลอด6เกือบ7ปีมาเสมอ เราควรทำยังไงดีคะกับความรักที่มันไม่มีทางไปเลย เราควรจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี หรือเราควรแก้อะไรจากตัวเราก่อน ทุกคนสามารถบอกหรือว่าให้คำปรึกษาเราได้ไหมคะ เราก็อยากจะมีความรักที่มันชัดเจนสักทีค่ะ 😢