แอบชอบเขามา4ปี สุดท้ายก็ไม่ได้บอก

กระทู้สนทนา

เอิ่ม.... ไม่รู้ว่า เรื่องนี้ควรอยู่ในกระทู้ไหน แต่เราแค่อยากเล่าเรื่องนี้ คือจริงๆ เราอยากเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าตัวเขาฟัง แต่คงไม่มีโอกาส เลยอยากเล่าให้อีกหลาย10คนฟัง เผื่อว่ามันจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง ฮื่อๆๆ เราไม่เคยมีแฟนเลยทั้งชีวิต รู้สึกว่า ยังไม่เจอคนที่ใช่พอ และยังไม่รู้สึกว่าดีพอสำหรับใคร จนถึงตอนนี้ เราเรียนจบแล้ว เราไม่เคยจีบใครก่อน (ยกเว้นตอนเป็นเด็กหัว>\\<) แต่ก็แค่คนเดียว555 เราแอบชอบเพื่อนในสาขา ตอนเรียนมหาลัย สาขาเรามี2ห้อง เราอยู่ห้องA เขาอยู่ห้องB เรามักจะเจอกันเเค่ตอนเรียนบางวิชา ซึ่งอาทิตย์ละครั้ง และบางโอกาสที่มหาลัยมีกิจกรรม เราเพื่อนน้อยมากๆ ซึ่งอาจเป็นเพราะคุยไม่เก่ง และไม่ค่อยเข้าสังคม เราไม่เคยคุยกันเลย มีแค่บางสถานการณ์ที่บังเอิญได้คุยกัน ซึ่งเราจะไม่เป็นตัวเอง จึงมักหลบสายตาและหลบสถานการณ์ที่จะได้คุยกันบ่อยครั้ง มันเลยทำให้เราชอบนอยตัวเอง เราชอบไปสายเพื่อให้เจอกัน ในขณะที่เพื่อนเรามาก่อนอาจารย์อีก เรามักชอบเดินไปจอดรถไกลๆ เพราะคิดว่าจะได้เจอกันระหว่างทาง เราแอบชอบอยู่แบบนี้จนตอนนี้เราเรียนจบแล้ว แต่ความรู้สึกเราม้นไม่จบ มันรู้สึกจุกที่ไม่ได้บอก แต่ก็ไม่รู้จะบอกยังไง เราฟอลไอจีกัน และล่าสุด เรารวบรวมความกล้าครั้งแรกในชีวิต กดใจในสตอรี่เขา ซึ่งมันเป็นรูปแมว และไม่คิดว่าเขาจะมากดใจรูปแมวเราในสตอรี่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ทุกอัน เลยคิดว่า กดให้ตามมารยาทรึเปล่านะ จากนั้นเรก็ทำได้แค่ดูสตอรี่กัน วันนี้เราเจอกันอีกครั้ง แต่เราไม่ได้พูดคุยกัน เป็นการบังเอิญเจอกันที่แบบ หางไกลกันมาก และแค่2วินาที มันคือการสวนทาง และก็ไป แต่เรากลับร้องไห้ จริงๆวันนี้ที่เราออกไปใช้ชีวิตข้างนอกก็เพื่อหวังว่สอาจจะเจอกัน แต่พอมันเจอ ก็รู้สึกว่า แล้วไงอะ แล้วไง ปล่อยไป เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นใช่ไหม เดี๋ยวก็ว่างเปล่า สำหรับคนที่ไม่เคยสมหวังในความรัก ผู้นี้ขอลา....
ปล.จริงๆ เขาอยู่ตจว มาเรียนในจังหวัดที่เราอยู่ เลยโอกาสแค่15%ที่จะได้เจอ แต่ช่วงนี้เพื่อถยอยกันมารับวุฒิเรียนจบ

ปล.รางวัลปลอบใจคือการซ้ำเติมให้เจ็บกว่าเดิม แล้วจะดีขึ้นเร็วกว่าเดิมมั้ยย