สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องมาเล่านิดหน่อย ถือว่าเราระบายนะคะ คือว่า เราเป็นเด็กที่อยู่ม.ปลายธรรมดาคนนึงค่ะ ไม่มีการหรืองานทำ หรือจะไปช่วยร้านก็ไม่มีที่ไหนที่เขาดูจะรับเลยค่ะ ปกติแล้วเรามีงานอดิเรกค่ะ เราชอบการแต่งคอส เราไม่ค่อยขอเงินพ่อแม่เพื่อมาคอสค่ะ เพราะเข้าใจว่าครอบครัว ไม่มีตังมากพอจะทำอะไรแบบนี้ เราเลยไม่อยากยุ่งกับเงิน แต่อาจจะมีช่วงแรกเราจะขอพ่อค่ะ **พ่อแม่เราแยกทางกัน แต่พ่อก็ให้ค่ะ แต่ช่วงหลังๆเราไม่อยากขอใคร เลยตั้งใจเก็บตัวเองค่ะ โดยการอดมื้อกลางวันเวลาไปเรียน
เราทำอย่างงี้ตั้งแต่ม.ต้นแล้วค่ะ บางทีในบัญชีมี 50-100 แล้วแม่ก็ชอบต่อว่า ว่าเรามีเงินเป็นพันแล้วซุก;_;) บางทีโดนด่าว่าอกตัญญูค่ะ แต่เราเป็นประเภทที่โดนว่าอะไรก็เงียบ บางทีก็อยาก ฆตต. ให้มันจบๆไปค่ะ แต่เราก็พยามยามไม่คิดมากค่ะ เขาชอบว่าแล้วเปรียบเทียบเรากับลูกคนอื่นค่ะ แล้วชอบหาว่าโตไปเราจะทิ้งเค้าเราจะไม่เอาการเอางาน บางทีเราเล่าคุยกับเขาว่าอยากเรียนมหาลัย เขาก็แย้งเราค่ะ ว่าเราตามกระแส เอาง่ายๆเขาไม่เชื่อใจเราค่ะ5555 
ว่าแต่ การที่เราเก็บกดแบบนี้บ่อยๆมันดีไหมคะ มันพอจะช่วยให้อะไรดีขึ้นมั้ยด้านอารมณ์ เราเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ หรือบางทีร้องไห้ ก็พยายามไม่อยากมีเสียงกลัวคนอื่นจะรู้

เพิ่มเติมนะคะที่ชอบโดนว่าซุกเงินเพราะชอบซื้อหรือเอาเงินใช้สิ่งทีชอบ เขาบอกว่าเขาเชื่อในเซ้นตัวเองทุกเรื่อง แต่เราไม่ได้ซื้อถี่ๆนะคะ แบบว่า 2-3อย่างต่อเดือนงี้ ทั้งๆที่เราไม่มีงานเป็นหลักทำเอาแต่อดข้าวงี้เพื่อที่พยายามจะไม่รบกวนแม่ บางทีเขาก็ยืมเงินเราบ้างค่ะ แบบว่า วันเกิดเรางี้ เขาบอกจะให้พันนึง แต่ดันกลายเป็นเราเสีย 700 เฉยเลยค่ะ555555 แต่เราไม่ซีเรียสค่ะ ทั้งหมดนี้ถือว่าเราผิดไหมคะ