คือเราคบกับเเฟนตอนม.5 จริงๆเราคุยกับเขามาประมาณ1ปีเต็มถึงตัดสินใจคบกับเขาเพราะตอนนั้นด้วยความที่ยังไม่อยากมีเเฟนเเล้วฐานะที่บ้านไม่ค่อยดีด้วยเลยไม่อยากให้ใครมาลำบากด้วย  ตอนช่วง3เดือนเเรกทุกอย่างก่ดีนะเขาใส่ใจดีมากๆเเต่มันด้วยความที่เป็นเพื่อนกัน เรียนห้องเดียวกัน เขาก่มีปลื้มครูฝึกสอนบ้าง ปลื้มเพื่อนต่าง รร บ้างเพราะเขาเป็น รด ต้องไปฝึกต่าง รร เเล้วตอนนั้นเราอึดอัดมากพอพูดเขาก่บอกไม่อยากทะเลาะ เเบบเราเห็นเขายิ้มๆนะเเล้วเพื่อนในกลุ่ม ผช ก็ชอบเเซวกันด้วยนี้ก็แบบ รส ไม่ดีก็เก็บๆไว้เพราะไม่อยากทะเลาะกัน จนจบ ม.6 ครูฝึกสอนคนนั้นก่ออกไปเราเเบบโล่งนะเพราะที่ผ่านมาคือเก็บความรู้สึกล้วนๆบางทีถึงกับไม่อยากไปเรียน จนเข้ามหาลัยเรากับเขาเรียนกันคนละที่ ห่างกันเเค่จังหวัดเดียว เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย จ-พฤ. เราจะทำงาน ส่วน ศ-ฮา.เราก่จะนั่งรถไฟไปตลอดเป็นเเบบนี้อยู่เกือบๆ3ปีผลัดกันจ่ายค่าตั๋วมั้ง เเต่ตอนปี1นี้เราจ่ายหมดเลยพอเราปี2เลยให้เขาช่วยจ่ายเพราะไม่ค่อยได้ทำงานบ่อยเลยไม่มีเเรงพอที่จะจ่ายเขาก็ช่วยนะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า55 คือระหว่าง2ปีที่มาเรียนมหาลัยเขาเรียนคนเดียวเพราะ ทั้งสาขามีเเค่เขาอะละอีกคนเปน ผญ เเล้ว ผญ ก็มีเเฟนละด้วยเเฟนเราก่สนิทนะเเต่ก็นั้นเเหละ 2ปีที่เราคบกันในชีวิตมหาลัยก็มีความสุขดี เเต่เขาค่อนข้างมีอีโก้ ไม่ค่อยง้อ ไม่ค่อยขอโทษมีเเต่เราที่ง้อ เขาก่มีเเต่นับครั้งได้อะ คบกันมา3ปี ไม่เคยเซอร์ไพร์อะไรเลยมีเเค่วันเกิดเราปีล่าสุดที่มีเค้กมาก้อนนึงเเบบนี้ยืนอึ้งเลย น้ำตาเกือบไหล555 นี้เซอร์ไพร์เขาทุกปีนะปีที่ผ่านมาเราหยุดไม่ตรงกับวันเกิดเขาเลยไปย้อนหลังเเต่เขากลับตอบมาว่ามันผ่านมาตั้งหลายวันเล้ว ทำทำไมงี้ เราทำไรให้ก่เหมือนเขาไม่ค่อยพอใจอะนี้ก่ พยายามเก็บสีหน้าละชอบพูดตีดกำลังใจอะ เสียเซลชะมัด เวลามีปัญหาเขาก่ชอบบอกว่าเราชวนทะเลาะ ไม่อยากทะเลาะละเขาก็หายไปเลยพอถึงเช้าก่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่ดีกันเหมือนเดิมเเต่ ครส เราคือมันยังจมอยุ่กับปัญหานั้นที่ยังไม่ถูกเเก้อะ เราพยายามมองข้ามเเล้วนะละมันก่เกิดขึ้นซ้ำๆบอกให้เขามาคุยกันดีๆแบบหันหน้ามาคุยกันเขาก่ไม่ยอม ด้วยความที่เราเรียนคนละ มอ เขาไม่ค่อยอ่านเเชท ไม่ตอบบ้าง บางทีอ่านเเต่ไม่ตอบ มีเเต่เราที่เเชทหนักขวา เพื่อนรอบข้างก่ งง ว่าทำไมไม่คุยกันเลยเปนเเฟนกันจริงมั้ย555เเต่ตอนอยุ่ด้วยกันก่เหนเขาาจับ ทรส ตลอดนะนี้ก่เลยคิดไปเองว่าพอคบกันไปนานๆเขาคงไม่มีไรจะคุยกับเราหรอก ก่เมินๆเรื่องพวกนี้ไปเขาเป็นคนชอบเล่นเกมนะนี้ไปหาเขาเพราะอยากพาเขาไปเที่ยวบ้างเขาก่ ปฏิเสธ เขาเคยบอกว่า ไปกัน2คนเขาไม่ค่อยอยากไปเเต่ถ้าไปกับเพื่อนหลายๆคนเขาไปได้ไรงี้ เราพยายามชวนเขาออกไปเที่ยวหลายครั้งเเล้วเเบบเก็บเงินไปหาไรทำเพื่อไม่ให้ คสพ น้มันน่าเบื่อเกินไปจะได้มีอะไรที่น่าตื่นเต้นบ้าง พอเราพูดเขาก่โกรธเราซะงั้นจนเราก่ท้อเรื่องเที่ยวไปแต่เวลาเพื่อนเขาชวนไปไหนไม่ค่อยปฏิเสธเลยอะเเต่เปนเราเขาไม่ค่อยอยากไป อย่างเราปวดท้อง ปจด มากๆเเเต่เขาก่ไล่มห้เราไปซื้อผ้าอนามัยเองทั้งๆนี้ก่ขอให้เขาไปซื้อให้เเต่เขาก่ปฏิเสธนี้ก่เเบกสังขารขับมอไซต์ไปเอง นี้เคยพูดเรื่องอนาคตเเบบเก็บเงินด้วยกันมั้ยเผื่ออนาคตจะได้เอาไว้ไปเที่ยวหรือใช้ด้วยกันในวันสำคัญต่างๆเเต่เขาก่ตอบว่าไม่ เหมือนมองปลายทางกันไปคนละทิศเเล้วอะไลฟ์สไตล์ก่เริ่มต่างกันไปเราที่โฟกัสอนาคตมากเกินไปส่วนเขาก่จะอยุ่ตรงนี้ พอมันไม่ปรับกันสุดท้ายเรากับเเฟนก็เลิกกันไป โดยที่เรานี้เเหละบอกเลิก เพราะก่อน1เดือนที่เราจะเลิกกันเราเองที่ทำงานหนักปกติเรากับเเฟนจะโทรกันช่วง 3-4ทุ่ม เเต่เราเลิกงานที5ทุ่มเเล้วเขาดูเหมือนเหวี่ยงๆใส่เราแบบไม่พอใจไรงี้ คือเราทำงานเหนื่อยๆเเล้วใช่มั้ยพอมาเจองี้อีกคือทะเลาะกันทุกคืนพอนี้บอกให้เขาพูดว่าตอนนี้เขารู้สึกไงบ้างที่เราให้เขารอ เขาโกรธมั้ยที่เราทำงานเยอะเกินไป เขาก่ไม่ยอมพูดจนวันนี้เราเป็นคนขอตัด ครส นี้ลงเพียงเพราะเราไม่มีเวลาให้เขาเเบบเมื่อก่อนเเละปัญหาสะสมตั้งเเต่ที่ผ่านมาคบกันมันไม่ถูกแก้เพราะเราพยายามที่จะคุยกับเขาเเล้วเเต่เขาไม่ยอมที่จะมาคุยด้วยเพียงเพราะกลัวที่จะทะเลาะ ก่มีบางอย่างที่เราไม่เข้าใจจนถึงทุกวันนี้ เหมือนกับว่าเเค่เราปล่อยเขาเมื่อไหร่ คสพ เราสองคนก่จะจบลงเลย สุดท้ายมันก่จบจริงๆ เลิกกันได้7วันเเล้วเขาก่ทักมาทุกวันนะเเบบทักมาขอโอกาส ไรงี้เราผิดมั้ยอะที่เราไม่อยากกลับไปเจ็บอีกแล้วเราขอเจ็บเเค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเเล้วพอเราดีขึ้นเราก่จะเดินต่อไปแล้วอะไม่อยากกลับไปแล้วเพราะที่ผ่านมานี้ให้โอกาสไปเยอะเเล้วจริงๆยอมเขาทุกอย่างเเล้วอะ  เราเรียบเรียงไม่ถูกอาจจะงงๆหน่อยนะคะ ไม่มีไรเเค่อยากระบายเเค่นั้นเอง ไม่ใช่เราหมดรักเขาหรอก เเต่เราไปต่อไม่ไหวเเล้วอะ ไปต่อนี้ก่เจ็บแบบเดิมร้องเเบบเดิมมันเครียดอะ มันไม่จอยเเบบเมื่อก่อนนี้รึเปล่าที่เราบอกว่าเจ็บจนชินเจ็บจนไม่มี ครส ไปแล้ว เเต่ตอนเลิกเขาก่ไม่ยื้อนะ พอผ่านไป2-3 วันกลับมาขอโอกาสซะงั้นเเต่เราเดินมาไกลเเล้วคงไม่กลับไปหรอกเราไม่อยากพาตัวเองไปเจ็บเเลวอะ