แรงบรรดาลใจจาก
ท้องฟ้ายามเย็น
กระทู้สนทนา
ติดตาม
ภาพถ่ายภาพถ่ายจากกล้องโทรศัพท์แต่งกลอนบทกวีปรัชญาชีวิต
11.27 น.
ชีวิต คิดไฉน ธาราไหล ไปไม่กลับ
อาทิตย์ลับขอบฟ้า กลับมาเช้าวันใหม่
ชีวัน เยาวัย ใช้ชีวา ชราวัย
พลาดลื่นล้มคว่ำไป ใย ไม่มีแรงลุกขึ้นมา
11.57 น.
11.40 น.
ชีวิต ให้คิดบวก บวกอะไร
ชูรส ชีวิตให้ สดใสฉ่ำ ด้วยคำหวาน
หวานใจ ใช่ ค้องใช้ น้ำอ้อยตาล
ชูรสชีวิต ใช่ ต้องใส่ ผงชูรสแพง
< งิงิ >
11.45 น.
13.21 น.
ยามกลางวัน มืดหน้า ตาลาย
แสงสุรีย๋ แรง ฉาย ฉะหน้า
ค่ำคืน มืดมน หาย หน้ามืด
มืดมิด จิตใจ ว้า วุ่นทั้งวันคืน
บริสุทธิ์ ใสผ่อง นั่งเพ่งจ้อง เปลวเทียนไข
ธรรมกาย แก้วผ่องใส สถิตใน หทัยเรา
ธรรมะ ชะล้างใจ พิสุทธิ์ใส แก้วใจเศร้า
หมองหม่น จนหงอยเหงา แสงธรรม ประทีบนำทาง
13.32 น.
14.11 น.
นำชีวิต ผิดทาง ข้างหน้า ข้างหลัง
จากต้นทาง ไปปลายทาง วางเป้าหมาย
หวัง ฝั่งฝันจะเห็น เป็น หรือ ตาย
หน้ามืด ตาลาย มีใคร นำทาง
คงทำได้ สักชาติ ตัดขาดปลง
ธรรมะ พุทธองค์ ทางรกร้าง
อมตะ มรณะ เสมือน เลือนลาง
ศีล สมาธิ ปัญญา สร้างทาง " สว่างไสว "
14.23 น.
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
12/มิย./2567
๏ ... ชีวัน เยาวัย ใช้ชีวา ชราวัย ... ๏