ตามหัวข้อที่เรานำมาเป็นประเด็นในการสนทนาครั้งนี้ ไม่ได้มีเจตนาจะบูลลี่ หรือเหยียดเขานะคะ แต่เพราะเราเองก็ไม่มั่นใจว่า มันเรียกว่าเป็นอาชีพๆ นึงไหม แต่จะใช่หรือไม่ มันก็คือตัวเขา ชีวิตเขาค่ะ คือเรื่องที่อยากเล่าสู่กันฟังมีสั้นๆค่ะ แต่ว่าจะเกริ่นว่า
เราทำงานที่นึงกับรุ่นน้องห่างกันประมาณ 5 ปี น้องอายุ 22-23 น้องเขา ขาวสวยหมวยหุ่นดีมาก ตัวเล็ก แต่งตัวดี ใช้15 pro max อยู่คอนโดหรู แต่คือยังดีที่น้องก็ยังทำงาน คือ เรากะน้องสนิทกันประมาณนึง น้องเอามือถืออวดแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีให้ดูว่ามีคนโอนมาให้ 1 นาทีต่อสลิป 3 สลิป สลิปละ 30k รวม 90k เราก็ไม่รู้ว่าเสียมารยาทไหมที่ถามน้องไปว่า ใครโอนมาให้หรอ เยอะจัง นางพูดเองว่า "คนที่เลี้ยงหนู" คือบับ !!!! เราช็อคมาก ไม่ได้มองว่าน้องไม่ดีนะ แต่แบบจะเรียกว่าอิจฉาก็ได้ แต่ไม่ได้หวังร้ายนะคะ คือแบบ ทำไมชีวิตนางดีจัง เราจะเลข 3 ละ ยังนั่งทำงานเงินเดือน ไม่กี่หมื่นอยู่เลย แล้วในเวลา 3 นาที 9 หมื่น ตีไป 1แสน คือมันเยอะมากนะ สำหรับเราคนที่ไม่ได้บ้านรวย หรือฐานะดีประมาณนึง แถมเรามีลูกด้วยแหละ แต่ เราก็มีนะเงินเก็บ 1 แสน แต่ใช้เวลาเก็บกับแฟน 1 ปีนะ ถึงได้เลย นี่คือแบบ... เราเคยคิดเลยว่า แต่ก่อน เราเคยดูถูกเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยว่าไม่มีปัญญาหาเงินเอง เกาะ ผช บ้างแหละ หรือไปเป็นน้อยเขาบ้างแหละ หรือใช้ sex เพื่อแลกเงินบ้างแหละ หรือไม่ใช้ความสามารถตัวเองหาเงินบ้างแหละ แต่พอโตขึ้นกลับรู้สึกว่า หรือตรงนี้คือความสามารถในการหาเงินของเขา เราสามารถหาทำงานได้เงินเดือน 2-3หมื่น (ตำแหน่งหัวหน้า) ด้วยตนเองก็จริง แล้วไงต่ออะ เอาไปทำไรวะ ภาระก็เยอะ คิดจะใช้จ่ายอะไรอะไรต้องคิดหนักมาก แต่ก็มีภูมิใจตัวเองนะส่วนนึงว่า อย่างน้อยเราก็ไม่เคยขอใคร แต่ในมุมของเด็กเสี่ย น้องก็บอกว่า น้องไม่ได้ขอ พี่เขาโอนให้เองทุกอาทิตย์ แล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกันด้วย แล้วในความเป็นจริง ค่าของคนมันวัดกันที่ผลของงาน (หรือความสามารถทางการหาเงิน) หรือป่าว ? แต่ทว่าในมุมการหาเงิน ของคนเรามันก็ต่างกัน งานของเราคือใช้ความรู้ความสามารถ งานของน้องอาจจะใช้หน้าตาหรือร่างกาย แต่อะไรก็ตามที่ได้เงินมา มันคือเครื่องวัดค่าของคนหรือไม่ หรือจริงๆ งานของเราน่าภูมิใจกว่าเพราะไม่เสียศักดิ์ศรี แล้วศักดิ์ศรีคืออะไร กินได้ไหม? หรือเราควรคิดอย่างไร เป็นคน Gen นี้มันมีความกึ่งกลางระหว่างยุค Y-Z อย่างมาก ปรับตัวไม่ถูก 55555555
ทั้งนี้ทั้งนั้น เราชอบน้องมากๆ เพราะน้องสวยน่ารักและนิสัยดีกันเองมากๆ คำว่าอิจฉา ไม่เท่ากับ ริษยานะ แยกก่อน เราเองก็ไม่ได้น่าตาแย่อะไร แค่แบบมีความหัวโบราณจากที่บ้านด้วย แต่มุมนึงก็กลับเข้าใจการหาเงินของยุคสมัยที่เปลี่ยนไป เพราะพ่อแม่จะสอนให้ดูถูกอาชีพพวกนี้ด้วยซ้ำ แต่เรากลับเฉยๆ แค่ไม่ทำตามให้พ่อแม่เสียใจ แต่ในความเป็นจริงอาชีพพวกนี้ กลับทำให้ครอบครัวสบาย แต่แค่ทางบ้านน้องเขาไม่รู้หรือป่าว หรืออาจรู้ก็เลยไม่ห้ามมั้งเพราะเงินเยอะดี ?
ทุกคนคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องที่เราเจอมา
1.ในมุมสิ่งที่น้องเป็น
2.มุมความคิดของทุกคนว่าสถานการณ์นั้นหากคุณเป็นเรา จะคิดเหมือนหรือต่างยังไงบ้าง
3.หากคุณมีลูกสาว หรือหลานสาว จะสอนลูกอย่างไรกับมุมมองการเป็นเด็กเสี่ย ลองแชร์กันหน่อยค่ะ ^^
คิดอย่างไรกับผู้หญิงที่มีคนเลี้ยง หรือ เป็นเด็กเสี่ย
เราทำงานที่นึงกับรุ่นน้องห่างกันประมาณ 5 ปี น้องอายุ 22-23 น้องเขา ขาวสวยหมวยหุ่นดีมาก ตัวเล็ก แต่งตัวดี ใช้15 pro max อยู่คอนโดหรู แต่คือยังดีที่น้องก็ยังทำงาน คือ เรากะน้องสนิทกันประมาณนึง น้องเอามือถืออวดแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีให้ดูว่ามีคนโอนมาให้ 1 นาทีต่อสลิป 3 สลิป สลิปละ 30k รวม 90k เราก็ไม่รู้ว่าเสียมารยาทไหมที่ถามน้องไปว่า ใครโอนมาให้หรอ เยอะจัง นางพูดเองว่า "คนที่เลี้ยงหนู" คือบับ !!!! เราช็อคมาก ไม่ได้มองว่าน้องไม่ดีนะ แต่แบบจะเรียกว่าอิจฉาก็ได้ แต่ไม่ได้หวังร้ายนะคะ คือแบบ ทำไมชีวิตนางดีจัง เราจะเลข 3 ละ ยังนั่งทำงานเงินเดือน ไม่กี่หมื่นอยู่เลย แล้วในเวลา 3 นาที 9 หมื่น ตีไป 1แสน คือมันเยอะมากนะ สำหรับเราคนที่ไม่ได้บ้านรวย หรือฐานะดีประมาณนึง แถมเรามีลูกด้วยแหละ แต่ เราก็มีนะเงินเก็บ 1 แสน แต่ใช้เวลาเก็บกับแฟน 1 ปีนะ ถึงได้เลย นี่คือแบบ... เราเคยคิดเลยว่า แต่ก่อน เราเคยดูถูกเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยว่าไม่มีปัญญาหาเงินเอง เกาะ ผช บ้างแหละ หรือไปเป็นน้อยเขาบ้างแหละ หรือใช้ sex เพื่อแลกเงินบ้างแหละ หรือไม่ใช้ความสามารถตัวเองหาเงินบ้างแหละ แต่พอโตขึ้นกลับรู้สึกว่า หรือตรงนี้คือความสามารถในการหาเงินของเขา เราสามารถหาทำงานได้เงินเดือน 2-3หมื่น (ตำแหน่งหัวหน้า) ด้วยตนเองก็จริง แล้วไงต่ออะ เอาไปทำไรวะ ภาระก็เยอะ คิดจะใช้จ่ายอะไรอะไรต้องคิดหนักมาก แต่ก็มีภูมิใจตัวเองนะส่วนนึงว่า อย่างน้อยเราก็ไม่เคยขอใคร แต่ในมุมของเด็กเสี่ย น้องก็บอกว่า น้องไม่ได้ขอ พี่เขาโอนให้เองทุกอาทิตย์ แล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกันด้วย แล้วในความเป็นจริง ค่าของคนมันวัดกันที่ผลของงาน (หรือความสามารถทางการหาเงิน) หรือป่าว ? แต่ทว่าในมุมการหาเงิน ของคนเรามันก็ต่างกัน งานของเราคือใช้ความรู้ความสามารถ งานของน้องอาจจะใช้หน้าตาหรือร่างกาย แต่อะไรก็ตามที่ได้เงินมา มันคือเครื่องวัดค่าของคนหรือไม่ หรือจริงๆ งานของเราน่าภูมิใจกว่าเพราะไม่เสียศักดิ์ศรี แล้วศักดิ์ศรีคืออะไร กินได้ไหม? หรือเราควรคิดอย่างไร เป็นคน Gen นี้มันมีความกึ่งกลางระหว่างยุค Y-Z อย่างมาก ปรับตัวไม่ถูก 55555555
ทั้งนี้ทั้งนั้น เราชอบน้องมากๆ เพราะน้องสวยน่ารักและนิสัยดีกันเองมากๆ คำว่าอิจฉา ไม่เท่ากับ ริษยานะ แยกก่อน เราเองก็ไม่ได้น่าตาแย่อะไร แค่แบบมีความหัวโบราณจากที่บ้านด้วย แต่มุมนึงก็กลับเข้าใจการหาเงินของยุคสมัยที่เปลี่ยนไป เพราะพ่อแม่จะสอนให้ดูถูกอาชีพพวกนี้ด้วยซ้ำ แต่เรากลับเฉยๆ แค่ไม่ทำตามให้พ่อแม่เสียใจ แต่ในความเป็นจริงอาชีพพวกนี้ กลับทำให้ครอบครัวสบาย แต่แค่ทางบ้านน้องเขาไม่รู้หรือป่าว หรืออาจรู้ก็เลยไม่ห้ามมั้งเพราะเงินเยอะดี ?
ทุกคนคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องที่เราเจอมา
1.ในมุมสิ่งที่น้องเป็น
2.มุมความคิดของทุกคนว่าสถานการณ์นั้นหากคุณเป็นเรา จะคิดเหมือนหรือต่างยังไงบ้าง
3.หากคุณมีลูกสาว หรือหลานสาว จะสอนลูกอย่างไรกับมุมมองการเป็นเด็กเสี่ย ลองแชร์กันหน่อยค่ะ ^^